زیبایی، سادگی و ایرانی بودن می تواند با هم باشد. و جشنواره فجر می تواند زیبا، باشکوه و در اوج سادگی باشد. سینماگرانی که سینما و جشنواره فجر را دوست دارند حق دارند که جشنواره ای متفاوت با جشنواره کن و ونیز از ما بخواهند. سینما هنری باشکوه است و شکوه و جلال، بخش جدایی ناپذیر برزگترین رویداد فرهنگی کشورمان یعنی جشنواره فیلم فجر است.
جشنواره فجر نوروز سینما و جشن برداشت کاشته های یک سال سینمای ایران است. جشن پایان یک سال سینمایی و آغاز سال نوی هنرهفتم. مانند همه جشن های دیگر ملی جا دارد برای جشنواره فجرهمه آیین یک جشن بزرگ را را بجا آوریم. البته شکوه و سادگی می تواند با هم باشد. مانند بسیاری از آیین هایمان که چنین است.
فرش یعنی خلاصه هنر ایران. قدیمی ترین فرش جهان ایرانی است. و کلمه کارپت، تاپی و مانند آن ریشه در فرهنگ و تمدن ایرانی دارد. به تقلید از تمدن ایرانی 458 سال پیش از میلاد، یونانیان برای نخستین بار در غرب از این سنت ایرانی پیروی کردند و برای پیشواز از یکی از قهرمانانشان در کاخ، فرش قرمز گستردند.
در لغت نامه ها و فرهنگ نامه های اروپایی، قرمزی فرش به عنوان نشانه زندگی، سلامت، شکوه و ابدیت آمده است. در این متون فرش قرمز به عنوان نشانه ای از نور و شکوه الهی ریشه در فرهنگ شرق و ایرانی دارد.
فرش قرمز برگرفته از فرهنگ ایرانی و روم شرقی به کلیساهای غرب نفوذ کرد و به عنوان نماد شکوه و عظمت الهی نخست در مراسم و جشن های دینی و سپس در آیین های بزرگ مورد بهره برداری قرار گرفت. خلاصه آنکه بدانیم که فرش ایرانی است و قرمزی آن هم ریشه در سنتهای ما دارد.
اینکه غربیها از ما این سنت نیکو را به عارییت گرفته اند باید خوشحال باشییم. و مدیران جشنواره فیلم فجر با افتخار فرش قرمز ایرانی را زیر پای سفیران شایسته فرهنگ و تمدن ایرانی بگسترانند و هنرمندان عزیزمان با سربلندی از سنت دیرین ایرانی پیروی کنند. چه کسی شایسته تر از سینماگر ایرانی برای راه رفتن بر فرش قرمز جشنواره فیلم فجر.
