با مشخص شدن «رای اول تهران» که همواره به عنوان یک نماد سیاسی مورد توجه قرار می‌گیرد، محمدرضا عارف ششمین چهره‌ای لقب گرفت که در تاریخ مجلس شورای اسلامی توانست با اختصاص بیشترین آرا از مجموع آرای ماخوذه، در صدر قرار گیرد اما در دوره‌های پیشین رای اول تهران با چه سهمی از کل مشارکت به کدام نمایندگان مردم اختصاص یافته بود؟
به گزارش «تابناک»؛ اگرچه با انتخاب علی لاریجانی از قم و حضورش در منصب ریاست مجلس، این قاعده که جریانِ صاحب رای اول پایتخت و ایران رئیس بالقوه محسوب می‌شد، تغییر کرد اما ههمچنان رای اول تهران حائز اهمیت باقی ماند و همچنان یک نشانه سیاسی مشخص درباره رکورد عمده مردم در هر دوره از انتخابات مجلس شورای اسلامی محسوب می‌شود.
در مجموع ده دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی، مرحوم فخرالدین حجازی، اکبر هاشمی رفسنجانی، سید علی اکبر حسینی، علی اکبر ناطق نوری، سید محمدرضا خاتمی، غلامعلی حداد عادل و محمدرضا عارف رای اول تهران را به دست آوردند که در این میان حداد عادل با سه دوره رای اول تهران و هاشمی رفسنجانی با دو دوره پیشتازی در آرای مجلس، موقعیت متفاوت‌تری داشتند.
در این میان آنچه محل تامل است، میزان مشارکت و شیوه تبدیل شدن به رای اول تهران در دوره‌های مختلف است که طبیعتاً بر سرنوشت این دوره از انتخابات نیز سایه انداخته است؛ به گونه‌ای که حدادعادل در سه دوره پیشین حداکثر حدود یک میلیون رای آورده بوده و اتفاقاً این دوره نیز توانسته همان رای را تکرار کند و موکلشان به تعبیری رضایت داشته‌اند که مجدداً به او رای داده‌اند اما طرف مقابل آنچنان رای بالایی داشت که حداد با یک میلیون و اندی رای نتوانست به مجلس راه یابد.
با وجود آنکه مشارکت در این دوره بالا بود، رکورددار آرای مردمی نیز همچنان اکبر هاشمی با بیش از یک میلیون و هشتصد و نود هزار رای در مجلس دوم بوده و جالب اینکه هاشمی با اخذ 81.9 درصد از کل آرای ماخوذه آن دوره، در زمینه جذب بیشترین آرای مردم در یک دوره از انتخابات نیز پیشتاز است و هنوز هیچ نماینده‌ای -حتی شخص هاشمی- نیز نتوانسته موفقیت هاشمی در سال‌های ابتدایی انقلاب را تکرار کند.
به نظر می‌رسد در این دوره نیز اگرچه رای اول پایتخت یک نشانه مهم و قابل تامل است اما باز هم به منزله تعیین رئیس مجلس مبتنی بر رای اول نخواهد بود و این احتمال قوی وجود دارد که برخی قواعد بازی شبیه دو دوره پیشین رقم بخورد.
