وزیر نفت ایران خواب‌هایی برای سال 94 داشت که شاید بخشی از آن روی تحقق به خود ندید اما سوال اینجاست که خواب‌های او برای سال جدید چیست؟
به گزارش اقتصادنیوز، سال 94 برخلاف چیزی که تصور می‌شد چندان به کام وزارت نفت نبود. چه آن زمانی که مساله قراردادهای نفتی به گذر بهارستان افتاد و در نهایت رونمایی نهایی از آن در لندن به تعویق افتاد و چه زمانی که مساله کرسنت و نام وزیر نفت دوباره از سوی برخی نمایندگان مجلس مطرح شد. هر چند زنگنه همه پاسخ‌ها را به زمان آرام شدن فضای سیاسی کشور و تمام شدن انتخابات مجلس دهم موکول کرد اما صحبت‌هایی که زنگنه بارها از مصائب سال 94 به میان می‌آورد، خود نشان از آن داشت که سالی سخت بر او در ساختمان طالقانی گذشته است.
پایانی برای «ب.ز»؟
تنها یک پرونده فساد نفتی یا همان «ب.ز» برای زنگنه کافی بود تا هر بار که به بهانه‌ای میان اصحاب رسانه می‌آید، نامی از او بیاورد؛ صحبت‌هایی که همیشه با دلخوری او همراه بود و در برخی موارد با جواب‌های این متهم نفتی از زندان نیز همراه می‌شد.
هرچند که حالا باید انتظار داشت که در سال 95، تکلیف پرونده فسادی که حالا دو سال اذهان عمومی را به سمت و سوی خود کشانده، به ثمر بنشیند. پرونده فساد نفتی که به نظر می‌رسید در نیمه راه است، با اعلام حکم اولیه اعدام برای برخی متهمان ردیف اول به یک باره به ایستگاه آخر رسید؛ هر چند که هنوز هم متهم نفتی و وکلای او، حکم دادگاه بدوی را باور ندارند اما به نظر می‌رسد که بتوان سال آینده را فارغ از به نتیجه رسیدن یا نرسیدن در مورد سرنخ‌های فساد، نقطه‌ای برای داستان پرفراز و نشیب این پرونده دانست.
قراردادهای جدید نفتی
شاید بعد از پرونده فساد نفتی، مهم‌ترین مساله به نتیجه رسیدن قراردادهای جدید نفتی باشد؛ چرا که این قراردادها در سال 94 علاوه بر بحث‌های فنی، وارد مناقشات سیاسی گروه‌های مختلف نیز شد. با این حال، سال آینده هر چقدر هم که این مناقشات ادامه داشته باشد، خروجی آن رونمایی از قراردادهای جدید نفتی خواهد بود.
هرچند که پیش از این نیز رونمایی از قراردادهای جدید نفتی بارها به تاخیر افتاده بود به طوری که سابقه بیش از یک سال برای تاخیر در رونمایی از این قراردادها به ثبت رسیده است. با این حال، مساله نهایی شدن این قراردادها به لحاظ اهمیتی که در روابط نفتی ایران با دیگر کشورها دارد، به یکی از اولویت‌های اولیه وزارت نفت تبدیل شده است.
ستاره دولت
از دیگر برنامه‌های نفتی دولت می‌توان به نهایی کردن وضعیت بلاتکلیف پالایشگاه ستاره خلیج فارس اشاره کرد. این پالایشگاه که بر اساس وعده‌های اعلام شده از سوی زنگنه باید در سال 94 به سرانجام می‌رسید، هنوز هم به نتیجه مشخصی نرسیده است.
اهمیت راه‌اندازی این پالایشگاه از آن جایی است که می‌تواند با تامین 35 میلیون لیتر بنزین در روز، دولت را از واردات این فرآورده خودکفا کند.
آن طور که برنامه‌های اولیه زنگنه نشان می‌دهد، علاوه بر مساله خودکفایی در واردات بنزین، بحث توان دولت برای صادرات بنزین نیز در افق راه‌اندازی این پالایشگاه دیده می‌شود؛ هر چند که اقبال دولت در این سال‌ها به بهره‌برداری از این پالایشگاه نبوده؛ چرا که هنوز هم با وجود گذشت بیش از دو سال از فعالیت‌های دولت یازدهم، ستاره دولت به سرانجام نرسیده است.
حذف کارت سوخت
علاوه بر پالایشگاه ستاره خلیج فارس، دولت یک برنامه دیگر بنزینی نیز برای سال 95 دارد که از حالا ساز اجرای آن را کوک کرده است. مساله حذف کارت سوخت که این روزها به بحثی میان موافقان و مخالفان آن بدل شده است، آن قدر برای دولت جدی شده است که خبر آن به صراحت از زبان وزیر نفت بیان شده است. بیژن زنگنه در آخرین نشستی که با رسانه‌ها داشت، عنوان کرده بود که هیچ نیازی به استفاده از این کارت نیست و باید آن را حذف کرد.
هر چند که این مساله پیش از این بارها از سوی جایگاه‌داران نیز بیان شده بود اما منتقدان این طرح بر این باورند که وجود کارت سوخت می‌تواند به دولت برای کنترل قاچاق سوخت و واردات بنزین کمک کند. با این حال بسیاری از کارشناسان معتقدند که کارت سوخت در شرایط فعلی نیز چنین کاربردی ندارد و نزدیک شدن قیمت بنزین به نرخ‌های بین‌المللی از قاچاق سوخت کم کرده است.
صادرات گاز به عراق
مساله نهایی شدن صادرات گاز به عراق با توجه به مذاکراتی که در سال 94 صورت گرفته است، یکی از برنامه‌های اصلی دولت در سال 95 است؛ هر چند که دولت در هر حال برنامه‌هایی برای افزایش تولید نفت و گاز دارد و این مساله خود سبب افزایش صادرات در این حوزه می‌شود.
هرچند که مساله صادرات گاز به عراق به دلیل صحبت‌هایی که بارها در این رابطه شده، یکی از برنامه‌های اصلی گازی دولت در سال 95 است؛ مساله‌ای که می‌تواند با توجه به تغییر نیاز اروپا از نفت به گاز، یک فعالیت استراتژیک برای ایران باشد.
