شاهرخ ظهیری صنعتگر پیشکسوت در گفت وگو با سایت خبری اتاق تهران گفت: به طور حتم اصلی ترین معیار در انتخاب صادرکننده نمونه تکیه فعالیت صادرکننده بر تولید داخلی است. به این معنی که صادرکننده برای تولید و خرید مواد اولیه ارزی مصرف نکرده باشد و محصولش را در حجم بالا صادر کند. برای مثال رب گوجه فرنگی از مواد اولیه تا ملزومات بسته بندی، همه در ایران تهیه شده است و ارزی در تولید آن مصرف نشده است که مابه التفاوت آن را بگیرد. صادرات این محصول صد در صد برای کشور ارز آور است و اگر تولید کننده این محصول را در حجم بالا صادر کند براساس بدیهی ترین معیارهای انتخاب صادرکننده نمونه، برگزیده می شود.
این صادرکننده نمونه دهه هفتاد ادامه داد: صادرات به بسترسازی نیاز دارد و این بسترسازی بر عهده دولت است. ما برای صادرات به ویژه در محصولات غذایی به تجهیزات خاصی نیاز داریم که از جمله آن ها کامیون های سردخانه دار است که محصول را در شرایط استاندارد به دست خریدار برساند. ما برای انتقال محصولات کشاورزی و صنایع تبدیلی به مقاصد دورتر به هواپیمای کارگو نیاز داریم که متاسفانه تعداد آن در ایران بسیار کم است. در مورد صادرات گل به روسیه نبود هواپیمای کارگو یکی از بزرگترین مشکلات ماست. در حال حاضر بازاریابی کردیم و به این نتیجه رسیدیم که گل ایران بهترین بازار را در روسیه دارد. اگر هواپیمای کارگو داشته باشیم گل ایران صبح بار زده می شود و شب در مغازه های مسکو فروخته می شود. بنادر ما در ایران بیشتر برای واردات مجهز است تا صادرات و صادرات به این شکل توسعه پیدا نمی کند. از سوی دیگر دولت باید در مورد هزینه حمل و نقل برای صادرات تخفیف هایی را قائل شود تا صرفه صادرات برای صادر کننده افزایش پیدا کند.
ظهیری گفت: به نظر می رسد دولت به جای در نظر گرفتن جایزه صادراتی یا مشوق های صادراتی که تجربه نشان داده با تاخیر به دست صادرکننده می رسد به بسترسازی برای صادرات و تقویت زیرساخت ها بپردازد. در آینده نزدیک ایران به سازمان تجارت جهانی می پیوندند و وضعیت تجارت ایران در آینده نقش تعیین کننده ای در بهبود وضعیت اقتصادی کشور ایفا می کند. صنایع تبدیلی و محصولات کشاورزی در تمام کشورهای دنیا بازار خوبی دارد و امیدواریم دولت با فراهم کردن مقدمات صادرات و زیرساخت ها به افزایش صادرات این محصولات در آینده کمک کند.
این عضو قدیمی اتاق بازرگانی ادامه داد: متاسفانه یکی از مسائلی که همیشه صادرات را تحت تاثیر قرار داده قیمت داخلی محصولات است. به یاد دارم که کامیون رب گوجه فرنگی صادراتی ما را از مرز بازرگان شبانه به دلیل افزایش قیمت رب باز گرداندند. همین امروز اگر قیمت محصولی در ایران افزایش پیدا کند صادرات آن را ممنوع می کنند. این ممنوعیت ها بزرگترین ضربه را به صادرات وارد می کند. صادر کننده بازار یابی کرده است، بازاری را پیدا کرده و قرارداد بسته تا مرتبا به این بازار محصول برساند اما چنین ممنوعیت هایی به از دست رفتن بازارها منجر می شود. دولت باید در سیاست های صادرات تجدید نظر کند و مقررات و قوانین محکمی در این زمینه وضع کنیم تا بازارها را از دست ندهیم. به یاد دارم که بعد از جنگ جهانی دوم فرانسوی ها می گفتند برای اینکه فرانسه بماند باید خودمان نخوریم و محصولمان را صادر کنیم. دولت باید شرایطی را ایجاد کند که هیچ عاملی مانع صادرات کالای ایرانی نشود.