در حالی که به گفته ژنرال های مستقر در صحنه عملیات در حلب، تنها ساعاتی بیشتر تا پایان این عملیات آزاد سازی و کنترل کامل نیروهای دولتی سوریه بر شهر حلب نمانده است، رسانه های غربی مخالف دولت بشار اسد به شدت در حال پروپاگاندای تبلیغاتی علیه عملیات هستند و سعی دارند با انتشار تصاویر واقعی و بعضا جعلی، ابعاد فاجعه انسانی در حلب را گسترده نشان دهند؛ اما در حالی که شکی در تبلیغاتی بودن این تلاش ها نیست، حتی در صورت واقعی بودن آن، پرسش این است که چه کسی مسئول فاجعه انسانی است که اکنون در حلب و سوریه رخ داده است؟
به گزارش «تابناک» شورشیان و تروریست هایی که برای 5 سال مداوم در حلب
لانه کرده بودند، اکنون آخرین نفس های خود را در این شهر میکشند و عملیات پاکسازی
حلب و آزادسازی این شهر در آخرین مراحل خود قرار دارد.
در همین حال، رسانه های غربی و بسیاری از منتقدان و مخالفان دولت بشار
اسد در سوریه مشغول آخرین تلاش های خود برای توقف عملیات و فرصت به شورشیان و
تروریست ها برای تجدید قوا و تازه کردن نفس هستند و این تلاش شمال تبلیغات وسیع از
فاجعه انسانی در حلب است.
به شکلی جالب توجه می توان به سادگی گفت، حتی اگر فاجعه انسانی در حلب گسترده باشد، اولا این فاجعه مختص به شهر حلب نیست، بلکه کل کشور سوریه در یک فاجعه انسانی به سر می برد؛ فاجعه ای که از حدود شش سال قبل و با حمایت آمریکا، ترکیه، عربستان سعودی و برخی دیگر از کشورهای عرب منطقه شروع شد و بدون شک این کشورها و سران آنها بودند که نیات سیاسی خود را نسبت به جان و مال و ناموس مردم سوریه در اولویت و ارجحیت قرار دادند.
اسناد این مسأله فراوان است. از بی نهایت گزارش های منتشره در مورد حمایت های بی دریغ عربستان و قطر از داعش در سوریه گرفته تا حمایت های علنی آمریکا و غرب و ترکیه از شورشیان تروریست از جمله جبهه فتح شام که همه و همه با سودای به زیر کشیدن بشار اسد از قدرت صورت گرفت. بدون آن که لحظه ای به فاجعه انسانی که جنگ خانمان سوز شش ساله در سوریه رقم خواهد زد، توجهی داشته باشند.
در آخرین اسناد منتشر شده از این دست، باید به گزارش تکان دهنده و بسیار شگفت آوری اشاره کرده که امروز بعد از سه سال از سوی گروه بین المللی بحران منتشر شده است؛ گزارشی که به خوبی نشان می دهد که این سودای سیاسی چگونه برای برخی کشورها از جمله ترکیه تا آن حد اساسی بوده که به خاطر آن جان و زندگی مردم سوریه را فدا کرده اند.
در سپتامبر ۲۰۱۳، سه ماه بعد از انتخاب روحانی، تهران پیشنهاد صلحی به آنکارا ارائه کرد که در مشورت با قاسم سلیمانی تهیه شده بود. این پیشنهاد شامل آتش‌بس، تشکیل دولت وحدت ملی و اصلاح قانون اساسی با هدف کاهش قدرت رئیس‌جمهور می‌شد. مهم‌تر از آن این بود که بعد از آن انتخابات ریاست جمهوری و مجلس تحت نظارت سازمان ملل برگزار می‌شد.
ظریف و داوداغلو چند ماه بر سر این برنامه مذاکره کردند؛ اما نهایتاً بر سر نقش آینده‌ی بشار اسد به جایی نرسیدند. ظریف به تهیه‌کنندگان گزارش گفته «ما سر همه‌ی جزییات توافق کردیم، غیر از بخش نهایی برنامه که حرف از انتخابات تحت نظارت سازمان ملل می‌زد. رهبران ترکیه می‌خواستند اسد از شرکت منع شود. من گفتم این نباید در انتخابات با نظارت بین‌المللی مایه‌ی نگرانی باشد، مخصوصاً اگر همان‌طور که ترکیه می‌گوید، اسد کارنامه‌ای ضعیف و طرفدارانی در اقلیت دارد. اما داوداغلو این را رد کرد، و تلاش‌هایمان به جایی نرسید».
عبدالله گل، رئیس‌جمهور وقت ترکیه، به تهیه‌کنندگان گزارش گفته، «دولت ما در آن زمان توافق با ایران را پیگیری نکرد، چون فکر می‌کرد چند ماه بعد اسد سرنگون خواهد شد».
گزارش می‌گوید: «از دید آنکارا، شکست‌های اسد در میدان جنگ یا نیاز به سازش را از بین می‌برد یا شرایط توافق را بهتر می‌کرد».
گزارش در ادامه می‌گوید، بعد از کودتای ناموفق ترکیه در سال گذشته هم ایران و ترکیه به میز مذاکره برگشتند و با اینکه همچنان بر سر سرنوشت اسد توافق نداشتند، روی موضوعات دیگر تمرکز کردند. این دور مذاکرات هم با تصمیم ترکیه مبنی بر ورود نظامی به سوریه بدون اطلاع ایران به جایی نرسید.
این سند اکنون بعد از سه سال منتشر شده و به خوبی نشان می دهد که کدام کشورها به شروع فاجعه انسانی در سوریه اقدام کرده، از آن حمایت کردند و بدون توجه به ابعاد آن نیات پلید سیاسی خود را در سر پرورانده و در عمل بر جان و مال و زندگی مردم سوریه پیاده کرده اند.
واقعیت آن است که ابعاد فاجعه انسانی در سوریه گسترده است؛ بسیار گسترده. آن قدر گسترده و تأسف بار که تاریخ آن را همواره به عنوان لکه ننگی در سیاست خارجی قرن 21 به یاد خواهد سپرد. اما این فاجعه را چه کسی رقم زد؟
اکنون رسانه های خارجی همچون بی بی سی، فاکس نیوز، نیویورک تایمز، رویترز، واشنگتن پست و ... همه و همه سعی دارند با نشان دادن تصاویر دلخراش از جنایات صورت گرفته در سوریه، افکار عمومی جهانی را متقاعد کنند که روسیه، اسد و ایران در سوریه مشغول جنایت جنگی و کشتار غیر نظامیان هستند؛ اما آنچه از پس این تصاویر گفته نمی شود، این است که آمریکا، غرب، ترکیه و کشورهای عرب منطقه، مسئول همه این کشتارها و جنایت ها هستند. اینکه آنها که اکنون زیر بمباران روس ها و آتش ارتش سوریه به هلاکت می رسند، نه شهروندان غیر نظامی بلکه تروریست هایی هستند که به امید یاری متحدان دیروز خود آخرین نفس ها را می کشند.
آنچه گفته نمی شود این است که ایالات متحده با حمله به ارتش سوریه، آتش بس در این کشور را به سخره گرفت و بعد از آن ابعاد انسانی فاجعه در سوریه برای مدتی فراموش شد! آنچه گفته نمی شود این است که ترکیه با حملات سرخود به مرزهای سوریه همچنان سودای تضعیف دولت مرکزی در سوریه را دنبال می کند؛ این که داعش و تروریسم در سوریه زمانی قوت گرفت که دولت مرکزی تضعیف شد. این که تسلیحات ارسالی عربستان و قطر به سوریه جنگی را که می توانست سال ها قبل به پایان برسد، تا به امروز ادامه داده است.
واقعیت آن است که ابعاد فاجعه انسانی در سوریه گسترده است؛ اما انتشار
و پخش این تصاویر از سوی کسانی که خود شروع کننده و حامی این فاجعه انسانی بوده
اند، شرم آور و تهوع آور است.
این عکسها مربوط به بمباران حلب توسط روسیه هست نه مخالفان 
بمیری الهی 