سوال غافلگیر کننده مهمان خندوانه از رامبد جوان

محبوبه بهزاد فرشید نویسنده‌ای که به واسطه کتاب زندگی‌اش معروف شد، دیشب مهمان خندوانه بود.

به گزارش مشرق،‌ شب گذشته،‌ شادی «خندوانه» به چند گروه تقدیم شد؛ کسانی که در مصرف آب و برق صرفه‌جویی می‌کنند، دانش‌آموزانی که مجبورند تابستان به مدرسه بروند، آرایشگران و متولدین مرداد ماه.سپس گزارشی از افتتاحیه شبکه امید در روز میلاد امام رضا (ع) پخش شد.

در ادامه،‌ رامبد جوان درباره مهمان خندوانه گفت: مهمان امشب کسی است که ثابت کرده تحت هر شرایطی می‌توان خوب زندگی کرد.او سپس محبوبه بهزاد فرشید نویسنده کتاب «پشت حصار» را معرفی کرد.بهزاد فرشید در ابتدای برنامه با طرح سوالی که اگر در پرورشگاه بزرگ می‌شدید، چگونه با این مسئله برخورد می‌کردید، رامبد جوان را غافلگیر کرد.

وی در ادامه گفت: من قبلاً این موضوع را پنهان می‌کردم؛ ولی الان با شجاعت می‌گویم که در چنین شرایطی بزرگ شده‌ام. همه ما باید به آنچه که هستیم افتخار کنیم. گاهی از این رنج می‌برم که دوستانم پنهان می‌کنند که در پرورشگاه بزرگ شده‌اند، ولی من افتخار می‌کنم و در زندگی‌ام موفق بودم.

سپس این نویسنده بخش هایی از کتاب «پشت حصار» را در حالی خواند که حضار چشم هایشان را بسته بودند.او در خصوص دلیل زندگی‌ کردن در اتریش گفت: 24 سال است که در وین زندگی می‌کنم. انگیزه‌ام از رفتن، بچه‌هایم بودند.

محبوبه بهزاد فرشید در مورد زندگی بچه‌هایی که در پرورشگاه بزرگ شده‌اند، گفت: ما آدم‌های دوشخصیتی شدیم و با ترس و وحشت زندگی می‌کنیم. مگر ما مرتکب خطا شدیم، چرا باید این موضوع را پنهان کنیم؛ در حالی که به کسی صدمه نزدیم. بچه‌هایی که در بهزیستی بزرگ می شوند، بعضی موفق و بعضی ناموفق هستند اما درد من این است که نمی خواهند این واقعیت را بگویند.

وی در ادامه گفت: در حال حاضر برای مجله‌ای در آلمان داستان کوتاه می‌نویسم. ولی 18 سال از وقتم صرف نوشتن کتاب «پشت حصار» شد. دلم می‌خواهد برای مردم خودم بنویسم؛ چون دغدغه من با ایرانی‌ها مشترک است.

محبوبه بهزاد فرشید انگیزه خود از نوشتن «پشت حصار» را آشنایی مردم با بچه های پرورشگاه عنوان کرد و گفت: آرزوی اول من این بود که مردم با این بچه‌ها آشنا شوند و این نگاه که فلانی سر سفره پدر و مادر بزرگ شده از بین برود. بچه‌های پشت حصار بچه‌های بیرون حصار بشوند. همچنین آرزو داشتم درآمد این کتاب صرف بچه‌های بی سرپرست بشود.

او از ساخت مدرسه‌ای توسط خود و همسرش خبر داد و بیان کرد: هر آن چیزی که ما داریم امانت است. پس بهتر است استفاده کنیم و استفاده برسانیم. از آنجا که ما مردم وطنمان را دوست داریم. وقتی که متوجه شدیم در سیستان و بلوچستان به دلیل نبود مدرسه مار یکی از بچه ها را نیش زده، تصمیم گرفتیم در آن منطقه مدرسه‌ای بسازیم.

این نویسنده در خصوص دو دغدغه بزرگ در زندگی‌اش گفت: اول اینکه امیدوارم سازمان بهزیستی نسبت به مسئله ترخیص برای بچه‌های بی سرپرست شرایط راحت تری قرار دهد که هم این بچه‌ها بتوانند از کانون خانواده بهره ببرند و هم خانواده هایی که از داشتن فرزند محروم هستند، راحت‌تر بتوانند فرزندی داشته باشند. مسئله بعدی این است که از خانواده‌ها خواهش می کنم به مسائل جزئی در انتخاب فرزندان پرورشگاه دقت نکنند؛ بلکه به مسئله انسانی این جریان نگاه کنند.