نقره‌داغ کردن اصلاح‌طلبان/دستاوردهای غیر قابل تخریب برجام/اعترافات و عدم ابراز پشیمانی قاتلان جنایت مهاباد/بابت سهام عدالت باید به دولت پول بدهیم یا بگیریم؟ / سه تصمیم جدید برای جذاب‌تر شدن وام مسکن/آسیب‌های اجتماعی امروز، محصول عملکرد دهه‌های پیشین

بازداشت برادر اسحاق جهانگیری و واکنش او به این خبر، تأیید و تکذیب‌ها درباره اعمال محدودیت‌ها برای رئیس دولت اصلاحات، سفر پوتین به عربستان و گزارش هایی درباره آن، واکنش‌ها به خروج احتمالی آمریکا از برجام و تحلیل هایی درباره آن، حواشی پرداخت یا توقف پرداخت سود سهام عدالت و گزارش هایی درباره آن، کلید خوردن استیضاح وزیر کشاورزی، از جمله موضوعاتی است که در گزارش‌های خبری و تحلیلی روزنامه‌های امروز به آن‌ها پرداخته شده است.

به گزارش «تابناک»، روزنامه‌های امروز شنبه، پانزدهم مهرماه در حالی منتشر شد که خبر بازداشت مهدی جهانگیری، برادر معاون اول رئیس جمهور و واکنش‌ها به خروج احتمالی آمریکا از برجام در کنار خبرهایی درباره سهام عدالت، سفر ولادمیر پوتین به عربستان و تأیید و تکذیبیه‌های اعمال محدودیت برای رئیس دولت اصلاحات، از خطوط مهم خبری آن‌ها محسوب می‌شود.

 

احمد غلامی، سردبیر شرق در سرمقاله امروز این روزنامه با عنوان نقره داغ کردن اصلاح طلبان، دو مصاحبه دو چهره اصلاح طلب را که در هفته گذشته منتشر شده بود تحلیل کرد و نوشت: در هفته گذشته دو مصاحبه با سؤال‌های تقریبا مشابه از دو اصلاح‌طلب شاخص خواندم. مصاحبه اول رویکردی تئوریک به سیاست داشت و با زبانی فلسفی- تغزلی برخی از اصلاح‌طلبان را شریک طراران و رفیق قافله‌سالاران خوانده و آنان را سخت نواخته بود. راوی نگاهی اخلاقی به سیاست را ارجح به اخلاق سیاسی دانسته و شکوه‌هایی بجا کرده بود از بدعهدی روزگار و اصلاح‌طلبان نابکار که تا خر مرادشان از پل می‌گذرد، عالم و آدم را فراموش می‌کنند و یادشان می‌رود از کجا آمده‌اند و نمی‌دانند به کجا چنین شتابان‌اند.

 بعد از هر شکوه و شکایت، به رسم مألوف توصیه‌ای هم شده بود برای درس‌گیری از گذشته و پیشگیری از بحران‌های موجود و پیش‌رو. مصاحبه دوم از آن اصلاح‌طلب خوشنامی بود که آزمون پس‌داده آرمان‌گرایی و دموکراسی‌خواهی است. او با زبان به مثابه رسانه پرده از نابسامانی‌های جریان‌های اصلاح‌طلب برداشته و بر سه محور اساسی پافشاری کرده بود: ١ - نوسازی گفتمان یعنی به‌روزکردن آن، ٢ - برنامه‌ریزی برای حل بحران‌های مردم و ٣ - انسجام تشکیلاتی و هشداری با چاشنی آینده‌هراسی به این مضمون که جایگزین دولت اعتدال، دولت اصلاحات نیست؛ بلکه دولت پایداری است. برای اثبات درستی یا نادرستی این آینده‌هراسی، دلایل زیادی وجود دارد که بررسی آن‌ها راه به جایی نمی‌برد. توصیه مصاحبه‌شونده دوم پرهیز از پیشه‌کردن استراتژی بقا برای بقا در سیاست است و پاشنه‌آشیل اصلاح‌طلبان را گرفتارشدن در چرخه سهم‌خواهی‌های باندی و قبیله‌ای می‌داند و بی‌توجه به شرایط موجود، بر طبل یأس کوبیدن. 

 

 سردبیر شرق در بخشی دیگر از سرمقاله شرق نوشت: وقتی «گفتمانِ وفاق‌آفرین اصلاحات» را به جوهر اصلاح‌طلبی تبدیل می‌کنیم و همه مشکلات را به کسانی نسبت می‌دهیم که با این گفتمان و اثرات به‌اصطلاح وفاق‌آفرین آن مخالف‌اند، خیلی راحت به این نتیجه می‌رسیم که مشکلات ما از بیرون نشئت می‌گیرند و به‌این‌ترتیب، جنگ علیه این دشمن بیرونی، جای هرگونه تلاش برای اصلاح و تغییر درونی را می‌گیرد. این‌گونه مواجهه با سیاست، یعنی حفظ وضع موجود و طفره‌رفتن از اصلاح و تغییر. این کار به این شائبه دامن می‌زند که اصلاح‌طلبان بیش از آنکه نگران مردم باشند، نگران جایگاه خود در قدرت‌اند. آنچه مردم را مردم می‌کند، نه اصلاح‌طلبان هستند و نه اصولگرایان؛ مردم را حساسیت‌شان به درگیری‌ها و تنش‌های تروماتیک (امر واقعی) «مردم» می‌کند. مردم نشان داده‌اند در درک سیاست از اصلاح‌طلبان جلوترند و از اصولگرایان عقب‌تر؛ زیرا برخلاف اصلاح‌طلبان از مواجهه با امر واقعی (تنش‌ها و درگیری‌های تعیین‌کننده و آثار مناسبات قدرت) روی نمی‌گردانند و به جلو فرار نمی‌کنند؛ اما برخلاف اصولگریان در مواجهه با امر واقعی راه گذشته و مسیرهای آزموده و نخ‌نما را در پیش نمی‌گیرند. اصولگرایان سودایی در سر دارند که کمترین همخوانی را با تاریخ سیاسی ایران دارد؛ نوعی پیشروی به عقب که مردم در این پیشروی از آنان عقب‌ترند. نقطه مشترک اصلاح‌طلبان و اصولگرایان همان چیزی است که بنیان‌های سیاسی‌شان را شکل می‌دهد؛ یعنی فرار از امر واقعی (هریک به شیوه خود) و باور به امکان واپس‌زدنِ امر واقعی و تأثیرات مردم‌ساز آن از طریق «هدایت‌گری». این تفکر در اصلاح‌طلبان گرایش به نوعی دموکراسی کورپوراتیستی را دامن زده است و در اصولگرایان توده‌سالاری را. این همه تلاش برای گفتمان‌سازی و مانیفست‌پردازی از تفکر هدایتگر اصلاح‌طلبان نشئت می‌گیرد؛ تفکری که باور دارد با ارائه مانیفست و ساختن گفتمان‌های غالب، می‌توان جامعه را مورد خطاب قرار داد و «مردم» را به جمعیتی قابل اداره فروکاست. غافل از اینکه هر گفتمانی که از دل جامعه برنخیزد؛ یعنی با تنش‌ها و درگیری‌های واقعی جامعه هم‌طنین نشود، خیلی راحت به گفتمان سیاست‌زدایی و حفاظت از وضع موجود تبدیل می‌شود و از «اصلاح‌طلبی» جز لفظی توخالی باقی نمی‌گذارد. ساختن گفتمان از بالا، اگر شدنی هم باشد کارکردی جز نادیدنی‌کردن شیوه‌های اعمال قدرت و فروکاستن مردم به بدن‌های رام و جمعیت‌های قابل اداره ندارد.

 

راه دشوار اصلاح‌طلبان تن‌ندادن به الزامات تکنولوژی و کلیشه‌های قدرت است. مفاهیم کلیشه‌ای قدرت، اعتبار، شأن، جایگاه و منزلت است. در بزنگاه‌هایی این کلیشه‌ها فرو می‌ریزد که اولویت، حقیقت و بازگوکردن آن باشد به هر قیمتی؛ حتی اگر خلاف هویت اصلاح‌طلبی باشد. هویتی برساخته که هر جناح سیاسی در پناه آن احساس آرامش، امنیت و مهم‌تر از همه «بودن» می‌کند. عمل سیاسی راستین زمانی ممکن می‌شود که شهامت خط‌کشیدن بر این بودن هویتی وجود داشته باشد. در شرایطی که سیاست داخلی را مسائل خاورمیانه، تحولات سوریه، عراق و غیاب داعش، همه‌پرسی کردستان و لغو برجام از سوی ترامپ تحت‌الشعاع قرار داده، سخن از گفتمان‌سازی و نوشتن مانیفست برای اصلاح‌طلبان اگر مفید به فایده هم باشد، دردی از مردم دوا نمی‌کند؛ بیشتر به کار اصلاح‌طلبان حزبی و ماندگاری در قدرت می‌خورد و برای تئوریسین‌های آن شأن و منزلت نظریه‌پردازان دولت و قدرت را رقم می‌زند. اگرچه این‌ها مذموم نیست؛ اما درست در تضاد با سیاست به مثابه سیاست است.

 

غلامرضا ظریفیان، فعال سیاسی اصلاح‌طلب طی یادداشتی در شماره امروز اعتماد درباره دستاوردهای غیرقابل تخریب برجام نوشت: برجام یک معاهده بین‌المللی است و به تصویب چند کشور و از جمله شورای امنیت رسیده است. از این رو خروج امریکا از برجام اگرچه اختلالی در برجام ایجاد خواهد کرد، اما آن را متوقف نمی‌کند. البته واضح است که آن را با مشکلاتی مواجه خواهد کرد. باید توجه داشت که خروج امریکا از برجام همانقدر که برای ایران می‌تواند آثار نامطلوبی داشته باشد؛ برای امریکا نیز چنین خواهد بود. این اقدام امریکا نقض عهد محسوب می‌شود و در جهان به این معنی خواهد بود که تعهدات امریکا قابل اعتماد نیست. این مساله پیامدهای جدی برای این کشور خواهد داشت. چه برجام به سامان بماند و چه نه، این تعهدنامه بخش مهمی از جایگاه و نقش خود را در کشور ایفا کرده است. اجماعی که در دنیا علیه ایران ایجاد شده بود، امروز از بین رفته است؛ تحریم‌های ناعادلانه علیه کشور متوقف شد؛ تبلیغات منفی‌ای که علیه کشور انجام می‌شد و این احتمال داشت که به بهانه آن اتهامات واهی کشور وارد جنگ شود، کم اثر شد و این تهدید از سر کشور برداشته شد و موانع پیش پای فروش نفت ایران برداشته شد. برجام در یک کلام بهانه را از بدخواهان کشور گرفت و این نکته بسیار مهمی است. افکار عمومی جهان در مورد ایران متوجه شد که ایران با حفظ مواضع خود کشوری صلح طلب است. این‌ها دستاوردهای کمی نیست و چه برجام بماند و چه نه، این دستاورد‌ها در جایگاه خود از بین رفتنی نیست. بیشترین سود را از رویه‌های گذشته اسراییل می‌برد که نسبت به ایران موضعی دشمنانه دارد.

ممکن است خیلی از معاهدات بین‌المللی در عمل با مشکلاتی مواجه شود. حتی در ارتباط با قطعنامه ٥٩٨ هم که به منزله آتش‌بس میان ایران و عراق بود، تعهداتی عراقی‌ها باید انجام می‌دادند؛ به‌خصوص درباره غرامت جنگی که تحقق پیدا نکرد. باید توجه داشت که دولت روحانی فشار بسیار سنگینی را از دوش کشور برداشت. ایران را وارد عرصه فعالی در جهان کرد. طبیعی است که عده‌ای که از این قرارداد متضرر شده‌اند، عکس العمل نشان دهند. این مساله که امریکایی‌ها می‌خواهند زیر برجام بزنند، نشان می‌دهد که امریکایی‌ها از این قرارداد دچار زیان شده‌اند. عده‌ای هم در داخل کشور به آثار مثبت برجام بی‌توجه هستند، از به هم خوردن این قرارداد خوشحالند. امروز امریکا است که در مقابل نقض عهد کردن یک معاهده بین‌المللی باید پاسخ دهد. آنچه دولت روحانی انجام داد کار درستی بود و با پشتوانه همه مسوولان نظام بود.

 

با خروج امریکا از برجام منتفی نخواهد شد و نباید دولت روحانی را مورد شماتت قرار داد. موضع رادیکال و تندروانه آقای ترامپ تنها در مورد برجام نبوده است و در موارد دیگری هم رفتارهایی از این دست را از رییس‌جمهور امریکا شاهد بوده‌ایم. افراط به هر حال افراط می‌آورد. وقتی کشوری مثل امریکا با این خط‌مشی جلو می‌رود، طبیعی است که در جاهای دیگر جهان هم افراطی‌گری احتمال رشد پیدا کردن دارد. در کشور نیز برخی از جریانات افراطی این عمل امریکا را محملی قرار می‌دهند تا بگویند شیوه‌های آن‌ها در مورد اینکه نباید وارد برجام می‌شدیم، درست‌تر بوده است.

 

سیدرضا صالحی امیری، استاد دانشگاه و وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی در سرمقاله امروز ایران با موضوع قرار دادن آسیب‌های اجتماعی نوشت: آمارهای رسمی در حوزه آسیب‌های اجتماعی هشداردهنده و موجب نگرانی است و ضرورت سیاستگذاری، برنامه‌ریزی، مدیریت و اقدام عاجل در این حوزه را بیش از پیش آشکار می‌کند. از عمده‌ترین آسیب‌های موجود می‌توان اعتیاد، فروپاشی خانواده ناشی از طلاق، خشونت، حاشیه نشینی، فساد، ناهنجاری اجتماعی، افول سرمایه اجتماعی، فقر و شکاف طبقاتی، ناامنی و... را نام برد که شاخص‌های هر یک از این مسائل نشان می‌دهد که می‌تواند تأثیرات مخربی در فرآیند نظام اجتماعی ایجاد کند. آنچه از اهمیت بالاتر‌ی برخوردار است، رابطه متقابل میان آسیب‌ها در ابعاد گوناگون است. به این معنا که برخی از این آسیب‌ها خود ام‌الامراض یا مادر آسیب‌ها تلقی می‌شوند و در سایر حوزه‌های اجتماعی هم اثر منفی خواهند گذاشت. برای مثال، اعتیاد عامل سرقت، خشونت، ناهنجاری و ده‌ها آسیب اجتماعی دیگر هم هست یا طلاق و فروپاشی خانواده به بی‌پناهی فرزندان، فرار از خانواده، گسترش ناهنجاری‌ها و پایبند نبودن به اصول اخلاقی و ظهور طبقه جدیدی به نام زنان سرپرست خانوار منجر می‌شود که آمار این قشر امروز میلیونی و قابل تأمل است. متأسفانه غفلت نظام سیاستگذاری و مدیریتی کشور در دهه‌های گذشته، به گسترش بی‌رویه و شتابناک آسیب‌ها منجر شده است. البته خوشبختانه طی سالیان اخیر با تدبیر وتذکررهبر معظم انقلاب این موضوع در اولویت سیاستگذاری‌های نظام و دولت قرار گرفته است و شاهد برنامه‌ریزی و اقدامات مثبت در این زمینه هستیم.

 

 برای اثربخشی اقدامات در این حوزه و کنترل و کاهش آسیب‌ها در وهله نخست باید نسبت به ابعاد، اجزا و اضلاع پدیده آسیب‌های اجتماعی شناخت دقیق و جامعی پیدا کنیم. انکارنکردن واقعیت‌ها و پذیرش این پدیده ناخوشایند به‌عنوان یک بیماری گسترده از سوی سیاستگذاران و نهادهای اجرایی کشور، نقش قابل ملاحظه‌ای در درمان و حل مسأله خواهد داشت. باید توجه کنیم که انکار بیماری خطرناک سرطان از سوی بیمار کمکی به حل مسأله و درمان آن نخواهد کرد.

 مهم‌ترین نیاز امروز روش شناسی دقیق و مشخص برای مواجهه با این پدیده است. مسأله شناسی دقیق، روندشناسی ابعاد مسأله در چهار دهه گذشته، آسیب‌شناسی عمیق این پدیده، علت‌شناسی و ماهیت‌شناسی بروز، ظهور و گسترش آن، همچنین پیامدشناسی این پدیده برای نسل حاضر و آتی و در نهایت راهبردشناسی منطبق با توانمندی، ظرفیت‌ها و واقعیت‌های کشوری، ضرورتی است که می‌تواند ما را سریع‌تر به حل مسائل اجتماعی رهنمون شود.

وضعیت امروز محصول عملکرد دهه‌های پیشین است، چنانچه سیاستگذاری و اقدامات عاجل امروز ما نیز حداقل یک دهه بعد به ثمر خواهد نشست و دستاوردهای آن را شاهد خواهیم بود. در یک پژوهش عملیاتی در سال ۱۳۸۶ با عنوان «آسیب‌های اجتماعی جامعه ایران در دهه آتی» پیش‌بینی کردیم که مهم‌ترین آسیب‌های اجتماعی دهه آتی، بیکاری، فساد، فقر و تبعیض، شکاف طبقاتی، اعتیاد، طلاق، افول سرمایه اجتماعی و... است. دقیقاً یک دهه پس از آن پژوهش، امروز همه ارکان نظام مهم‌ترین چالش اقتصادی و اجتماعی کشور را بیکاری می‌دانند. بیان این نکته از آن رو حائز اهمیت است که اگر امروز به نتایج تحقیقات صاحبنظران، نخبگان و پژوهشگران توجه نشود، در دهه آتی با وضعیتی بدتر مواجه خواهیم شد.

 

خراسان در گزارشی از کاهش  درصدی نرخ سود وام مسکن خبر داد و نوشت: مشاور وزیر راه و شهرسازی، جزئیات آخرین تصمیمات درباره وام مسکن صندوق یکم را تشریح کرد که بر اساس آن، دوره انتظار این وام، از ۱۲ ماه به ۱۰ ماه (دو دوره پنج ماهه) و نرخ سود تسهیلات از ۹. ۵ به ۸ درصد کاهش و مدت بازپرداخت وام از ۱۲ سال به ۱۵ سال افزایش خواهد یافت. اوایل مهرماه بود که مظاهریان، معاون مسکن و ساختمان وزیر راه و شهرسازی از ارائه پیشنهاد به دولت برای افزایش میزان وام، کاهش مدت سپرده گذاری و نیز افزایش مدت بازپرداخت این تسهیلات خبر داد. موضوعی که چهارشنبه هفته گذشته قطعیت بیشتری یافت. وی اعلام کرد، قرار است وزیر راه و شهرسازی در همایش سیاست‌های توسعه مسکن که سه شنبه و چهارشنبه ۱۸ و ۱۹ مهر برگزار می‌شود، شرایط جدید تسهیلات مسکن از محل صندوق پس انداز مسکن یکم را اعلام کند. با این حال، دیروز، سلامی مشاور آخوندی، در گفت: وگو با مهر، جزئیات این تصمیم جدید را اعلام کرد. وی گفت: مهم‌ترین مزیت این وام جدید، افزایش زمان بازپرداخت آن از ۱۲ به ۱۵ سال و همچنین کاهش سود تسهیلات از ۹. ۵ به ۸ درصد است؛ ضمن این که متقاضی، دیگر نیازی نیست یک سال برای دریافت وام منتظر بماند؛ بلکه در یک دوره ۱۰ ماه (دو دوره ۵ ماهه) می‌تواند پرونده دریافت وام تشکیل دهد. وی در ادامه خاطرنشان کرد که بهترین حالت و ایده آل‌ترین شرایط برای تسهیلات مسکن، کاهش نرخ بهره تسهیلات به ۶ درصد و افزایش زمان بازپرداخت اقساط به ۲۰ سال است، ولی اکنون دولت چنین منابعی را ندارد و در سال‌های آینده باید به این شرایط دست یابیم.

 

کیهان در گزارشی تصمیم‌های جدید درباره سهام عدالت را موضوع قرار داد و نوشت: در حالی که مردم منتظر دریافت سهام عدالت یک میلیون تومانی خود هستند، رئیس‌سازمان خصوصی‌سازی گفته است: اگر مشمولین مابقی سهام خود تا یک میلیون تومان را نپردازند، باقی سهام پس از اتمام مهلت مقرر (پایان مهرماه) به مالکیت دولت خواهد رسید.

رئیس‌سازمان خصوصی‌سازی در برنامه چوب‌خط شبکه افق در مورد آخرین وضعیت پرداخت سهام عدالت گفت: از اول مرداد تا پایان اسفندماه شرکت‌های سرمایه‌پذیر موظف به پرداخت سودهای مربوط به سهام عدالت به سازمان خصوصی‌سازی بوده و سازمان خصوصی‌سازی موظف به پرداخت آن به سهام داران می‌باشد.

پوری حسینی با بیان اینکه ۴۷ میلیون سهام گیرنده دهک بندی شده‌اند و پرداخت‌ها با توجه به واریزهای صورت گرفته به صورت هدفمند بر اساس اولویت به سهام گیرندگان داده می‌شود گفت: پرداخت‌ها از دهک‌های پایین شروع می‌شود. وی با بیان اینکه از ابتدا نیز قرار بود شروع پرداخت‌ها از اواخر شهریورماه باشد، نه اینکه ما در آن تاریخ تمام سود سهام را به همگی پرداخت کنیم گفت: پرداخت‌ها ممکن است تا پایان فروردین سال ۹۷ طول بکشد.

 

رئیس‌سازمان خصوصی‌سازی با بیان اینکه سود کنونی سهام عدالت بین ۱۳ تا ۱۵ درصد بوده و برای سال مالی آتی ممکن است این مقدار افزایش یافته و یا کاهش یابد گفت: اگر مشمولین مابقی سهام خود تا یک میلیون تومان را نپردازند، تنها به اندازه همان میزان کنونی سهام خود سود دریافت می‌کنند و باقی سهام پس از اتمام مهلت مقرر (پایان مهرماه) به مالکیت دولت خواهد رسید. به گزارش تسنیم، طی ۱۰ سال گذشته حدود نیمی از سهام عدالت یک‌میلیون تومانی به مالکیت مردم درآمده است و علیرغم اعلام دولت برای تسویه نیمی دیگر از مبلغ اسمی سهام توسط خود مردم، استقبالی از این پیشنهاد نشده است، بنابراین احتمالا تا پایان مهرماه، مالکیت حدود نیمی از کل سهام عدالت به دولت بازخواهد گشت و از مردم پس گرفته خواهد شد.

 

اخبار ضد و نقیض پیرامون تصمیم نهایی دولت درباره سهام عدالت به گونه‌ای بوده که صاحبان سهام عدالت از زمان انتشار اخبار رونمایی سامانه سهام عدالت نگرانی‌هایی داشته‌اند. عمده آن‌ها در این موضوع تردید داشته‌اند که بالاخره باید پولی از دولت بگیرند یا پولی به دولت بدهند و می‌خواهند مسئولان تکلیف را روشن کنند که تکلیف سهام آنان چه خواهد شد.

یکی از سهامداران به کیهان گفته است که مبلغ اسمی سهام یک میلیون تومان بوده و دولت نباید به بهانه‌های مختلف آن را از دست مردم خارج کند.

 

سامان یکی از کاربران در فضای مجازی در واکنش به اقدامات دولت گفته است که «این طور که معلوم است آنهایی که سهامدار هستند باید هزینه اینکه دولت زحمت کشیده و سهام را برای ما نگه داشته را هم بدهند، قرار نیست پولی بگیرید، قرار است پول بدهید»! فرد دیگری هم گفته بود «با این حساب یه چیزی هم به دولت بدهکاریم»!

البته برخی هم بر این عقیده هستند که این اقدام دولت ترفندی برای کسب درآمد و جبران کسری بودجه بوده که حالا با عدم استقبال مردم، در فکر بازگرداندن مابقی سهام عدالت به نام دولت هستند.

 

قانون طی گزارشی در شماره امروز خود جزییاتی دیگر از قتل فجیع یک جوان توسط دوستان خود را منتشر کرد و نوشت: دانیال قاتل پسر جوان مهابادی در اظهارات ابتدایی مدعی شده بود که هیچ اطلاعی از ناپدید شدن ناگهانی دوست صمیمی‌اش نداشته‌است، اما بررسی‌های کارآگاهان، خلاف حرف‌های او را ثابت کرد و مشخص شد روز پنج شنبه، برخی اهالی محله او را همراه دانیال دیده‌اند.

دانیال جوان که خود را در پایان راه می‌دید، سرانجام لب به اعتراف گشود و پرده از راز جنایت مخوفی که به همراه دو تن دیگر از دوستانش رقم زده بود، برداشت. او دراعترافاتش به ماموران گفت: «از مدتی قبل با صادق به‌دلیل دختری که دوستش داشتم اختلاف پیدا کرده بودم. من از او می‌خواستم که کنار بکشد تا من با این دختر ازدواج کنم، ولی او به حرف‌هایم توجهی نمی‌کرد و رفتارهایش آزاردهنده بود؛ به حدی که از او کینه به دل گرفتم و در نهایت نقشه قتلش را طراحی و ماجرا را با دو تن دیگر از دوستانم مطرح کردم. آن‌ها هم قول دادند که همراهی‌ام کنند».

همزمان با دستگیری متهمان، فیلمی از صحنه قتل پسر جوان به‌دست آمد که در آنان از صحنه قتل و آتش زدن قربانی فیلم گرفته بودند. ماجرای این فیلم که برای بار اول به دست خانواده صادق افتاد، وقتی سر از صفحات حوادث روزنامه‌ها وفضای مجازی درآورد، کلی سر و صدا به پا کرد و باعث شد پرونده قتل صادق ۱۸ ساله، بیشتر از پیش خبرساز شود. 

 

آشنای صادق، لحظه آتش زدن مقتول را نیز این‌گونه توضیح می‌دهد: «فیلم خیلی فجیع است و نمی‌توان به‌راحتی به آن نگاه کرد. ثانیه‌های آخرش، صادق را در حالی‌که آتش همه‌جای بدنش را گرفته، بخشی از فیلم، دو نفر از متهمان را دیدم که دوربین را بالا می‌آورند و به حالت سلفی ژست می‌گیرند».

 

این روز‌ها حرف از این است که عاملان این جنایت جزو یک فرقه شیطان پرستی هستند. منصور دراین باره می‌گوید: «یقین دارم که صادق عضو باند شیطان‌پرستی نبوده، به‌دلیل اینکه خود صادق قربانی عقاید اعضای یک باند شیطانی شده است. حتی شایعه‌هایی درباره مصرف زیاد موادمخدر آن‌ها در فضای مجازی منتشر شده که درست نیست. من شنیده‌ام حتی قاتلان تا به این لحظه از این کار ابراز پشیمانی نکرده‌اند. در هنگام تماشای این فیلم، متوجه شدیم درحالی که صادق زنده زنده در آتش می‌سوزد و درحالی که دانیال دور آتش می‌چرخد می‌گوید «این است آتش دانیال».

 

با اعترافات صادق، همدستان او نیز دستگیر شدند و حالا تحقیقات پلیس برای روشن شدن زوایای دیگر این پرونده همچنان ادامه دارد. توکل‌حیدری، رییس کل دادگستری آذربایجان‌غربی دراین‌باره می‌گوید: «در این زمینه چهار نفر دستگیر شده‌اند که سه نفر از آن‌ها به اتهام مشارکت در قتل عمد با قرار بازداشت موقت و یک نفر دیگر نیز به اتهام معاونت در قتل عمد با قرار وثیقه به زندان معرفی شدند.

 

پدر صادق برمکی، در پیامی به مردم مهاباد گفته‌است: «من پدر صادق برمکی هستم. قتل پسرم صادق برای همه مردم ایران و به‌خصوص مهاباد بسیار ناراحت کننده بود. من و خانواده‌ام از این حادثه بسیار ناراحت هستیم و مرگ صادق برای‌مان خیلی گران تمام شده است. از همه مردم مهاباد به‌خاطر ابراز همدردی با ما و شرکت در مجلس ختم فرزندم قدردانی می‌کنم و همه مهابادی‌ها را به آرامش دعوت می‌کنم. پرونده قتل صادق در دادگاه تشکیل شده‌است و طبق روال قانون پیش می‌رود. ما تابع قانون هستیم و هرچه قانون بگوید می‌پذیریم و درحال حاضر منتظر نتیجه پزشکی قانونی هستیم»؛ بنابراین گزارش، رسیدگی به این پرونده به‌طور ویژه در دستور کار دادگستری مهاباد قرار دارد و بازسازی صحنه جنایت نیز تا روزهای آینده صورت خواهد گرفت.