ماجرای فروش بستنی با روکش طلا به نرخ چند صد هزار تومان در برج میلاد را یادتان هست؟ حکایتی که تا مدت ها بهترین مثال برای نشان دادن شکاف طبقاتی در کشورمان شده بود و حالا ظاهرا باید دور انداخته شود!
به گزارش «تابناک»؛ اگر تا یکی دو سال پیش، پوشیدن لباس‌های آنچنانی تولید برندهای مشهور جهان، استفاده از ساعت‌‌های فوق گران قیمت و سوار شدن بر خودروهای میلیاردی ملاک لاکچری بودن افراد بود و برخی نوکیسه ها با نمایش این نوع دارایی‌هایشان، به یکدیگر فخر می فروختند و در عموم خودنمایی می‌کردند، حالا ملاک ها به شدت تغییر کرده است.
تغییری بسیار شگرفت، آنقدر که لاکچری پسندان کشورمان در غذا خوردن نیز عادات جدیدی از خود نشان می‌دهند. اشتباه نکنید؛ منظورمان رستورانی که در آن غذا می‌خورند یا حتی غذایی که سفارش می‌دهند نیست، بلکه از آن جزئی تر، به مواد اولیه طبخ غذا برمی‌گردد؛ به گوشتی که قرار است کباب شود، به شکل استیک یا دیگر اشکال غذا آماده شود یا حتی جزئی از خورشت یا آبگوشت باشد.
گوشتی از قرار کیلویی 740 تا 900 هزار تومان! بله، اعداد را درست خوانده‌اید و حتی ریال و تومان نیز در بیان قیمتش جابجا نشده است. گوشت گاوهایی که در تغذیه‌شان گیاه استفاده نمی‌شود و ظاهرا با فراورده های لبنی فربه می‌شوند و همزمان، ماساژ هم می‌گیرند و موسیقی هم برایشان نواخته میشود!
گاوهایی که اگر دست کم هر کدامشان 500 کیلو گوشت بدهند، قیمت هر رأسشان 400 میلیون تومان خواهد بود. نزدیک به دو برابر نرخ دیه در سال جاری و خیلی بیشتر از دارایی کسر بزرگی از جمعیت کشورمان که گاه قیمت خانه و مایملکشان به علاوه درآمدی که در سراسر زندگی کسب کرده‌اند، به این عدد نزدیک هم نمی‌شود.
درباره کسب و کاری سخن می‌گوییم که مدتی است در کشورمان دایر شده و آن گونه که در توضیحات سایت مربوط به آن آمده، به پرورش گاوهایی اختصاص دارد که روزانه ماساژ می‌گیرند و موسیقی گوش می‌دهند و در نتیجه این دست اقدامات و تغذیه خاصشان، قیمت گوشتشان به کیلویی 900 هزار تومان هم می‌رسد؛ قیمتی بیست و چند برابر قیمت گوشت دیگر گاوها در بازار.
محصولی که بنا بر ادعای تولید کنندگانش، لذیذتر است و از این روی لاکچری نامیده میشود و خریدارانش جز شهروندان لاکچری پسند، برخی رستورانهای خاص هستند. رستوران‌هایی که لابد قیمت هر پرس غذا در آنها، فراتر از تصور مردم عادی است چراکه در طبخ شان از گوشت‌های میلیون تومانی بهره برده میشود.
تجارتی که اگر از واقعی بودن ادعاهای مطرح در خصوص آن و نقش نهادهای نظارتی و موثر در نرخ گذاری صرف نظر کنیم، از این منظر که شکاف طبقاتی در کشورمان را فریاد می‌زند، بسیار جالب توجه است؛ شکافی که حکایت از پرداخت مبلغ معادل یک ماه حقوق قانون کار برای خرید یک کیلو گوشت برای عده‌ای دارد.
وضعیتی که دیگر نمی‌توان نامش را شکاف طبقاتی گذاشت و وخیم تر از این حرف هاست؛ وضعیتی که نه در تولید و فروش گوشتی خاص با نرخی چند ده برابری، که با نشان دادن طبقاتی که خریدار این محصولات فوق گرانقیمت هستند و احتمالا درآمدشان دور از تصور عموم است، جلوه گر میشود و بیماری بزرگی را فریاد می‌زند که مدت هاست جامعه مان به آن مبتلاست و تا کنون با شکاف طبقاتی بیان می‌شد، ولی اکنون نیازمند لغت جدیدی برای معرفی اش هستیم!
مشکل این نیست که یه عده گوشت لاکچری می خرن یا پولشو دارن.مشکل اینجاست که یه نفر داره اینو وارد میکنه و بابات واراداتش داره دلار از کشور خارج می کنه و وقتی دلار از کشور خارج شد تو بازار دلار کم میشه و قیمتش میره بالا و وقتی قیمتش بره بالا تمام اجناس وارداتی گرون میشن و وقتی اجناس وارادتی گرون بشه مثلا من که یه گوشی موبایل می خوام بخرم باید گرونتر بخرم و فشار به من و اشما زیاد میشه. مشکل اینه یه عده آقاراده رانت خوار با این کاراشون ارز از کشور خارج می کنن و عملا دارن از جیب من و شما پولشو بر میدارن 
دوست عزیز این فرآورده تولید داخلی است. 
