یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم گفت: اولویت‌های کشور را به نوعی دیگری باید نگریست؛ چون خطرات شدیدی آینده کشور را تهدید می‌کند. از قبیل آنکه ایران دارد ماهیت سرزمینی و وجودی خودش را از دست می‌دهد. بنابراین اولویت‌بندی‌های حکومت در چنین وضعیتی خیلی اهمیت دارد.
به گزارش خبرآنلاین، سیدمصطفی هاشمی طبا از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم بود. او از ابتدای انقلاب مسئولیت‌های مختلفی را تجربه کرده و امروز برای آینده کشور نگران است و یکی از دلایلش برای نامزدی در انتخابات این بود که توجه مسئولان کشور را به خطراتی که آینده کشور را تهدید می کند، جلب کند.
گفت و گوی کوتاه با هاشمی طبا را در ادامه بخوانید:
شما شعری در مناظره های انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم خواندید و خواستید که با این روش پیامی را به مسئولان کشور بدهید، جایی گفتید که می خواستید نوه تان آن شعر را بخواند، چرا؟
آن شعر برای عباس شریفی یمین است. دلم می خواست نوه ام به تلویزیون بیاید و با زبان کودکان بخواند تا باورپذیرتر برای مردم شود چون کلاس اول دبستان است. معتقد بودم روح این شعر با این فرم خواندنش تجلی پیدا می کرد اما نشد و موافقت نکردند به تلویزیون بیاید.
اگر شما بخواهید تصمیمات آقای روحانی را در دولت دوازدهم بررسی کنید آیا تصمیمی هست که مخالفش باشید و بگویید اگر من رئیس جمهور بودم، تصمیم دیگری می گرفتم؟
اولا آقای روحانی همانی است که بود؛ یعنی این تصور ایجاد نشود، من برداشت دیگری درباره آقای روحانی داشتم. اما الان او را طور دیگری دیدم. خیر ایشان راه خود را می رود. من فکر می کنم اولویت های کشور را به نوعی دیگری باید نگریست چون خطرات شدیدی آینده کشور را تهدید می کند از قبیل آنکه ایران دارد ماهیت سرزمینی و وجودی خودش را از دست می دهد. بنابراین اولویت بندی های حکومت در چنین وضعیتی خیلی اهمیت دارد. به نظر من بعضی احکام برنامه ششم فقط باید اجرا و بقیه کنار گذاشته شود. شخص آقای رئیس جمهور بحث بودجه مملکت و سرمایه گذاری خارجی را باید پیگیرانه و مجدانه دنبال کند.
که این اراده را شما در آقای روحانی نمی بینید؟
من چنین اراده ای نمی بینم. نه آنکه تصورم از آقای روحانی طور دیگری بود خیر.
آیا خاطره ای نگفته از زمانی که برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم تصمیم گرفتید تا پایان روز 29 اردیبهشت 96 دارید که جایی نگفته باشید؟
خیر، هرچه بوده گفتم مطلب ناگفته ای نگذاشتم.
نهاد نمازجمعه از اول انقلاب با هدف آنکه پلی بین مردم و مسئولان باشد نقش آفرینی کرد اما این روزها انتقادهای زیادی به آن وارد می شود، شما اوایل انقلاب پای خطبه های چه کسی می نشستید؟
معمولا آن زمان چون دائم نمازجمعه می رفتیم هر کس خطیب بود به صحبت هایش گوش می کردیم.
الان پای خطبه های چه کسی در نمازجمعه می نشینید؟
هیچ کدام. اصلا نمازجمعه ما خیلی تغییر ماهیت پیدا کرده است.
افت کرده یا تقویت شده است؟
خیلی افت کرده است و متأسفانه کسانی هم که سخنرانی می کنند از نسل خیلی قدیمی هستند. به نظر من دیگر نمازجمعه های ما ماهیت خودش را از دست داده است.
چه عجب یکی حرف حساب زد