تخریب آثار ثبت ملی به بخش ثابت اخبار در کشورمان تبدیل شده، به گونه‌ای که ماهی به پایان نمی‌رسد الا اینکه خبر برسد فهرست آثار ملی نیازمند ویرایش و لاک غلط گیر است!
به گزارش «تابناک»؛ ساعاتی پیش، اثری گران سنگ که به نوعی شناسنامه یکی از شهر‌های کشورمان بود در آتش سوخت تا بار دیگر مشخص شود، «ثبت ملی» به تنهایی هیچ فایده‌ای برای حفاظت از میراث برجای مانده از گذشتگان ندارد؛ گزاره‌ای که پیشتر نیز بار‌ها و بار‌ها و بار‌ها با حوادث مختلف یادآوری شده بود.
حوادثی از جمله حریقی که واپسین ساعات روز گذشته در لنگرود، مرکز شهرستانی با همین نام در شرق استان گیلان به وقوع پیوست و توانست خانه ۲۰۰ ساله ثبت ملی شده (با شماره ثبت ۳۰۶۸۹) که به «خانه دریابندری» شهرت داشت را نابود کند. ملکی واقع در محله «راه پشته» این شهر که به لحاظ معماری ویژه‌اش، به نوعی شناسنامه این شهر به حساب می‌آمد.
اثری ثبت ملی شده که نه مرمت شده بود و نه هرگز امکان بازدید از آن برای کسی فراهم آمد؛ درست مثل بسیاری دیگر از آثار ثبت شده در این شهر، استان و کشورمان. امثال «خانه منجم باشی»، «حمام فشکالی» و آثار دیگری که ملک شخصی مردمند و سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی تنها برای ثبت‌شان در فهرست آثار ملی اقدام می‌کند.
اتفاقی که موجب می‌شود، هر گونه دخل و تصرف در ملک و خرید و فروش آن برای مالک غیر ممکن شود و هر بار که حادثه‌ای رقم می‌خورد، این شائبه به دنبال آن به وجود آید که نه حادثه، که رویدادی عمدی را شاهد هستیم. شائبه‌هایی که هر بار مطرح می‌شوند و ظاهرا پاسخ دادن به آن‌ها برای هیچ کس اهمیتی ندارد که اگر داشت، تخریب سلسله خانه‌های تاریخی در ماه‌های اخیر در شیراز یا از آن عجیب تر، تخریب مسجد تاریخی و ثبت ملی معجردار در مشهد مقدس در اولویت بودند.
این در حالی است که در خصوص خانه دریابیگی لنگرود، پیشتر تخریب قسمت شاه نشین عمارت توسط مالک گزارش شده و مدیران اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان بر آن مهر صحه زده بودند. موضوعی که ظاهرا بعد‌ها فراموش شد و اکنون نیز دیگر محل اعراب به نظر نمی‌رسد، مگر آنکه بخواهند ملکی که برای نگهداری از آن تلاشی صورت نداده بودند را از نو بسازند!
نکته قابل تأمل بعدی آنجاست که می‌بینیم خاموش کردن حریق این خانه تاریخی پنج ساعت به طول انجامیده و برای اطفای حریق آن آتش نشانان چندین شهر مجاور به محل فراخوانده شده‌اند. آتش نشانان شهر‌های لاهیجان، رودسر، شلمان، کومله و چاف و چمخاله؛ وضعیتی که نشان می‌دهد، چه خطری بیخ گوش دیگر عمارت‌های تاریخی واقع در این دیار است و کوتاهی مسئولان میراث فرهنگی در حفاظت از این میراث‌ها را پررنگ‌تر جلوه می‌دهد.
اشکالاتی که هرچند در سراسر کشورمان دیده می‌شود، عزمی برای رفع آن نیست، چون برای مدیران میراث فرهنگی تنها راه محافظت، گنجاندن اثر در سیاهه «ثبت ملی» است و بس؛ سیاهه‌ای که هرچقدر ویرایش شود، هم کسی به ایشان خرده نمی‌گیرد و همین کافی است تا ایشان هم کاری جز حذف و اضافه در این فهرست انجام ندهند!
مسيولين اين سازمان خودش باعث و باني نابودي ميراث كشوره