در دل سی‌و‌ششمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، رویدادی برپا شده که هدف آنها تربیت سینماگران حرفه‌ای است و جشنواره فجر دورنمایی شبیه به جشنواره‌های کن و برلین برای خود در نظر گرفته است؛ اما آیا این سینماگران همسو با اهداف این رویداد و سینمای ایران به خلق اثر خواهند پرداخت و به عنوان استعدادهای کشف شده در رویداد بین المللی سینمای ایران مورد توجه قرار می‌گیرند؟
به گزارش «تابناک»؛ بخش دارالفنون در چند دوره‌ای که جشنواره بین المللی فیلم فجر با دبیری رضا میرکریمی برگزار می‌شود، در این رویداد در نظر گرفته شده است. در سی‌و‌ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر نیز این بخش با مدیریت مازیار میری کارگردان سینمای ایران برپا شده و شماری از برجسته‌ترین سینماگران ایران و دیگر کشورها، مجموعه‌ای از کارگاه‌ها را برای 110 دانشجو برگزار کردند؛ 110 دانشجویی که 55 تن از آنها ایرانی و 55 تن دیگر از 31 کشور جهان هستند.
آن گونه که مازیار میری روایت کرده بود، این 110 نفر پس از یک پروسه دو ماهه که فیلم‌هایشان توسط هیأت علمی مورد بررسی قرار گرفته است، انتخاب شدند. به گفته مدیر بخش دارالفنون حدود 98 تن از 50 کشور متقاضی بودند که از میان آنها 55 تن انتخاب شدند. از ایران نیز 200 تن را رصد کرده شده‌اند که پس از بررسی رزومه و آثارشان، 55 تن انتخاب شدند.
کارگاه آموزش بازیگری فاطمه معتمدآریا در سی و ششمین جشنواره بین المللی فیلم فجر
دانشجویان دو روز اول روی مشقی که قبلا گفتم و فیلمنامه شان کار کردند و طی پنج روز بعدی در مورد کارگردانی، تولید، صدا، فیلمبرداری، طراحی صحنه و لباس، تدوین، بازیگری و عرضه فیلم به مخاطب و شناسایی مخاطب کلاس دارند و پس از آن در محل دارالفنون اصلی، برگزیدگان معرفی شده و به عنوان جایزه، چند هزار دلار کمک هزینه دریافت می‌کنند؛ رقمی که به گفته مسئولان این بخش، سال گذشته 3 هزار دلار بود و میان چهار نفر تقسیم شد.
شرایطی که برای جذب این دانشجویان گذاشته شده بود، تا حدودی عجیب بود. به گفته مازیار ماری، دانشجویانی که در دارالفنون انتخاب می‌شدند، باید زیر 27 سال داشته باشند. همچنین باید سینما خوانده، فیلم کوتاه ساخته و به زبان انگلیسی نیز مسلط باشند؛ شرایطی که به جز مسأله سن، بسیاری از سینماگرانِ شناخته شده ی ایران ندارند! در واقع در این زمینه سخت‌گیری‌هایی صورت پذیرفته که احتمالاً با در نظر گرفتنِ استاندارد بخش‌های مشابه در جشنواره‌های برلین و کن لحاظ شده است.
بخش Talent Campus در جشنواره برلین
بخش‌‌هایی نظیر «Talent Campus» و «Student Lab» در جشنواره برلین حتی پررنگ‌تر از جشنواره کن نمود داشته است. این بخش‌ها که در جشنواره بین المللی فجر به عنوان دارالفنون برگزار می‌شود، معمولاً با هدف تربیت یک نسل از سینماگران است که به اتمسفر آن رویداد سینمایی علاقه مند هستند و حضور در فضای برلین و کن را ولو در حد یک دانشجو، فرصتی برای افزایش ارتباطات و هموارتر شدن مسیر فیلمسازی‌شان تلقی می‌کنند.
این جشنواره‌ها نیز از چنین فرصتی که برایش هزینه نیز کرده‌اند، برای شناسایی استعدادهای همسو بهره برداری می‌کنند و به آنها بابت آثارشان جوایز سینه فونداسیون می‌دهند و در ادامه جوایز استعدادها و جوایز اصلی به این گروه از سینماگر همسو داده می‌شود که پس از بردن جوایز سینه فونداسیون توانسته‌اند، آثار قابل تأمل‌تری بسازند. این رویکرد یعنی کشف، پرورش و برجسته سازی یک نسل از فیلمساز که نگاه مورد توجه یک کشور یا فرهنگ یک ملت را در آثارش دارد.
اکنون پرسش اساسی این است که آیا جشنواره بین المللی فیلم فجر، موفق به شکل دادن به یک نسل از فیلمسازان و برجسته سازی آنها به شیوه مرسوم در جشنواره‌های کن و برلین می‌شود؟ برای پاسخ به این پرسش، نخست باید دید اکنون وضعیت دانشجویی که در دوره‌های پیشین دارالفنون حضور داشته‌اند، چیست و در مرحله بعد باید دید برنامه مسئولان جشنواره بین المللی فجر برای حفظ استعدادهای این دوره‌ها از چه قرار است؟ در نهایت باید صبر کرد و منتظر ماند تا زمان با خود پاسخ دقیق را به همراه بیاورد.
در دل سی‌و‌ششمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، رویدادی برپا شده که هدف آنها تربیت سینماگران حرفه‌ای است و جشنواره فجر دورنمایی شبیه به جشنواره‌های کن و برلین برای خود در نظر گرفته است؛ اما آیا این سینماگران همسو با اهداف این رویداد و سینمای ایران به خلق اثر خواهند پرداخت و به عنوان استعدادهای کشف شده در رویداد بین المللی سینمای ایران مورد توجه قرار می‌گیرند؟
