رضا رویگری می‌گوید کیان ایرانی در سریال «مختارنامه» یکی از شخصیت‌‌های اصلی بوده که او دوست داشته بازی‌اش کند، او می‌گوید در زمان پخش این سریال بازخوردهای خوبی از نقشش گرفته است.
به گزارش خبرآنلاین، مهر ماه سال 89 اولین باری بود که سریال «مختارنامه» از تلویزیون پخش شد، سریالی که لشکری از بازیگران در آن جلوی دوربین داود میرباقری رفته بودند و هر یک نقشی متفاوت با آنچه تا پیش از آن را بازی کرده بودند به نمایش گذاشتند.
رضا رویگری نیز یکی از بازیگرانی بود که یکی از نقش‌های اصلی «مختارنامه» را بازی کرد. او در این سریال نقش شاهزاده کیان ایرانی را بازی کرد که به دلیل ایرانی بودنش مورد توجه خیلی‌ها قرار گرفت. چند سالی است سریال «مختارنامه» با آغاز ماه محرم از یکی از شبکه‌های تلویزیون پخش می‌شود و امسال هم آی‌فیلم پخش این مجموعه تاریخی را در دستور کارش قرار داده است. به همین بهانه با رضا رویگری درباره این سریال و نقش‌آفرینی‌اش گفت‌وگویی داشتیم و خاطرات حضور او در «مختارنامه» را مرور کردیم.
رضا رویگری درباره تجربه بازی در این سریال به خبرآنلاین گفت: ««مختارنامه» برای من جایگاه ویژه‌ای دارد و روزهای خاطره‌انگیز و خوبی را در این کار گذراندم. «مختارنامه» سریال بزرگی بود، من در طول تمام سال‌هایی که سریال ساخته می‌شد در آن حضور نداشتم و به صورت مقطعی جلوی دوربین می‌رفتم اما به عنوان عضوی از این سریال در جریان ویژگی‌های این مجموعه بودم و می‌دانم چه تلاشی برای ساختش شد.»
میرباقری جایگاه ویژه‌ای برایم دارد
او درباره ویژگی شاخص این سریال و کارگردانش نیز بیان کرد: «دیالوگ‌نویسی میرباقری شاهکار است و یکی از دلایلی که بازیگر سر کارهای او به وجد می‌آید همین ویژگی اوست. من قبل از «مختارنامه» در «معصومیت از دست رفته» با میرباقری همکاری داشتم، البته نقش خیلی کوتاه داشتم و تنها در چند پلان مقابل دوربین رفتم و شاید اگر اغراق نباشد بگویم یک صفحه دیالوگ داشتم اما واقعا از لحظه لحظه حضورم لذت می‌بردم. بعضی از کارگردانها هستند که حتی اگر نقش یک پلانی هم به تو پیشنهاد بدهند حاضری برایشان بازی کنی، مثلا این اتفاق در آمریکا درباره اسکورسیزی می‌افتد، میرباقری در ایران برای من چنین کارگردانی است. برای «مختارنامه» همان اوایل کار بود که داوود میرباقری برای نقش کیان ایرانی با من تماس گرفت و توضیحاتی را هم درباره نقش و کار برایم داد، من خیلی از پیشنهاد او خوشحالم شدم و با تعاریفی که او کرد متوجه شدم کیان یکی از شاه نقش‌های «مختارنامه» است.
رویگری ادامه داد: «به نظر من یکی از ویژگی‌های «مختارنامه» هم علاوه بر روایت جذابش دیالوگ‌های جذابش است که چشم مخاطب را به دهان بازیگرانش می دوزد. همان زمانی که «مختارنامه» پخش می‌شد من از زبان خیلی‌ها می‌شنیدم که از شنیدن این دیالوگ‌های جذاب به وجد می‌آمدند. شاید همین جذاب بودن دیالوگها باشد که این کار را از سایر کارهای تاریخی متمایز می کند. من معتقدم قصه در هر کاری جایگاه خودش را دارد اما این دیالوگهاست که کار را متفاوت و برجسته می کند و میرباقری این کار را به خوبی بلد است.»
چرا کیان محبوب بود؟
این بازیگر در توضیح ویژگی‌های شخصیت کیان که یک سردار ایرانی بود نیز عنوان کرد: «کیان ایرانی بود و مخاطبان با او ارتباط بیشتری برقرار کردند آن هم به همین دلیل، ضمن اینکه او به دلیل اننقام جویی از شهدای کربلا می جنگد و برای این ویژگی نیز محبوبیت‌اش بیشتر شد.»
رضا رویگری در نقش‌های منفی زیادی بازی کرده و خیلی از مخاطبان او را با آن شخصیت‌ها به خاطر می‌آوردند، او درباره پیشنهاد و انتخاب این نقش‌ها نیز توضیح داد: «به نظرم فرقی ندارد که چه نقشی را بازی می‌کنی، خوشبختانه درباره من همیشه بازخوردها مثبت بوده و چه نقش منفی و چه مثبت مخاطب با آن ارتباط برقرار کرده است.»
بازیگر سریال «شاهگوش» در ادامه افزود: «البته من به عنوان بازیگر دوست دارم تجربیات متفاوتی داشته باشم و قبل از بیماری‌ام هم سعی می‌کردم انتخاب‌هایم طوری باشد که تجربیات متفاوتی داشته باشم و تنها یک مسیر را تکرار نکنم. چون من همیشه معتقدم حتی اگر بازیگر در نقش‌های منفی هم کلیشه شود دیگر برای مخاطب نمی‌تواند جذابیتی داشته باشد و بیننده فقط به یک چشم به او نگاه می‌کند و از او انتظار دیگری ندارد.»
فیلمنامه‌ها مثل قبل نیستند
رویگری در ادامه با اشاره به فیلمنامه‌هایی که این روزها به دستش می‌رسیده بیان کرد:«فیلمنامه‌ها مثل سابق نیستند و اگر 10 کار توجه‌ات را جلب می‌کرد این روزها با چشم‌پوشی از عیب و ایرادها شاید نهایتا ۲ کار را بتوانی انتخاب کنی. البته من خودم هم سختگیرتر شده‌ام و دوست ندارم هر کاری را قبول کنم در انتخاب هایم خیلی دقت می کنم. فکر می کنم مردم از بازیگران بعد از بازی در برخی از سریال‌ها که وجهه سنگین‌تری دارند، انتظارشان بالا می‌رود و دوست ندارند او را در هر کاری ببینند. من هم به سلیقه آنها احترام می گذارم و با وسواس نقش‌هایم را انتخاب می‌کنم.»
