امروز نشست ورشو با نام صلح و امنیت در خاورمیانه برگزار می شود و موضوع ایران در دستور کار این نشست قرار دارد. انتظار می رود، رئیس جمهور ایالات متحده، دونالد ترامپ، به طور گسترده ای "تهدید" ایران در خاورمیانه را برای سایر شرکت کنندگان کنفرانس برجسته کند.
به نظر می رسد، تلاش ترامپ برای تبلیغ مفهوم «تهدید ایران» از سوی اکثر کشورهای اروپایی با استقبال روبه رو نشده است، چون وزرای خارجه قدرت های بزرگ اروپایی از جمله روسیه و فرانسه و نماینده عالی اتحادیه اروپا در امور سیاست خارجی و امنیت، فدریکا موگرینی قبلا اعلام کرده اند در این نشست حاضر نخواهند شد.
با توجه به موضع خصومت آمیز لهستان علیه روسیه و سازوکار تازه ایجاد شده برای تشویق روابط تجاری بین شرکت های اتحادیه اروپا و ایران، درک تلاش واشنگتن برای ترویج دیدگاه ضد ایران از مسیر ورشو دشوار نیست.
ممکن است این امر برای تهران شگفتی باشد که دولت لهستان با واشنگتن برای برگزاری چنین اجلاس هایی که ایران را هدف قرار می دهند، همراهی کند.
در جنگ جهانی دوم، ایران بیش از صد هزار پناهنده لهستانی آواره از اشغال نازی ها را پذیرفت و سخت است باور داشته باشیم که لهستان با واشنگتن همکاری خواهد کرد تا شعارهای «تهدید ایران» را انتشار دهد.
ایران از تصمیم لهستان برای برگزاری این اجلاس خشمگین شد و اقدام به تعلیق برگزاری جشنواره فیلم لهستان کرد که در ابتدای ماه ژانویه برنامه ریزی شده بود. با در نظر گرفتن ارتباطات اندک بین لهستان و ایران، تهران در واقع نمی تواند کار زیادی برای تلافی تصمیم ورشو برای میزبانی این اجلاس کند.
لهستان به دنبال برقراری روابط نزدیک با ایالات متحده بوده و نمی خواهد در آستانه برنامه برای ارتقای حضور نظامی ایالات متحده در این کشور در ماه مارس با واکنش شدیدی در ارتباط با واشنگتن در مورد مسأله ایران مواجه شود.
در همین حال، لهستان متوجه است که نقش مهمی در اروپا و جهان دارد و بر این باور است، کشورهای "سنتی اروپایی"، به خصوص فرانسه، بریتانیا و آلمان، نمی توانند تمام اروپا را نمایندگی کنند.
هنگامی که این کشورها از خروج دونالد ترامپ از برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) که در سال 2016 امضا شد، انتقاد کردند، برخی دیپلمات های لهستان شکایت داشتند که منافع و نگرانی های آنها در این انتقادات مورد توجه و احترام واقع نشده است.
برای ایالات متحده دشوار نیست که پشتیبانی اندک بیشتر کشورهای اروپایی در مورد ادعاهای خود مبنی بر تهدید ایران در خاورمیانه را درک کند. با این حال، هدف واقعی دولت ایالات متحده، ایجاد شرایط مناسب برای پیشرفت برنامه های خود در این خصوص است.
کنفرانس امنیتی مونیخ، یک نشست بزرگ امنیتی و سیاسی در اروپا، در اواسط ماه فوریه، فقط چند روز پس از نشست ورشو، برگزار خواهد شد. برجسته کردن "تهدید ایران" در ورشو ممکن است به ایالات متحده کمک کند که تبلیغات ضد ایران خود را در پلتفرم های مختلف و برای کنفرانس های متعدد آماده کند.
هدف دیگر واشنگتن این است که بذر اختلاف بین ایران و اروپا را بپاشد؛ هرچند کشورهای عضو اتحادیه اروپا، از جمله لهستان، تعهد خود را نسبت به برجام حفظ کرده اند، بیشتر ایرانی ها شکایت می کنند که ایران چیز زیادی از قبل اروپا به دست نیاورده است.
اعتقاد گسترده ای در ایران وجود دارد که کشورهای اروپایی نمی توانند هیچ کاری برای نجات برجام انجام دهند و قادر به ارائه مزایای معنی داری برای ایران نیستند. با توجه به روابط نزدیک بین اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا، بسیاری از ایرانی ها معتقدند که آلمان، فرانسه و انگلیس، دیر یا زود به همنوایی با ترامپ در نوای خصمانه علیه تهران می پیوندند.
با این حال، مشکل واقعی سیاست ایالات متحده در قبال ایران در آن چیزی است که واشنگتن از تهران می طلبد. آیا واشنگتن به دنبال تغییر رژیم در چهلمین سالگرد استقرار نظام جمهوری اسلامی و سرنگونی رژیم شاه است که با ایالات متحده همپیمان بود، یا آن که به دنبال تخریب قابل توجه سیستم اقتصادی ایران از طریق محاصره و تحریم؟ واقعیت آن است که ترامپ و واشنگتن، تنها یکی از این ها را می توانند انتخاب کنند نه هر دوی آنها را.
هدف مشخص است
نگفتی که چگونه باید ایرانیان قوی برخورد کنند!؟
