صدای پای بهار، خواب و خیال خزان را بر می‌آشوبد و بوی بیداری و حرکت بهار، عالم را فرا می‌گیرد. نسيم از خواب بر می‌خيزد. خاک، تکان می‌خورد و آزادی جان تازه‌ای می‌گیرد. نبض باغچه می‌تپد و درختان به تولدی دوباره فراخوانده می‌شوند. زمین، بار سنگین خویش را وا‌می‌نهد و آسمان، خورشید درخشانش را ارزانی زمین می‌کند و بهار می‌آید. نیکو که می‌نگری، در می‌یابی جنبش و حیات دوباره طبیعت، از طراحی عظيم و هنرمندانه‌ای، حكايت می‌كند. گویی جهان آفرینش، چون کتابی گشوده، به هر زبانی سخن می‌گوید و این پیام را دارد که چمن سبز جهان را، جهان‌آرایی هست.
گروهی از جوانان کشورمان، زندگی مشترک‌شان را در هفته‌های پیش همزمان با نخستین روزهای سال نو شروع کردند و نخستین روزهای هزار و سید و نود و هشت را برای عمری ماندگار کردند و این تصمیم در چنین دوران سخت اقتصادی و معیشتی، شجاعانه و نشان از عمق عشقی است که می‌تواند در میان باشد. نمی‌توان سرخوشی مردمان را که با وجود تداوم دشواری‌ها، همچنان ظهور و بروز عینی دارد را نادیده انگاشت، چون در آن صورت، زیباییِ این فصل را به سبزی گیاهان خلاصه کرده‌ایم.
نوبهار برای کسب و کارها نیز موقعیت خوبی است و هرچند ظاهراً این ایام تعطیل است اما معمولاً فروردین با رونق نسبی همراه است که همگان را به افزایش رزق و روزی حلال در این ایام بیش از پیش امیدوار می‌سازد. تداوم این امید آرزویی است که باید داشت تا سالی که شاید دشمنان این سرزمین و مردمانش بیش از هر زمان برای تحت فشار گذاشتن‌شان متحد می‌شوند، با آرامش بیشتری پشت سر گذاشته شود. این آرامش بی‌شک با وحدت همه مردمان این سرزمین تحقق و تداوم خواهد یافت تا در نوروز نود و نه، لبخند بر لبان این مردم نقش ببندد.
بهار را در روزهای گذشته با چنین تعابیری که مکرراً بیان شده و ردِ آن را در همین فضای مجازی نیز می‌توانید بیابید؛ اما اکنون در آخرین روز تعطیلات نوروزی قرار داریم و این جمعه، برای گروهی که از فردا کار را شروع می‌کنند، از جمله هنرمندان چندان خوشایند نیست. شاید کودکانی که از فردا به مدرسه می‌روند، بیش از دیگران در معرض این ناخشنودی باشند اما گروه دیگری هستند که فردا برایشان تلخ‌تر است. کودکان مناطق سیل زده که بسیاری‌شان اساساً خانه‌ای ندارند، چه رسد به مدرسه‌ای. روزگار در آغاز این فصل زیبا، روی ناخوشش را به آنها نشان داده است.
چه نیکوست در کنار سختی جدایی از این ایام خوش، کمی دست در جیب کنیم و کسر کوچکی از اندوخته‌مان را صرف کمک به مردمی کنیم که گروهی‌شان اکنون هیچ ندارند و چه بسا عزاداران‌شان پیراهن مشکی نیز برای بر تن کردن نداشته باشند و بعید است در کوتاه مدت زندگی‌شان به روال عادی بازگردد. حال خودمان را در این بهار با کمک به این عزیزان بهتر کنیم و دست‌گیری کنیم تا در روزی که واقعه عظیم مشابهی سراغ ما را گرفت، دیگران نیز دستگیرِ ما باشند و این زنجیره احسان متصل باقی بماند.
این ویژه برنامه ویدیویی تابناک برای نوروز 97 را با بهاریه‌ای از هوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه) و قطعاتی شنیدنی به پایان می‌رسانیم؛
بهار آمد گل و نسرين نياورد
نسيمی بوی فروردين نياورد
پرستو آمد و از گل خبر نيست
چرا گل با پرستو هم سفر نيست
چه افتاد اين گلستان را چه افتاد؟!
که آيين بهاران رفتش از ياد
چرا پروانگان را پر شکسته‌است
چرا هر گوشه گرد غم نشسته‌است
چرا خورشيد فروردین فرو خفت
بهار آمد گل نوروز نشکفت
مگر دارد بهار نو رسيده
دل و جانی چو ما در خون کشيده
بهارا خيز و زان ابر سبکرو
بزن آبی به روی سبزه‌ی نو
گهی چون جويبارم نغمه آموز
گهی چون آذرخشم رخ برافروز
هنوز اين جا جوانی دلنشين است
هنوز اين جا نفس‌ها آتشين است
مبين کاين شاخه‌ی بشکسته خشک است
چو فردا بنگری پر بيدمشک است
مگو کاين سرزمينی شوره‌زار است
چو فردا دررسد رشک بهار است
بر آرد سرخ گل خواهی نخواهی
وگر خود صد خزان آرد تباهی
اگر خود عمر باشد سر برآريم
دل و جان در هوای هم گماريم
دگر بارت چو بينم شاد بينم
سرت سبز و دلت آباد بينم
به نوروز دگر هنگام ديدار
به آيين دگر آيي پديدار…
شور عاشقی ؛ محمدرضا شجریان
«شور عاشقی» یکی از غزلیات سعدی است که محمدرضا شجریان در کنسرت تاجیکستان بخش‌هایی از آن را با تغییراتی اجرا کرد. این اجرای زنده را با این توضیح می‌بینید و می‌شنوید که کیفیت تصاویر در دسترس از این اجرا مطلوب نیست.
آستوریاس ؛ مایکل لوکارلی
«آستوریاس / Asturias» یکی از قطعات ایساک آلبنیس آهنگساز و نوازنده پیانو اهل کاتالونیای اسپانیا بود. او نمادی از تولد دوباره موسیقی اسپانیا در آغاز قرن بیستم میلادی در اروپا به‌شمار می‌رود. آستوریاس یکی از قطعات ایساک آلبینس است که شهرتی جهانی دارد. یکی از اجراهای این قطعه با گیتار را توسط مایکل لوکارلی در تابناک می‌بینید و می‌شنوید.
کابوکی ؛ شهرام ناظری
«کابوکی» یا «کابوکه» از کهن ترین آواهای کردی است که بر اساس برخی روایت‌های قدمتی بیش از هزار سال دارد و توسط خوانندگان بسیاری اجرا شده است. مشهورترین اجرا توسط شهرام ناظری ثبت شده که بارها در کنسرت‌های مختلف این قطعه موسیقی کردی را اجرا است. اجرای کابوکی در سال 1371 توسط این خواننده که با سه تارنوازی شهرام ناظری نیز همراه شده را با این توضیح در تابناک می‌بینید و می‌شنوید، که کیفیت تصاویر و صوت ثبت شده از این اجرا مطلوب نیست.
خاطره ؛ اولافور آرنالدز
«اولافور آرنالدز / Ólafur Arnalds» یک موزیسن ایسلندی است. او در سوم ماه نوامبر سال ۱۹۸۶ به دنیا آمده‌است. کارهای این موسیقیدان جوان بیشتر شامل اجراهای پیانو با لوپ‌ها و گزاره‌هایی از موسیقی کلاسیک و پاپ است. «خاطره / Reminiscence» یکی از قطعات متفاوت این موزیسن است که موزیک ویدیو بسیار جذابی دارد که ریشه در فرهنگ ایسلندی دارد. این قطعه روایتی از حمایت یک پدر از یک فرزند است. در تابناک تماشا می‌کنید و می‌شنوید.
دونوازی تار و تنبک ؛ محمدرضا لطفی و ناصر فرهنگ‌فر
دونوازی تار و تنک با اجرای محمدرضا لطفی و ناصر فرهنگ‌فر را با این توضیح در تابناک می‌بینید و می‌شنوید که کیفیت در دسترس از این اجرا مطلوب نیست.
تراکم صفر ؛ لوکوس سولوس
«تراکم صفر / Zero Density» یکی از قطعات گروه «لوکوس سولوس / LOCUS SOLUS» است. این گروه یک کوارتت متفاوت را با سازهای «سانسولا / Sansula»، «راو درام / Rav Drum»، «کریستال ارگان / Crystal Organ» و «ارهو / Erhu» را اجرا کرده که اکنون می‌بینید و می‌شنوید.
دوئت ویولنسل و کورا
کورا یک ساز باستانی آفریقایی است که اکنون در سطح جهان شناخته شده است. پیش از این دو دوئت یا دو نوازی از «بلیکه سیسوکو / Ballaké Sissoko» با کورا و «وینسنت سیگال / Vincent Ségal» با ویولنسل را در «تابناک» دیده و شنیده‌اید و اکنون یک دوئت دیگر را از این دو نوازنده با همین سازبندی می‌بینید و می‌شنوید.
صدای پای بهار، خواب و خیال خزان را بر می‌آشوبد و بوی بیداری و حرکت بهار، عالم را فرا می‌گیرد. نسيم از خواب بر می‌خيزد. خاک، تکان می‌خورد و آزادی جان تازه‌ای می‌گیرد. نبض باغچه می‌تپد و درختان به تولدی دوباره فراخوانده می‌شوند. زمین، بار سنگین خویش را وا‌می‌نهد و آسمان، خورشید درخشانش را ارزانی زمین می‌کند و بهار می‌آید. نیکو که می‌نگری، در می‌یابی جنبش و حیات دوباره طبیعت، از طراحی عظيم و هنرمندانه‌ای، حكايت می‌كند. گویی جهان آفرینش، چون کتابی گشوده، به هر زبانی سخن می‌گوید و این پیام را دارد که چمن سبز جهان را، جهان‌آرایی هست.
