محققان در جدیدترین یافته‌های خود عواملی برای بهبود عملکرد مسکن‌های غیر مخدری با استفاده نیش عقرب را کشف کردند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، محققان دانشگاه سانفرانسیسکو و دانشگاه کوئینزلند دریافتند سم عقرب گیرنده‌های دردهای مزمن «wasabi» را هدف قرار می‌دهد.
این گیرنده‌ها حاوی پروتئین حسی کوچکی موسوم به TRPA۱ بوده که در انتهای اعصاب حسی جای گرفته است و با فعال شدن آن، کانال یون‌های سدیم و کلسیم را باز می‌کند تا اجازه ورود آن‌ها به سلول را بدهد و این موضوع می‌تواند باعث ایجاد درد و التهاب شود.
این کشف هنگامی صورت گرفت که محققان در جستجوی ترکیبات موجود در سم حیوانات بودند.
جان لین کینگ، دانشجوی دکترای علوم اعصاب و محقق این طرح گفت: از TRPA۱ به عنوان «زنگ خطر آتش سوزی بدن» برای تحریک کننده‌های شیمیایی در محیط می‌توان نام می‌برد.
او گفت: این گیرنده هنگامی فعال می‌شود که با یک ترکیب بالقوه مضر و به طور خاص، یک کلاس از مواد شیمیایی موسوم به «الکتروفیل‌های ری اکتیو» که می‌تواند صدمات قابل توجهی به سلول‌ها وارد کند، روبرو شود؛ در این هنگام گیرنده به شما اطلاع می‌دهد که در معرض اتفاق خطرناکی هستید.
وجود گیرنده‌های شیمیایی در غذاهای تند
به عنوان مثال، دود سیگار و آلاینده‌های زیست محیطی سرشار از الکتروفیل‌های ری‌اکتیو هستند که می‌توانند باعث فعال شدن TRPA۱ شوند در نتیجه سرفه و التهاب مداوم در مجاری هوایی به دنبال دارد.
TRPA۱ را می‌توان با مواد شیمیایی در غذاهای تند مانند پیاز، خردل، زنجبیل و سیر هم فعال کرد.
اکثر ترکیبات، از یون‌های کوچک گرفته تا مولکول‌های بزرگ در سلول از طریق یک فرآیند پیچیده معروف به «اندوسیتوز» وارد می‌شوند یا با عبور از یکی از کانال‌های پروتئینی سطح سلول، ورود پیدا می‌کنند.
سم گیرنده wasabi یا WaTx برای پیداکردن راه خود به داخل سلول مسیر‌های معمولی را دور می‌زند؛ این سم حاوی توالی غیرمعمول اسید‌های آمینه است که به آن اجازه می‌دهد تا به سادگی در غشای سلول نفوذ کرده و مستقیماً به قسمت داخلی سلول منتقل شود.
علاوه بر WaTx تعداد کمی از پروتئین‌های دیگر قادر به این شاهکار هستند؛ مشهورترین نمونه پروتئین HIV به نام Tat است، اما در کمال تعجب، WaTx حاوی هیچ توالی شبیه به نمونه‌های موجود در Tat یا پروتئین دیگری نیست که بتواند از غشای سلول عبور کند.
پیدا کردن یک سم که می‌تواند مستقیماً از طریق غشا‌ها عبور کند شگفت‌انگیز است چرا که این ویژگی برای سموم پپتیدی غیرمعمول است و این که چگونه این پپتید‌ها به غشاء می‌رسند، ممکن است بتواند آن‌ها را برای حمل موادی مانند مخدر‌ها به درون سلول که به طور عادی نمی‌تواند از غشا‌ها عبور کند، به گزینه مناسبی تبدیل کند.
محققان این پژوهش معتقدند که یافته‌های آن‌ها به درک بهتر درد حاد و همچنین پیوند بین درد مزمن و التهاب منجر می‌شود که قبلاً تصور می‌شد از نظر تجربی غیر قابل تشخیص است؛ این یافته‌ها حتی می‌تواند زمینه ساز توسعه دارو‌های جدید درد باشد.
همچنین آن‌ها امیدوارند کشف این سموم ابزار جدیدی را برای دانشمندان فراهم کند که می‌تواند برای بررسی مکانیسم‌های مولکولی درد مفید باشد.
نتایج این پژوهش TRPA۱ را به عنوان هدف کلاس جدیدی از مسکن‌های غیرمخدر برای درمان درد مزمن پیشنهاد می‌کند.
