نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی با اشاره به نقش ایران در منطقه خاورمیانه ادعا‌هایی را در این زمینه تکرار کرد.
به گزارش ایسنا، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در صفحه توییترش مدعش شد که آن‌چه خصومت کنونی در خاورمیانه خوانده متاثر از ایران است و ایران را به تلاش برای کنترل خود بر لبنان، سوریه، عراق، یمن و نوار غزه متهم کرد.
ادعای نتانیاهو درباره نقش ایران در منطقه در حالی مطرح می‌شود که محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان در یادداشتی که در روزنامه فایننشال تایمز منتشر شد، درباره بحران منطقه و راه حل ایران برای این بحران نوشت: دیر زمانی است که در کشور‌های جامعه تنگه هرمز، بی اعتمادی، دشمنی و درگیری و جنگ حاکم است. مدت‌های مدیدی است کشور‌های منطقه یا خود را تا به دندان مسلح کرده اند یا یکدیگر را مورد هجوم، بمباران و تحریم قرار داده اند. مدت‌های طولانی است نیرو‌های خارجی از هزاران مایل دورتر برای نمایش قدرت خود، و نه برای محافظت از مردم ما، به منطقه ما آمده اند و این موضوع مدت‌های طولانی مردم ما را رنج داده است.
ظریف همچنین گفت: ایران تلاش دارد تا راه حلی برای مشکلی که به ظاهرغیرقابل حل می‌رسد- در حالی که در حقیقت چنین نیست- و ناشی ازمنافع و ایدئولوژی‌های رقیب، ناهمسانی در اندازه، منابع و قابلیت‌ها و تلقی بی اعتمادی میان کشور‌هایی بیاید که بصورت بی واسطه از تحولات تنگه هرمز بیشترین تاثیررا می‌پدیرند؛ یعنی ایران، عراق، عربستان سعودی، قطر، کویت، عمان، امارات متحده عربی و بحرین. موفقیت این تلاش، برای می‌بایست منطبق بر اهداف و اصول منشور سازمان ملل متحد بنا نهاده شود. همه ما باید به احترام به حاکمیت و تمامیت ارضی یکدیگر، مصونیت مرز‌های بین المللی و حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات متعهد باشیم. ما باید به طور قاطع هرگونه استفاده یا تهدید به استفاده از زور یا مشارکت در ائتلاف علیه یکدیگر را مردود بدانیم. با توجه به ناهمسانی آشکار در اندازه و منابع، همه ما باید نسبت به احترام متقابل، منافع متقابل و جایگاه برابر در همه ابعاد روابط و تعامل با یکدیگر متعهد باشیم.
وی در ادامه مطرح کرد: پیشنهاد ما این است که جلساتی در سطوح کارشناسی، اندیشکده‌ای، بخش خصوصی، مقامات ارشد، وزیران و سران کشور‌ها به منظور مشورت درباره اهداف مشترکمان تشکیل شود. این جلسات می‌تواند مفصل بندی و مرحله بندی رویکرد دسته جمعی ما را نسبت به فرصت‌ها و چالش‌های مشترک ما از جمله امنیت انرژی و آزادی دریانوردی برای همه، کنترل تسلیحات و ترتیبات امنیت سازی، ایجاد منطقه عاری از سلاح‌های کشتار جمعی و پیشگیری و حل و فصل مناقشات منطقه‌ای امکانپذیر کند. می‌توانیم این کار را با – یا حرکت به سمت - امضای یک پیمان عدم مداخله و عدم تجاوز در "جامعه هرمز" شروع نماییم. گروه‌های کاری مشترک می‌توانند بر روی طراحی اقداماتی عملی برای دستیابی به این اهداف و به تدریج ایجاد اعتماد و گسترش همکاری‌ها کار کنند.
