پشت پرده رونق تولید فولاد چین از ماه مارس و امید به بهبود سریع اقتصاد، حکایت از دو بخش مجزا دارد: تقاضای ساخت و ساز برای پروژه های زیربنایی قوی بوده، در حالی که برگشت وضعیت تولید صنعتی به مدار سابق کندتر است.
به گزارش تابناک اقتصادی به نقل از ایلنا، این مسئله چالش سیاستگذاران را برجسته می کند؛ زیرا پکن و دولت های محلی می توانند سرعت هزینه کرد پروژه هایی مانند راه سازی، راه آهن و مخازن نفتی را کنترل کنند، اما گزینه های بسیار محدودی برای حمایت از صادرات یا تقاضای داخلی برای ماشین آلات و لوازم دارند.
به عقیده تحلیل گران، پاشنه آشیل رونق صنعت فولاد چین پس از بحران کرونا، با کاهش فصلی ساخت و ساز آشکار خواهد شد و روند بازگشت دومین اقتصاد بزرگ دنیا به شرایط عادی پس از همه گیری کرونا را طولانی‌تر خواهد کرد.
بخش عظیم فولاد چین مدت‌هاست که موتور پیشران صنعت این کشور بوده است و صدها هزار نفر در این بخش مشغول به کار هستند. این بخش مواد اولیه را برای صنایع مختلف تولید فراهم می کند و بخش های متنوع لجستیکی و فرایندهای تجاری را تحت حمایت دارد.
اقتصاد چین در سه ماهه اول 6.8 درصد کوچک شده است و این اولین کاهش در دهه های اخیر است که تحت تاثیر شیوع کرونا اتفاق افتاده است.
شکست رکورد تولید فولاد در ماه می این امیدواری را ایجاد کرد که قلب موتور اقتصادی بکار افتاده است و موجب رشد اقتصادی در داخل چین و جهان خواهد شد. با این وجود در میان بحث های اخیر، قسمت عمده تقاضای فلزات ناشی از وابستگی بیش از معمول به بخش ساخت و ساز بوده است و ضعف تقاضا در بخش تولیدی نادیده گرفته شده است. این موضوع موجب شده ادامه دار بودن رشد تولید فولاد و روند بهبود رشد اقتصادی چین زیر سوال برود.
به گفته تحلیل گر ANZ "به نظر می رسد که بازار برای تقویت تقاضا بیش از حد به محرک‌های زیرساختی چین متکی است."
براساس محاسبات و داده های موسسه Mysteel تقاضا برای محصولات اصلی فولادی مورد استفاده در ساخت و ساز - میلگرد و مفتول - از اواخر ماه مارس به طور متوسط بیش از 53 درصد از کل تقاضای فولاد را تشکیل داده است. این رقم برای کل سال 2019 به طور متوسط 47.5 درصد و برای مدت مشابه در سال 2019، 51 درصد است.
در این میان ، تقاضا برای محصولات اصلی فولادی مورد استفاده تولید کنندگان - کویل نورد گرم (HRC) و کویل نورد سرد (CRC) - بسیار پایین تر از حد معمول بوده است. تقاضا برای این محصولات از اواخر ماه مارس سال جاری به طور متوسط 35 درصد از کل تقاضا را در مقایسه با 40.4 درصد در سال 2019 تشکیل داده است.
با توجه به وسعت تعطیلی‌ها در بسیاری از شرکای تجاری چین، تقاضای ناچیز تولیدی چندان تعجب آور نیست و می تواند تا چندین ماه دیگر ادامه یابد.
با این وجود، افزایش کلی تولید فولاد که از افزایش 59 درصدی میلگرد و 40 درصدی مفتول از اواسط ماه مارس ناشی می شود، حاکی از آن است که این بخش در معرض عرضه بیش از حد قرار دارد. این موضوع با توجه به انتظار کاهش تقاضا به دلیل توقف کارگاههای ساختمانی بر اثر باران های فصلی به ویژه در جنوب چین قابل انتظار است.
باران های فصلی که معمولا در ماه آگوست شروع می‌شوند، ، امسال 10 روز زودتر از حد معمول در جنوب چین آغاز شده است و باعث سیل های گسترده ای شد و از هم اکنون موجب توقف برخی از کارگاههای ساختمانی شده است. ریچارد لو ، تحلیلگر ارشد شرکت مشاوره CRU در پکن گفت: "اکنون وارد فصل سنتی رکود برای مصرف فولاد می شویم."
در شرایطی که تقاضا برای مصالح ساختمانی در حال کاهش است، تقاضای فولاد تخت نیز تحت تاثیر اقتصاد جهانی کاهش یافته است. فروش کالاهای سنگین فولادی مانند خودرو و ماشین آلات امسال کاهش یافته است ، به طوری که صادرات خودرو چین در 5 ماه اول سال جاری 16.9 درصد و صادرات لوازم خانگی به ارزش 77.8 میلیارد دلار در سال 2019 - 9.1 درصد کاهش داشته است.
برای جبران کاهش تقاضای جهانی، سیاستگذاران چین برنامه های محرک اقتصادی با هدف احیای مصرف و پشتیبانی از پروژه های بزرگ زیرساختی از جمله صنایع کلیدی را معرفی کردند.
با این حال، تقاضای نامتقارن فولاد، محدودیت های برنامه اقتصادی پکن را نشان می دهد که مخاطرات خاص خود را به همراه دارد و نشان دهنده چالش های بهبود اقتصادی است.
به گفته ایریس پانگ، اقتصاددان ارشد ING: "دولت چین نمی خواهد هزینه زیادی را برای برنامه های محرک اقتصادی هزینه کند؛ زیرا این به معنای انباشت بدهی ها نیز است."
منبع: رویترز
