به گزارش «تابناک» به نقل از روزنامه ایران، حدود ۴ سال قبل بدن نیمه جان زنی جوان در حالی که با ۲۰ ضربه قمه از پا درآمده بود و در یک قدمی مرگ قرار داشت به بیمارستانی در غرب تهران منتقل شد. خواهر این زن که بشدت هراسان بود به مأموران گفت: دو برادرم این بلا را سر روژین آوردند او مدتی قبل از شوهرش جدا شده بود و با هم به تهران آمدیم و در غرب تهران خانه کوچکی اجاره کردیم و زندگی می‌کردیم نمی‌دانم برادرهایمان از کجا نشانی خانه ما را پیدا کردند و به آنجا آمدند و او را با قمه زدند.دو روز بعد درحالی‌که پزشکان امیدی به زنده ماندن روژین نداشتند او به هوش آمد و به طور معجره‌آسایی بعد از چند عمل جراحی زنده ماند.
روژین به مأموران گفت: وقتی نوجوان بودم به عقد مردی درآمدم که دوستش نداشتم. او من را اذیت می‌کرد، من دو فرزند دارم اما تصمیم گرفتم از او جدا شوم. خانواده‌ام طلاق را بد می‌دانستند ولی من تصمیم خودم را گرفته بودم و حاضر نبودم دیگر به زندگی تلخ و سختی که با آن مرد داشتم ادامه دهم. اما برادرانم من را تهدید کردند و گفتند اگر جدا شوم مرا می‌کشند با این حال توجهی نکردم و مخفیانه با خواهر کوچکم به تهران آمدیم. ما در تهران کار می‌کردیم و زندگی خودمان را داشتیم تا اینکه یک شب دو برادرم به خانه ما حمله کردند. من می‌دانم که شوهر سابقم در اینکار دست داشته است. او به من گفته بود که نمی‌گذارد راحت زندگی کنم. من می‌دانستم اگر طلاق بگیرم او دیگر اجازه نمی‌دهد من دخترانم را ببینم اما رفتارهایش آنقدر بد بود که قبول کردم بچه‌هایم را نبینم ولی از جهنم زندگی با او نجات پیدا کنم.
تحقیقات برای بازداشت دو برادر خشن و شوهر سابق زن جوان آغاز شد اما راه به جایی نبرد تا اینکه یک سال قبل مأموران توانستند از طریق تلفن همراه رد شوهر سابق روژین را بزنند و او را شناسایی کردند این مرد بعد از دستگیری همه چیز را انکار کرد و گفت: من در این درگیری نقشی نداشتم.
در حالی‌که هیچ ردی از دو برادر نبود، روژین مدتی قبل به پلیس مراجعه کرد و گفت که می‌داند برادر بزرگش کجاست او گفت: آنطور که متوجه شده‌ام برادر بزرگم در یک درگیری طایفه‌ای تیراندازی کرده و پلیس هم او را دستگیر کرده است و او حالا در زندانی در غرب کشور است بدین ترتیب مرد جوان برای بازجویی نزد بازپرس آورده شد او به جرم خود اعتراف کرد و گفت: من این اتهام را قبول دارم. اما قصدم کشتن خواهرم نبود.متهم گفت: ما در خانواده‌مان طلاق را بد می‌دانیم کار بدتری که روژین کرد این بود که خواهر کوچکمان را برداشت و با خود به تهران آورد او با این کارش خودش را از ما مخفی کرد و آبروی ما را برد. چند روز قبل از حادثه شوهر روژین با من تماس گرفت و گفت خانه روژین را پیدا کرده است. گفت خواهرتان آبروی شما را برده و خانه مجردی گرفته است.
از شنیدن حرف‌هایش خیلی عصبانی شدیم و تصمیم گرفتیم او را تنبیه کنیم. این در حالی است که پزشکی قانونی ضربات کاری و خطرناک بر بدن روژین را تأیید کرده و درصد افسردگی و پریشانی او را که ناشی از همین حادثه بوده بالا اعلام کرده است.
با اینکه برادر کوچکتر همچنان فراری است اما کیفرخواست علیه دو برادر صادر شد. روژین بعد از پایان تحقیقات علیه برادرش اعلام گذشت کرد اما پرونده به لحاظ جنبه عمومی جرم در دادگاه کیفری استان تهران بزودی مورد رسیدگی قرار می‌گیرد.
مطمئن هستم شوهر این زن مرد خوبی نیست اما اون زن چطور تونسته دو تا دختر معصوم رو زیر دست این مرد رها کنه و بیاد تهران و برای خودش زندگی کنه؟ کجا رفته مهر مادری؟ کجا رفته سایه مهر برادری که با قمه میاد سر وقت خواهرای خودش؟ به کجا رسیدیم؟ 
قانون میگه بچه ها باید دست پدر باشند! این خانم فقط نخواسته وارد یه جنگ دیگه برای گرفتن بچه ها بشه که با توجه به میزان حمایت خانواده! از تصمیمش، به نظرم حق داشته. 
