پس از لغو جشنواره جهانی فیلم فجر، تصور می‌شد این سرنوشت دیگر رویدادهای سینمایی در سال کنونی است؛ اما درباره جشنواره ملی فیلم فجر مسیر دیگری در پیش گرفته شد و مقرر است به شکل حضوری و با استفاده از تجربیات محدود برگزاری فستیوال‌های فیلم در دیگر کشورها در دوران شیوع کرونا، شاهد برپایی مهم ترین رویداد فرهنگی کشور در دهه دوم بهمن هزار و سیصد و نود و نه باشیم؛ تجربه‌ای که با توجه به تولیدات محدود و عدم وجود دورنمای اکران، بعید است آنچنان جذاب و پررونق باشد و از این منظر شاید بهتر باشد این رویداد به شکل مجازی پی گرفته شود.
به گزارش «تابناک»؛ جشنواره جهانی فیلم فجر به عنوان مهم‌ترین رویداد بین المللی سینمای ایران، مدتی پیش به واسطه شیوع کرونا لغو و قرار شد، این دوره از جشنواره در سال هزار و چهارصد برگزار شود. این اتفاق، ابهام‌ها درباره برگزاری دیگر رویدادهای سینمایی را نیز افزایش داد، چون دیگر جشنواره‌های مهم سینمای ایران نیز همان ویژگی جشنواره جهانی فجر را دارند و بعضاً تراکم حاضران در این رویدادها، بیش از جشنواره جهانی فجر است. جشنواره سینماحقیقت نیز در راستای جلوگیری از شیوع کرونا به شکل مجازی برپا می‌شود.
همانگونه که «تابناک» پیش بینی کرده بود، جشنواره ملی فیلم فجر نیز در بهمن ماه برپا شود و این بار دبیری آن برعهده مهدی طباطبایی نژاد معاون پیشین نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی است. جشنواره ملی فیلم فجر به عنوان کلیدی ترین رویداد فرهنگی و ایران تفاوت‌های فراوانی با دیگر رویدادها دارد اما شاید مهم‌ترین تفاوتش به نوع برگزاری این رویداد بازمی‌گردد که با تجمع گسترده تماشاگران در طیف وسیعی از سالن‌های سینما همراه است.
برپایی سی و نهمین جشنواره ملی فیلم فجر، جزو مطالبات گروهی از صاحبان سالن‌های سینماست، تا بدین ترتیب رونق محدودی در فصل سرد سال به سالن‌های سینما بازگردد و از محل درآمد محدود سالن‌های سینمای از محل نمایش فیلم‌های جشنواره که اقبال بیشتری نسبت به آنها وجود دارد، سالن داران بتوانند بخشی از هزینه‌هایشان را در سال جاری پوشش دهند، اما از قضا همین مطالبه با چالش‌هایی روبه روست.
هرچند سالن‌های سینما همچنان فعال است، به واسطه ملاحظات بهداشتی، مردم بسیار محدودی در سالن‌ها حضور می‌یابند و این وضعیت می‌تواند جشنواره سی و نهم را نیز به کم‌رونق‌ترین دوره این رویداد تبدیل نماید؛ به ویژه آنکه بسیاری از فیلمسازان برنامه‌ای برای تولید در سال جاری ندارند و با روشن شدن افق اقتصادی سینما، صرفاً مشغول نگارش هستند. از قضا با توجه به آنکه تصور می‌شد اساساً این دوره از جشنواره برپا نشود، برخی فیلمسازان نیز ترجیح داده‌اند فیلم‌هایشان را کلید نزنند و تولید را سال آینده موکول نمایند و در این مقطع نیز سرمایه‌شان را درگیر سایر بخش‌ها نظیر بورس نمایند.
بنابراین با توجه به آنکه فرآیند تولید فیلم‌های سینمایی زمانبر است و چه بسا برخی فیلمسازان حتی اگر در این مقطع تصمیم به تولید بگیرند، شاید به جشنواره سی و نهم فجر نرسند و دور از انتظار نیست که این رویداد از رونق مورد انتظار برخوردار نباشد. هرچند برپایی آنلاین جشنواره نیز با مقاومت صاحبان اغلب فیلم‌ها همراه خواهد شد اما می‌توان اساساً جشنواره را به صورت آنلاین برپا کرد، به گونه‌ای که هیات انتخاب فیلم‌ها را انتخاب نمایند و سپس لیست فیلم‌های جشنواره اعلام شود. سپس هیات داوران با فاصله ده روز کاندیداهای بخش مختلف معرفی شوند و در نهایت برندگان سیمرغ‌های بلورین در مراسمی صرفاً با حضور نامزدها و برندگان معرفی و مورد تقدیر قرار گیرند.
این شیوه کم هزینه هم امنیت فیلم‌ها را تامین می‌کند، چرا که به جزء هیات‌های انتخاب و داوران، هیچ کس فیلم‌ها را ندیده است. همچنین فرآیند انتخاب و داوری فیلم‌ها در جشنواره ملی فجر که هر دوره با همین کیفیت اجرا شده، این بار نیز به شکل استاندارد طی شده و صرفاً سیمرغ بلورین آرای مردم اهداء نمی‌شود؛ بنابراین اعتبار تشریفات طی شده برای انتخاب نسبت به دوره‌های پیشین نخواهد داشت. علاوه بر این، جوایزی که به فیلم‌ها تعلق می‌گیرد، در ایجاد جذابیت برای فیلم‌ها تاثیرگذار خواهد بود و جشنواره صرفاً اکران منتقدین و خبرنگاران و اکران‌های مردمی را نخواهد داشت.
پس از لغو جشنواره جهانی فیلم فجر، تصور می‌شد این سرنوشت دیگر رویدادهای سینمایی در سال کنونی است؛ اما درباره جشنواره ملی فیلم فجر مسیر دیگری در پیش گرفته شد و مقرر است به شکل حضوری و با استفاده از تجربیات محدود برگزاری فستیوال‌های فیلم در دیگر کشورها در دوران شیوع کرونا، شاهد برپایی مهم ترین رویداد فرهنگی کشور در دهه دوم بهمن هزار و سیصد و نود و نه باشیم؛ تجربه‌ای که با توجه به تولیدات محدود و عدم وجود دورنمای اکران، بعید است آنچنان جذاب و پررونق باشد و از این منظر شاید بهتر باشد این رویداد به شکل مجازی پی گرفته شود.
جشنواه فیلم فجر ما هیچ وقت حرفه ای و در سطح جهانی نبوده. هم از نظر برگزاری و مدیریت و هم از نظر داوری. این که یک مدیر بیاد و بگه کدوم فیلم یا بازیگر جایزه بگیره جشنواره رو از حرفه ای بودن ساقط می کنه. لذا برگزار نشدنش چندان اهمیتی نداره