اگر قرار باشد از گذرگاهی کم عرض وارد جایی شوید و ببینید یک پیرمرد یا مادری که فرزند خردسالش را در آغوش گرفته هم قصد ورود دارند، آیا آن‌ها را مقدم می‌دانید و بعد از ایشان وارد می‌شوید؟ اساسا حق تقدم در این دست امور با کیست؟
به گزارش «تابناک»، پاسخ این دست سوالات به نظر ساده به نظر می‌رسد و چه بسا بسیاری مان در استفاده از اتوبوس‌های شهری یا مترو، بار‌ها و بار‌ها پاسخمان را در عمل هم نشان داده باشیم، اما همین سوال ساده برای بسیاری از مسئولان شهری حکم پرسشی دشوار را پیدا می‌کند که قادر به پاسخ دادن به آن نیستند. مدیرانی که به کرات این ناتوانی شان را اثبات کرده اند و اساسا برخی شان هیچ ابایی از نشان دادن این نقیصه ندارند!
بگذارید ماجرا را با یک مثال پیش ببریم. مثالی خیلی تازه که امروز در قالب افتتاح رسمی یک پروژه در تهران خودنمایی کرد. افتتاح بخشی از پروژه زیرگذر چهارراه مشهور گلوبندک که اگرچه سالهاست به سه راه تبدیل شده، اما کماکان یکی از پرترافیک‌ترین معابر کشورمان محسوب می‌شود. تقاطعی که بخش بزرگی از تردد دو میلیون نفری بازار تهران در هر روز در آن صورت می‌گیرد.
اشاره به این عدد بزرگ کافی ست تا دریابیم که چقدر این معبر مهم است و دقت در امور مرتبط با آن ضرورت دارد. از جمله بهینه سازی شرایط برای تردد عابران، یا استفاده کنندگان از وسایل حمل و نقل عمومی یا باربران، وانت ها، پیک‌های موتوری و... اموری مهم که نیم نگاهی به وضعیت ورودی و خروجی‌های مترو در این چهارراه کافی بود تا بدانیم به کل نادیده گرفته شده‌اند، چراکه دو ورودی ایستگاه مترو در این نقطه از پایتخت، در اغلب ساعات روز دو ستون فشرده از مردم بود و بس!
البته این یکی از نقطه ضعف‌های بزرگ در این نقطه از تهران بود و هست، اما تامل در آن کافی ست تا به ابعاد دیگر ماجرا هم پی ببریم. تاملی که نشان می‌دهد از سال ۹۴، رفع این مشکل ایستگاه مترو در دستور کار مدیران شهری قرار گرفته و پروژه‌ای کلید خورده که زیرگذرچهارراه گلوبندک نام گرفته است. معبری جدید در زیر زمین به منظور برچیدن تردد عابران در خیابان و خلاصی ترافیک منطقه از کندی و گره‌های پرشمار و همچنین ساماندهی ورودی مترو و رها کردن مسافران این وسیله حمل و نقل عمومی از صف‌های فشرده.
فشردگی صفوف مسافران ورودی و خروجی مترو، به ویژه در ساعات اوج تردد در این چهارراه به قدری بود که گروه‌هایی از شهروندان نمی‌توانستند از این وسیله حمل و نقل عمومی بهره بگیرند، به ویژه آن دسته از شهروندان که دارای معلولیت هستند، یا شهروندان کم توان مانند کهنسالان و یا حتی آن‌هایی که بیماری‌های زمینه‌ای دارند یا همراهشان فرزند خردسال دارند و... وضعیتی که نتیجه بی توجهی مثال زدنی طراحان ایستگاه مترو و نهاد ناظر بود و البته قصور ادامه دار مسئولان شهری در رفع این نقایص.
اما بشنوید از ادامه ماجرا که در مقاطعی آنقدر کند پیش رفت که احداث این زیرگذر به مطالبه دستگاه قضایی هم تبدیل شد. پروژه‌ای که بعد از چند نوبت تغییر و حتی بازطراحی و در پایان مسیری پر کش و قوس که حدود ۶ سال به طول انجامید، بالاخره امروز بخشی از آن با حضور جمعی از مدیران افتتاح گردید، اما هنوز نواقصی جدی و چشمگیر دارد که مطابق وعده‌های جدید، قرار است تا پایان بهار سال ۱۴۰۰ رفع شوند تا بهره برداری ۱۰۰ درصدی از این زیرگذر ممکن شود.
به تفاوت این دو عکس دقت کنید؛ یکی دو سه هفته قبل گرفته شده و در آن جای خالی پله های برقی در دو سمت راه پله اصلی مشهود است و دیگری امروز گرفته شده و نشان می دهد که جای پله های برقی را با پله های فلزی پوشانده اند تا همه چیز مهیای افتتاح شود!
اما منظور از نواقص چیست و اساسا امروز چه چیزی افتتاح شد؟ کافی ست به تصاویر دقت کنید تا دریابید یکی از ورودی‌های زیرگذر و بدنه اصلی آن در زیر خیابان خیام افتتاح شده، در حالی که در ورودی جدید هم مثل ورودی‌های قبلی، اثری از پله برقی به چشم نمی‌خورد! نقصی که موجب شده بود ورودی‌های قبلی حتی در ساعات تردد کم هم برای گروهی از شهروندان قابل استفاده نباشد و به رغم افتتاحیه امروز، هنوز پابرجاست. نقصی که قرار است در مراحل تکمیلی پروژه تا حدودی رفع شود و حتی با راه اندازی آسانسور‌هایی در یک ضلع تقاطع، استفاده از این ایستگاه را برای برخی معلولان و افراد ناتوان ممکن کند.
اشکالی که البته در چند ایستگاه دیگر مترو تهران هم مشهود است، اما اگر بدانیم یکی از دلایل احداث زیرگذر چهارراه گلوبندک، رفع آن بوده که فعلا محقق نشده، افتتاح این ایستگاه عجیب و شتابزده به نظر می‌رسد. افتتاحی که نشان می‌دهد اساسا معلولان و افراد کم توان جایی در تفکر مدیران شهری ندارند، همان گونه که پیش از هم جایی نداشته اند، اگرچه وقتی پای شعار در میان باشد، جور دیگری به نظر می‌رسد!
اگر قرار باشد از گذرگاهی کم عرض وارد جایی شوید و ببینید یک پیرمرد یا مادری که فرزند خردسالش را در آغوش گرفته هم قصد ورود دارند، آیا آن‌ها را مقدم می‌دانید و بعد از ایشان وارد می‌شوید؟ اساسا حق تقدم در این دست امور با کیست؟
چرا مسئولین حداقل در روز معلول