بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ سُبْحانَ اللّٰهِ وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ وَلَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَاللّٰهُ أَکْبَرُ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ، سُبْحانَ اللّٰهِ آناءَ اللَّیْلِ وَأَطْرافَ النَّهارِ، سُبْحانَ اللّٰهِ بِالْغُدُوِّ وَالْآصالِ، سُبْحانَ اللّٰهِ بالْعَشِیِّ وَالْإِبْکارِ.
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‌اش همیشگى است؛ منزّه است خدا و ستایش ویژه خداست و معبودی جز خدا نیست و خداوند بزرگ‌تر از آن است که وصف شود و هیچ نیرو و توانی نیست جز به خدای بلندمرتبه بزرگ، پاک و منزّه است خدا شب هنگام و به گاه روز، پاک و منزّه است خدا صبحگاهان و به گاه عصر، پاک و منزّه است خدا در شامگاه و بامداد،
﴿سُبْحانَ اللّٰهِ حِینَ تُمْسُونَ وَحِینَ تُصْبِحُونَ، وَلَهُ الْحَمْدُ فِى السَّماواتِ وَالْأَرْضِ وَعَشِیّاً وَحِینَ تُظْهِرُونَ، یُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَیُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ، وَیُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَکَذَلِکَ تُخْرَجُونَ﴾، ﴿سُبْحانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ، وَسَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعالَمِینَ﴾؛
«خداوند را هنگامی که وارد شب می‌شوید و، چون به صبح درمی آیید [به پاکی از هر عیب و نقصی]ستایش کنید [تا پیوسته توجه قلبی به این حقیقت داشته باشید]؛ همۀ ستایش‌ها در آسمان‌ها و زمین ویژۀ اوست و شب و هنگامی که وارد ظهر می‌شوید [نیز خداوند را با تسبیح گفتن از هر عیب و نقصی پاک و منزّه بدارید]؛ [خداوندی که]زنده را از مرده، و مرده را از زنده پدید می‌آورد و زمین را پس از مردنش حیات می‌بخشد و [شما را نیز]این گونه [از قبر‌ها زنده]بیرونتان می‌آورند»؛ «پروردگارت که دارای قدرت شکست ناپذیر است از همۀ اوصافی که [مشرکان او را به آن]توصیف می‌کنند منزّه و پاک است؛ سلام و درود بر همۀ رسولان! همۀ ستایش‌ها ویژۀ خداوند، پروردگار جهانیان است».
سُبْحانَ ذِى الْمُلْکِ وَالْمَلَکُوتِ، سُبْحانَ ذِى الْعِزَّةِ وَالْجَبَرُوتِ، سُبْحانَ ذِى الْکِبْرِیاءِ وَالْعَظَمَةِ الْمَلِکِ الْحَقِّ المُهَیْمِنِ الْمُبِینِ القُدُّوسِ، سُبْحانَ اللّٰهِ الْمَلِکِ الْحَیِّ الَّذِی لَایَمُوتُ، سُبْحانَ اللّٰهِ الْمَلِکِ الْحَیِّ الْقُدُّوسِ، سُبْحانَ الْقائِمِ الدَّائِمِ، سُبْحانَ الدَّائِمِ الْقائِمِ.
منزّه است صاحب فرمانروایی و پادشاهی، منزّه است صاحب توانمندی و قدرت مطلق، منزّه است دارنده شکوه و اقتدار و بزرگی، همان فرمانروای بر حق سیطره‌دار، دارای نهایت پاکی، منزّه است خداوند فرمانروای زنده‌ای که هرگز نمی‌میرد، منزّه است خدای فرمانروای زنده، دارای نهایت پاکی، منزّه است پاینده‌ی پایدار، منزّه است پایدار پاینده.
سُبْحانَ رَبِّىَ الْعَظِیمِ، سُبْحانَ رَبِّىَ الْأَعْلىٰ، سُبْحانَ الْحَیِّ الْقَیُّومِ، سُبْحانَ الْعَلِیِّ الْأَعْلىٰ، سُبْحانَهُ وَتَعالىٰ، سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّنا وَرَبُّ الْمَلائِکَةِ وَالرُّوحِ؛ سُبْحانَ الدَّائِمِ غَیْرِ الْغافِلِ، سُبْحانَ الْعالِمِ بِغَیْرِ تَعْلِیمٍ، سُبْحانَ خالِقِ مَا یُرىٰ وَمَا لَایُرىٰ، سُبْحانَ الَّذِى یُدْرِکُ الْأَبْصارَ وَلَا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ، وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ.
منزّه است پروردگار بزرگم، منزّه است پروردگار برترم، منزّه است آن زنده‌ی به خود پاینده، منزّه است آن بلند مرتبه‌ی برتر، منزّه است او و بلندمرتبه و پاک و پاکیزه است، پروردگار ما و پروردگار فرشتگان و روح؛ منزّه است آن پاینده‌ی بی‌غفلت، منزّه است آن دانای ناآموخته، منزّه است آن آفریننده دیدنی‌ها و نادیدنی‌ها، منزّه است آن‌که دیده‌ها را دریابد و دیده‌ها او را درنیابند و اوست دقیق‌نگرِ آگاه.
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَصْبَحْتُ مِنْکَ فِى نِعْمَةٍ وَخَیْرٍ وَبَرَکَةٍ وَعافِیَةٍ، فَصَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَأَتْمِمْ عَلَىَّ نِعْمَتَکَ وَخَیْرَکَ وَبَرَکَاتِکَ وَعافِیَتَکَ بِنَجاةٍ مِنَ النَّارِ، وَارْزُقْنِى شُکْرَکَ وَعافِیَتَکَ وَفَضْلَکَ وَکَرامَتَکَ أَبَداً ما أَبْقَیْتَنِى. اللّٰهُمَّ بِنُورِکَ اهْتَدَیْتُ، وَبِفَضْلِکَ اسْتَغْنَیْتُ، وَبِنِعْمَتِکَ أَصْبَحْتُ وَأَمْسَیْتُ.
خدایا، در حالی صبح کردم که از سوی تو در نعمت و خیر و برکت و سلامتی کامل بودم، پس درود فرست بر محمّد و خاندانش و نعمت و خیر و برکات و سلامتی را بر من با نجات از آتش دوزخ کامل کن، شکرگذاری به پیشگاهت و تندرستی و احسان و بخشندگی‌ات را همواره تا گاهی که زنده هستم روزی‌ام کن، خدایا! به نورت هدایت یافتم و به احسانت بی‌نیاز گشته و به نعمتت صبح و شام کردم.
اللّٰهُمَّ إِنِّى أُشْهِدُکَ وَکَفىٰ بِکَ شَهِیداً، وَأُشْهِدُ مَلائِکَتَکَ وَأَنْبِیاءَکَ وَرُسُلَکَ، وَحَمَلَةَ عَرْشِکَ، وَسُکّانَ سَماواتِکَ وَأَرْضِکَ وَجَمِیعَ خَلْقِکَ، بِأَنَّکَ أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، وَحْدَکَ لَاشَرِیکَ لَکَ، وَأَنَّ مُحَمَّداً صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ عَبْدُکَ وَرَسُولُکَ، وَأَنَّکَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدِیرٌ، تُحْیِى وَتُمِیتُ، وَتُمِیتُ وَتُحْیِى، وَأَشْهَدُ أَنَّ الْجَنَّةَ حَقٌّ، وَأَنَّ النَّارَ حَقٌّ، وَالنُّشُورَ حَقٌّ، وَالسَّاعَةَ آتِیَةٌ لَارَیْبَ فِیها، وَأَنَّ اللّٰهَ یَبْعَثُ مَنْ فِى الْقُبُورِ.
خدایا! تو را گواه می‌گیرم و گواهی تو مرا بس است و گواه می‌گیرم همه فرشتگان و پیامبران و رسولان و حاملان عرش و ساکنان آسمان‌ها و زمین و همه آفریده‌هایت را بر اینکه همانا تویی خدا، معبودی جز تو نیست، یگانه و بی‌شریکی و اینکه محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) بنده و فرستاده‌ی تو است و اینکه تو بر هر کاری توانایی، زنده می‌کنی و می‌میرانی و می‌میرانی و زنده می‌سازی و گواهی می‌دهم که بهشت و دوزخ و برانگیخته شدن مردگان حق است و قیامت که تردیدی در آن نیست آمدنی است و اینکه خدا مردگان را در قبر‌ها برخواهد انگیخت.
وَأَشْهَدُ أَنَّ عَلِىَّ بْنَ أَبِى طَالِبٍ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ حَقّاً حَقّاً، وَأَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِهِ هُمُ الْأَئِمَّةُ الْهُداةُ الْمَهْدِیُّونَ، غَیرُ الضَّالِّینَ وَلَا الْمُضِلِّینَ، وَأَنَّهُمْ أَوْلِیاؤُکَ الْمُصْطَفَونَ، وَحِزْبُکَ الْغالِبُونَ، وَصِفْوَتُکَ وَخِیَرَتُکَ مِنْ خَلْقِکَ، وَنُجَبَاؤُکَ الَّذِینَ انْتَجَبْتَهُمْ لِدِینِکَ، وَاخْتَصَصْتَهُمْ مِنْ خَلْقِکَ، وَاصْطَفَیْتَهُمْ عَلىٰ عِبادِکَ، وَجَعَلْتَهُمْ حُجَّةً عَلَى الْعالَمِینَ، صَلَواتُکَ عَلَیْهِمْ وَالسَّلامُ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَکاتُهُ.
و شهادت می‌دهم که علی بن ابی‌طالب امیرمؤمنان بر حق بر حق است و پیشوایان از فرزندانش، امامان هدایت‌گر و ره‌یافته‌اند، نه گمراهند و نه گمراه‌کننده و اینکه آنان اولیاء برگزیده تو و حزب پیروز تو و بندگان خالص تو و بهترین انتخاب‌شدگان از میان مخلوقات تواند و بهترین برگزیده‌شدگانی هستند که برای دینت برگزیدی و از میان بندگانت ویژه خود ساختی و بر جهانیان حجّت قراردادی، درود و سلام و رحمت و برکاتت بر آنان باد.
اللّٰهُمَّ اکْتُبْ لِى هٰذِهِ الشَّهادَةَ عِنْدَکَ حَتّىٰ تُلَقِّنَنِیها یَوْمَ الْقِیامَةِ وَأَنْتَ عَنِّى راضٍ، إِنَّکَ عَلىٰ ما تَشاءُ قَدِیرٌ. اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یَصْعَدُ أَوَّلُهُ وَلَا یَنْفَدُ آخِرُهُ، اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً تَضَعُ لَکَ السَّماءُ کَنَفَیْها، وَتُسَبِّحُ لَکَ الْأَرْضُ وَمَنْ عَلَیْها.
الها! این اقرار را نزد خود برای من ثبت کن تا آن را در روز قیامت بر زبانم جاری کنی درحالی‌که از من خشنود باشی، همانا تو بر آنچه می‌خواهی توانایی. خدایا! تو را سپاس، سپاسی که آغازش بالا رود و انجامش پایان نگیرد، خدایا! تو را سپاس، سپاسی که آسمان برای تو بر دوش کشد و زمین و هرکه بر آن است تو را آنچنان تسبیح کند.
اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً سَرْمَداً أَبَداً لَاانْقِطاعَ لَهُ وَلَا نَفادَ وَلَکَ یَنْبَغِى وَ إِلَیْکَ یَنْتَهِى، فِىَّ وَعَلَىَّ وَلَدَىَّ وَمَعِى وَقَبْلِى وَبَعْدِى وَأَمامِى وَفَوْقِى وَتَحْتِى، وَ إِذا مِتُّ وَبَقِیتُ فَرْداً وَحِیداً ثُمَّ فَنِیتُ؛ وَلَکَ الْحَمْدُ إِذا نُشِرْتُ وَبُعِثْتُ، یَا مَوْلاىَ.
خدایا! تو را سپاس، سپاسی همواره و همیشگی که گسست و پایانی برایش نباشد و تنها سزاوار تو باشد و به تو بیانجامد، سپاسی که در دلم و بر تنم نمایان شود و نزد من و با من و پیش از من و پس از من و پیش رویم و بالای سرم و زیر پایم و آنگاه که مرگم فرا رسد و یگانه و تنها مانم سپس فانی شوم؛ و تو را سپاس گاهی که زنده و برانگیخته شوم،ای سرور من.
اللّٰهُمَّ وَلَکَ الْحَمْدُ وَلَکَ الشُّکْرُ بِجَمِیعِ مَحامِدِکَ کُلِّها عَلىٰ جَمِیعِ نَعْمائِکَ کُلِّها، حَتَّىٰ یَنْتَهِىَ الْحَمْدُ إِلىٰ مَا تُحِبُّ رَبَّنا وَتَرْضىٰ. اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلَىٰ کُلِّ أَکْلَةٍ وَشَرْبَةٍ وَبَطْشَةٍ وَقَبْضَةٍ وَبَسْطَةٍ، وَفِى کُلِّ مَوْضِعِ شَعْرَةٍ.
خدایا! و تو را ستایش و سپاس برای همه صفات پسندیده‌ات و بر همه نعمت‌هایت، سپاسی بلند و بی‌پایان که آن را‌ای پروردگار ما، پسندیده داری و از آن خشنود شوی، خدایا! تو را سپاس بر هر خوردن و نوشیدن و هر دست یافتن و هر انقباظ و انبساط و در برابر هر تار مو که به ما دادی.
اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً خالِداً مَعَ خُلُودِکَ، وَلَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لَامُنْتَهىٰ لَهُ دُونَ عِلْمِکَ، وَلَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لَاأَمَدَ لَهُ دُونَ مَشِیَّتِکَ، وَلَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لَا أَجْرَ لِقائِلِهِ إِلّا رِضاکَ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَلىٰ حِلْمِکَ بَعْدَ عِلْمِکَ؛ وَلَکَ الْحَمْدُ عَلىٰ عَفْوِکَ بَعْدَ قُدْرَتِکَ.
خدایا! تو را سپاس، سپاسی پاینده به پایندگی‌ات و تو را سپاس، سپاسی که نهایت آن را جز دانشت نداند و تو را سپاس سپاسی که پایان آن را جز مشیتّت نخواهد و تو را سپاس، سپاسی که جز خشنودی تو مزدی برای گوینده‌اش نیست و تو را سپاس بر بردباری‌ات پس از دانستنت؛ و تو را سپاس بر گذشتت، پس از توانائی‌ات
وَلَکَ الْحَمْدُ باعِثَ الْحَمْدِ، وَلَکَ الْحَمْدُ وارِثَ الْحَمْدِ، وَلَکَ الْحَمْدُ بَدِیعَ الْحَمْدِ، وَلَکَ الْحَمْدُ مُنْتَهَى الْحَمْدِ، وَلَکَ الْحَمْدُ مُبْتَدِعَ الْحَمْدِ، وَلَکَ الْحَمْدُ مُشْتَرِىَ الْحَمْدِ، وَلَکَ الْحَمْدُ وَلِىَّ الْحَمْدِ، وَلَکَ الْحَمْدُ قَدِیمَ الْحَمْدِ، وَلَکَ الْحَمْدُ صَادِقَ الْوَعْدِ، وَفِىَّ الْعَهْدِ، عَزِیزَ الْجُنْدِ، قَائِمَ الْمَجْدِ، وَلَکَ الْحَمْدُ رَفِیعَ الدَّرَجاتِ، مُجِیبَ الدَّعَواتِ، مُنْزِلَ الْآیاتِ مِنْ فَوْقِ سَبْعِ سَمَاواتٍ؛ عَظِیمَ الْبَرَکاتِ، مُخْرِجَ النُّورِ مِنَ الظُّلُماتِ، وَمُخْرِجَ مَنْ فِى الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ، مُبَدِّلَ السَّیِّئاتِ حَسَناتٍ، وَجاعِلَ الْحَسَناتِ دَرَجَاتٍ؛
و تو را سپاس‌ای سرچشمه سپاس و تو را سپاس‌ای به ارث‌برنده سپاس و تو را سپاس‌ای آفریننده سپاس و تو را سپاس‌ای نهایت سپاس و تو را سپاس‌ای پدیدآورنده سپاس و تو را سپاس‌ای خریدار سپاس و تو را سپاس‌ای صاحب سپاس و تو را سپاس‌ای دیرینه سپاس و تو را سپاس‌ای راست وعده،ای وفادار به پیمان،ای توانا سپاه،ای مجد و عظمتت پایدار و تو را سپاس‌ای بلند پایه،ای پاسخگوی خواسته‌ها،ای فرود آورنده آیات از بالای هفت آسمان؛ای دارای برکات بزرگ،ای درآورنده نور از دل تاریکی‌ها و‌ای بیرون آورنده آنان‌که در تاریکی‌هایند به سوی نور،ای دگرگون‌کننده گناهان به نیکی‌ها و قراردهندۀ خوبی‌ها به رتبه‌ها.
اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ غَافِرَ الذَّنْبِ، وَقَابِلَ التَّوْبِ، شَدِیدَ الْعِقابِ ذَا الطَّوْلِ، لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ. اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ فِى اللَّیْلِ إِذا یَغْشىٰ، وَلَکَ الْحَمْدُ فِى النَّهارِ إِذا تَجَلّىٰ، وَلَکَ الْحَمْدُ فِى الْآخِرَةِ وَالْأُولىٰ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ کُلِّ نَجْمٍ وَمَلَکٍ فِى السَّمَاءِ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ الثَّرَىٰ وَالْحَصىٰ وَالنَّوَىٰ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما فِى جَوِّ السَّماءِ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما فِى جَوْفِ الْأَرْضِ.
خدا! تو را سپاس‌ای آمرزنده گناه و‌ای پذیرندۀ توبه و‌ای سخت عذاب و‌ای صاحب عطای بی‌حدّ، معبودی جز تو نیست. بازگشت همه به سوی تو است. خدا! تو را سپاس در شب گاهی که روز را می‌پوشاند و تو را سپاس در روز آنگاه که آشکار می‌گردد و تو را سپاس در آخرت و دنیا و تو را سپاس به تعداد همه ستاره‌ها و همه فرشتگان آسمانی و تو را سپاس به شماره ذرات خاک و ریگ و دانه‌ها و تو را سپاس به عدد آنچه در میان آسمان است و تو را سپاس به عدد آنچه در درون زمین است.
وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ أَوْزانِ مِیاهِ الْبِحارِ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ أَوْراقِ الْأَشْجارِ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما عَلىٰ وَجْهِ الْأَرْضِ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا أَحْصىٰ کِتابُکَ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما أَحاطَ بِهِ عِلْمُکَ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ، وَالْهَوامِّ وَالطَّیْرِ وَالْبَهائِمِ وَالسِّباعِ، حَمْداً کَثِیراً طَیِّباً مُبارَکاً فِیهِ کَما تُحِبُّ رَبَّنا وَتَرْضىٰ، وَکَما یَنْبَغِى لِکَرَمِ وَجْهِکَ وَعِزِّ جَلالِکَ؛
و تو را سپاس به میزان وزن آب‌های دریا و تو را سپاس به شماره برگ درختان و تو را سپاس به عدد آنچه روی زمین است و تو را سپاس به تعداد آنچه کتاب تو برشمرده و تو را سپاس به عدد آنچه دانشت آن را فراگرفته و تو را سپاس به شماره آدمیان و پریان و حشرات و پرندگان و چهارپایان و درندگان، سپاسی فراوان و سپاسی پاک که در آن برکت باشد آن‌چنان‌که پذیری،ای پروردگار ما و خشنود گردی و آن‌چنان‌که سزاوار بزرگواری ذات و توانمندی بزرگی توست.
پس «ده مرتبه» می‌گویى:
لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَاشَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ.
معبودی جز خدا نیست، یگانه و بی‌شریک است، فرمانروایی و ستایش فقط ویژه اوست و اوست، دقیق‌نگر و آگاه؛
و نیز «ده مرتبه» می‌گویی:
لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَاشَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ، یُحْیِى وَیُمِیتُ، وَیُمِیتُ وَیُحْیِى وَهُوَ حَیٌّ لَایَمُوتُ، بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَهُوَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدِیرٌ.
معبودی جز خدا نیست، یگانه و بی‌شریک است، فرمانروایی و ستایش ویژه اوست، زنده می‌کند و می‌میراند، می‌میراند و زنده می‌کند و او خود زنده‌ای است که هرگز نمی‌میرد، نیکی به دست اوست و او بر هر کاری تواناست.
أَسْتَغْفِرُ اللّٰهَ الَّذِى لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ وَأَتُوبُ إِلَیْهِ. (ده مرتبه)
آمرزش می‌جویم از خدایی که معبودی جز او نیست، زنده و به خود پاینده است و تنها به سوی او باز می‌گردم.
یَا اللّهُ یَا اللّهُ
(ده مرتبه)
اى خدا، اى خدا
یَا رَحْمَانُ یَا رَحْمَانُ
(ده مرتبه)
اى بخشنده، اى بخشنده
یَا رَحِیمُ یَا رَحِیمُ
(ده مرتبه)
اى مهربان، اى مهربان
یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ
(ده مرتبه)
ای پدید آورنده‌ی آسمان‌ها و زمین
یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ
(ده مرتبه)
اى دارندۀ بزرگی و رأفت و رحمت
یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ
(ده مرتبه)
اى مهرورز و‌ای بسیار احسان کنندۀ صاحب منت
یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ
(ده مرتبه)
اى زنده، اى پاینده
یَا حَیُّ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ
(ده مرتبه)
اى زنده، اى که شایسته‌ی پرستشى جز تو نیست.
یَا اللّهُ یَا لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ
(ده مرتبه)
اى خدا، اى که شایسته پرستشى جز تو نیست.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
(ده مرتبه)
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگى است.
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
(ده مرتبه)
خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست.
اَللّهُمَّ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ
(ده مرتبه)
خدایا! با من آن کن که شایسته‌ی توست.
آمِینَ آمِینَ
(ده مرتبه)
اجابت کن، اجابت کن
و ده مرتبه سوره «توحید».
پس می‌گویی:
اللّٰهُمَّ اصْنَعْ بِى ما أَنْتَ أَهْلُهُ، وَلَا تَصْنَعْ بِى ما أَنَا أَهْلُهُ، فَإِنَّکَ أَهْلُ التَّقْوىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ، وَأَنَا أَهْلُ الذُّنُوبِ وَالْخَطایا، فَارْحَمْنِى یَا مَوْلاىَ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ.
خدایا! با من آن کن که شایسته تو است، نه آن‌که سزاوار من است چه همانا تو شایسته پروا و آمرزشی و من درخور گناهان و تخلف کردن‌هایم، پس به من رحم کن،ای مولای من که تو مهربان‌ترین مهربانانی؛
و ده مرتبه:
لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ، تَوَکَّلْتُ عَلَى الْحَیِّ الَّذِی لَایَمُوتُ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی لمْ یَتَّخِذْ وَلَداً، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِى الْمُلْکِ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَ لِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَکَبِّرْهُ تَکْبِیراً.
هیچ نیرو و توانی نیست جز به خدای [بلندمرتبه بزرگ]، توکل کردم بر زنده پاینده‌ای که نمی‌میرد و ستایش خدای را که فرزندی نگرفته و در فرمانروایی شریکی برایش نبوده و از خواری و ناتوانی سرپرستی نداشته است و بی‌اندازه بزرگش شمار.
