در این تحلیل، ابتدا روند بازی‌های دو تیم را مقایسه می‌کنیم. در سری مسابقاتی که دو تیم تا به اینجای لیگ انجام داده‌اند، استقلال در وضعیت یکنواخت‌تری قرار دارد. بزرگترین گواه این موضوع این است که استقلال بدون باخت پیش می‌رود، پس روند یکنواخت‌تری را طی می‌کند.
پرسپولیس در چند بازی اخیر در یک دیدار شکست خورده (مقابل صنعت نفت) و این نشان می‌دهد روند یکنواخت در این تیم دچار مشکل شده است. پس اگر بخواهیم در مورد مسیر و روند بازی صحبت کنیم؛ می‌توانیم کمی امتیاز بیشتری به استقلال بدهیم. یعنی در این روند قدرت همیشگی و یکنواختی داشتند.
مسئله دوم ظاهر ماجراست. در ظاهر این‌بار که دو تیم مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند، استقلال از نظر امتیاز جلوتر است و این موضوع نسبت به تیمی که پایین‌تر است، تولید انگیزه روحی و روانی می‌کند. این هم فقط مخصوص لیگ و فوتبال ما نیست، در هر جای دنیا دو تیمی که به عنوان حریف یکدیگر مطرح هستند، وقتی روبه‌روی هم قرار می‌گیرند امتیاز هر تیمی بالاتر باشد امتیاز روحی‌اش هم بالاتر خواهد رفت.
نکته سوم به مهره‌های درون میدان برمی‌گردد. باید قبول کنیم پرسپولیس پس از رفتن خلیل‌زاده، کنعانی‌زادگان و نوراللهی، نتوانست حفره ایجاد شده در این منطقه از تیمش را ترمیم کند. خصوصاً در بازی با صنعت نفت گل‌هایی که این تیم دریافت کرد دقیقاً از همین حفره مثلث عقب بود و اکثر اتفاقات در این منطقه می‌افتد. این یک اشکال است که اگر یحیی گل‌محمدی نتواند فکر استراتژیکی کند، در آن نقطه آسیب‌پذیر خواهد بود.
در سوی مقابل اتفاقی که برای استقلال افتاده دقیقاً در همین نقطه است. مرادمند و سیاوش یزدانی از همین نقطه (قلب خط دفاع) کم شدند و استقلال برای ترمیم آن چند فکر کرده است. یکی از این تدابیر که می‌تواند این مشکل را بدتر کند این است که چشمی را از خط میانه به دفاع وسط بردند. با این کار، هم میانه زمین را آسیب‌پذیر کردند و هم اینکه وقتی بازیکن از خط میانه به دفاع برمی‌گردد؛ مقداری با این پست غریبه می‌شود، چون در پست دفاع وسط خطا کردن یعنی پنالتی و ضربه کاشته. بنابراین از این نظر هر دو تیم در این منطقه از زمین آسیب‌پذیر هستند و دستکاری شده‌اند. پس از لحاظ استراتژی دو تیم در نقطه مقابل هم دچار اشکال هستند. حالا باید ببینم کدام تیم این مشکل را برای دربی بهتر حل می‌کند.
شاید سؤال شود چطور می‌توان این مشکل را حل کرد. تنها راه این است که سیستم‌های دیگری وجود دارد که این مشکل را پوشش می‌دهد؛ به عنوان مثال با سیستم سه دفاع مرکزی بازی کنند، مثل تیم‌های ایتالیایی.
مورد بعد بازیکنانی هستند که می‌خواهند مخالف یکدیگر از حفره مورد اشاره استفاده کنند. یامگا بازیکن ارزشمند و با حرکات ریزی است و از حفره‌ای که به آن اشاره کردم ضربه خواهد زد. این پیش‌بینی من است. از آن طرف مهدی عبدی رشد کرده و وضعیت خوبی دارد. عبدی هم از همان حفره استقلال می‌تواند استفاده کند. در نتیجه اگر بخواهیم جمع‌بندی کنیم؛ بازی گل خواهد داشت و «صفر - صفر» نمی‌شود؛ چون در هر دو نقطه‌ای که گل تولید می‌شود؛ مهاجمان خوب و مدافعان دست خورده هستند.
سایر قسمت‌های دو تیم تفاوت چندانی با هم ندارند. در میانه زمین کاملاً قدرت بازیکنان و شکل بازی‌ها مثل هم است. تاکنون وضعیت دفاع، هافبک و حمله را گفتیم و حالا نوبت دروازه‌بان است. مدتی است که دروازه‌بان پرسپولیس تمرکز لازم را ندارد و روی توپ‌هایی که مهار آن نیاز به خلاقیت دارد، کم فکری می‌شود. با این وضعیت ممکن است یکی از پاشنه آشیل‌های پرسپولیس خط دروازه این تیم باشد.
«با نگاه به نکات مطرح شده، به نظر می‌رسد استقلال شرایط و نکات مثبت بیشتری نسبت به پرسپولیس دارد، آیا این موضوع درست است؟» اگر جمع جبری و به صورت اعداد و ژورنالیستی برخورد کنید، این نتیجه حاصل می‌شود، اما من به صورت کیفیتی بررسی کردم و این نتیجه درست نیست. به طور مثال ممکن است یکی از نکاتی که گفتیم مثل برداشتن روزبه چشمی از خط میانه و اضافه کردن آن به خط دفاع، تمام نتیجه بازی را تحت تأثیر قرار دهد. در نتیجه نباید به صورت جمع جبری برخورد کرد.
*مفسر و مدرس فوتبال
پرسپولیس باید این بازی را ببرد مساوی در کار نیست ، مساوی استقلال را به قهرمانی لیگ میرساند که بعید میدانم : ارتش سرخ پنج شنبه تهران را گل باران خواهد کرد.