اگر من پوپولیست بودم! /راستی‌آزمایی وزیر نفت/پل‌های پیش روی رئیس جمهور بعدی را تخریب نکنیم!

به گزارش «تابناک» روزنامه های امروز چهارشنبه 13 تیرماه درحالی چاپ و منتشر شد که دومین گفت‌وگوی داغ میان دو نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری، وزیر نفت: به ۱۷ کشور جهان نفت می‌فروشیم با تخفیف کمتر از انگشتان یک دست و یک بام و دو هوای استانداردهای بنزین در صفحات نخست روزنامه های امروز برجسته شده است.

در ادامه تعدادی از یادداشت ها و سرمقاله های منتشره در روزنامه های امروز را مرور می کنیم: 

پل های پیش روی رئیس جمهور بعدی را تخریب نکنیم!

  مهدی حسن زاده طی یادداشتی در شماره امروز خراسان نوشت:  این متن ساعتی قبل از مناظره نخست دو نامزد راه یافته به دور دوم انتخابات ریاست جمهوری نوشته شده است. نمی دانم در مناظره نخست و دومین مناظره چه خواهد گذشت اما به نظر می رسد ستادهای انتخاباتی (و نه لزوما خود نامزدهای محترم) استراتژی رقیب هراسی را در پیش گرفته اند. یکی از مصادیق این رقیب هراسی، در موضوع قیمت گذاری بنزین رخ داده است و روز گذشته افرادی از ستادهای هر دو نامزد انتخابات، رقیب را به برنامه ریزی برای گرانی بنزین متهم کردند.

این در حالی است که اگر به وضعیت فعلی بنزین بنگریم می بینیم که رئیس جمهور هر یک از دو نامزد مطرح فعلی باشند، حتی قبل از معرفی کابینه باید به سوال مهم نحوه تامین بنزین پاسخ دهد. براساس اظهارات معاون وزیر نفت و مدیرعامل شرکتی ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی ایران، تولید بنزین کشور در حال حاضر روزانه 107 میلیون لیتر و مصرف روزانه 118 میلیون لیتر است. این در حالی است که فعلا امکان افزایش تولید بنزین نیز وجود ندارد اما مصرف روز به روز در حال افزایش است. براساس اظهارات یک مقام سازمان برنامه، سال گذشته 3 میلیارد دلار به واردات بنزین اختصاص داشت و با ادامه این روند و افزایش مصرف انتظار می رود امسال رقم بیشتری به این موضوع اختصاص یابد و واضح است که تامین این رقم، فشار سنگینی به کشور وارد می کند و فارغ از هر اقدام غیرقیمتی ممکن که تاکنون انجام شده و پس از این می تواند در دولت بعد انجام شود، افزایش قیمت بنزین به احتمال فراوان تصمیمی گریزناپذیر است و هر یک از نامزدها و ستاد آن ها اگر قرار باشد این تصمیم احتمالی را تخطئه کند، فردا در برابر مردم چه پاسخی خواهد داشت؟
بیم آن می رود که رقیب هراسی امروز علاقه مندان به نامزدها، دست نامزد مدنظر آن ها را فردای پیروزی در انتخابات ببندد. مسائل مهمی پیش روی کشور وجود دارد که برخی از آن ها مستلزم اتخاذ تصمیمات سخت است. به عنوان مثال، اصلاح ساختار بودجه مستلزم اصلاحاتی در صندوق های بازنشستگی از جمله افزایش سن و یا کاهش مصادیق سخت و زیان آور است. مهار رشد روزافزون مصرف برق و گاز مستلزم اقدامات قیمتی و غیرقیمتی است. یکسان سازی نرخ ارز دیر یا زود مستلزم عبور از ارز 28500 است و ... .
فهرستی که در پاراگراف بالایی مطرح شد، کوتاه نیست و نامزدهای انتخابات در کنار وعده های درست و بجایی که می دهند، فردای انتخابات با تصمیمات سخت در هر یک از این مصادیق و موارد دیگر نیز رو به رو خواهند شد. اگر قرار باشد امروز هر اقدام در زمینه تغییر قیمت بنزین با تخطئه مواجه شود، فردای انتخابات، دست دولتمردان جدید و رئیس جمهور منتخب برای اقدام بسته خواهد شد. حتما هیچ کدام از منتخبان در وهله نخست سراغ تصمیمات سختی که کام ملت را تلخ کند نمی روند اما اقتضای شرایط اقتصاد ایران و تلنبار شدن چالش ها، ایجاب می کند که برخی تصمیمات سخت به تدریج اتخاذ شود و از این رو عاقلانه نیست که پل های پیش روی رئیس جمهور بعدی را تخریب کنیم.

اگر من پوپولیست بودم!

غلامرضا صادقیان در بخشی از سرمقاله امروز روزنامه جوان با عنوان اگر من پوپولیست بودم! نوشت: من اگر پوپولیست بودم وقتی آقای پزشکیان به رقیبش گفت که از رقابت کنار می‌رود، به‌شرطی‌که اگر رقیب رشد اقتصادی را نتوانست به ۸ درصد برساند، اعدامش کنند، می‌گفتم من هم از رقابت کنار می‌روم، به‌شرطی که اگر تو نتوانستی با امریکا توافق منتج به اجرا کنی، با همان چوبه دار اعدام شوی! و بعد آن سخنان پزشکیان را که وقتی نایب‌رئیس مجلس بود، نطق توفنده‌ای علیه مذاکره با امریکا و ممکن‌نبودن توافق با امریکا کرد، به او یادآوری می‌کردم و می‌گفتم چه کسی با چه فشاری از تو خواسته است که حالا طرفدار مذاکرات بی‌سرانجام بشوی؟! ولی من نه پوپولیست هستم و نه رقیب پزشکیان!

اگر من یک پوپولیست بودم، وقتی پزشکیان گفت نفت را با چه قیمت می‌فروشید؟ می‌گفتم با تخفیف، اما می‌فروشیم، نه مانند شما که هنوز دم از برجام می‌زنید، اما نفت را نمی‌فروختید و صد‌ها میلیون‌دلار هزینه نگهداری آن را روی آب در نفتکش‌های متوقف، می‌دادید، به این امید که روزی امضای کری یا ترامپ تضمین‌تان کند؛ و بعد از رقیب تعهد می‌خواستم که اگر او نتوانست نفت را به قیمت بهتر و واقعی بفروشد، دوباره اعدامش کنند!

اگر من یک پوپولیست بودم وقتی پزشکیان گفت «کشتن سلیمانی ربطی به برجام نداشت و، چون موی دماغ امریکایی‌ها شده بود، کشتندش» به یاد آن میلیون‌ها ایرانی از هر قشر و طرز تفکری که عاشقانه و با چشم گریان او را تشییع کردند، غوغایی می‌کردم. اما نمی‌دانم چرا رقیب پزشکیان چنین نکرد! شخصاً معتقدم پزشکیان که هم عربی و هم به‌تازگی انگلیسی زیاد بر زبان می‌آورد (و این هم از همان دستورالعمل‌های پوپولیستی گروه فشار اصلاح‌طلبی است)، اصطلاح مناسب فارسی را درباره دلیل شهادت حاج‌قاسم پیدا نکرد. هرچند من از اصلاح‌طلبان شبیه به این اصطلاح و بدتر از آن را شخصاً شنیده‌ام و حتی یکی از ایشان زمانی به من می‌گفت «مطمئنی که سلیمانی حقش نبود که کشته شود؟!»، اما با این حال من در مقام یک پوپولیست، فرصت را غنیمت می‌شمردم و مجلس مناظره را به هم می‌ریختم، چون می‌خواستم رأی جمع کنم! اما من نه پوپولیست هستم و نه رقیب پزشکیان! 

اگر من پوپولیست بودم، وقتی پزشکیان آن فراز نهج‌البلاغه را فراموش کرد، برخلاف رقیب که به او یادآوری و کمک کرد، سکوت می‌کردم؛ و بعد به‌جای هر سخن دیگری در چارچوب مناظره، همین را بر سر او می‌کوبیدم که در این مناظره‌ها چندبرابر سید رضی و ابن ابی‌الحدید نهج‌البلاغه خواندی! و اگر این پوپولیسم نیست، پس چیست؟! بهتر نیست درباره برنامه‌ها سخن بگوییم؟ ولی چه کنیم که رقیب پزشکیان، پوپولیست نبود! 

اگر من پوپولیست بودم، اصلاً اینجا نبودم و اکنون مثل آن اصلاح‌طلبی که مشغول کمک به پزشکیان است و گفت «ببخشید این روز‌ها نه سرمقاله نوشتم و نه توییت زدم، چون مشغول مطالعه بودم»، من هم مانند جماعت پوپولیست‌ها در ستاد پزشکیان در صدر می‌نشستم و اگر کسی می‌گفت که کجایی و چرا چیزی نمی‌نویسی، می‌گفتم مشغول مطالعه هستم!

راستی‌آزمایی وزیر نفت

جهان‌صنعت طی یادداشتی در شماره امروز خود با عنوان راستی‌آزمایی وزیر نفت نوشت: محمدجواد اوجی وزیر نفت دولت سیزدهم در همه سه سال تازه‌سپری‌شده و در مقام وزیر، آمار و اطلاعات پرشماری از روزگار صنعت نفت و گاز ایران و کارنامه دولت سیزدهم ارائه کرده و خبرهایی داده که هرگز از سوی کارشناسان پذیرفته نشده است. او دیروز و در پاسخ به برخی نکات مطرح شده درباره داستان نفت در ایران اطلاعاتی را ارائه کرده که نیازمند راستی‌آزمایی از سوی نهادهای نظارتی است. البته کارشناسان و نیز مدیران دلسوز به این مرز‌وبوم نیز می‌توانند در این‌باره داوری کنند. واقعیت این است اگر اطلاعات و آمارهای ارائه‌شده از سوی وزیر نفت مخدوش باشد یا بزرگ‌نمایی‌ شده باشد می‌تواند برای این صنعت خطرناک باشد.

به طور مثال وزیر نفت می‌گوید در حال حاضر به 17کشور دنیا نفت صادر می‌کند ولی کارشناسان و نیز نهادهای بین‌المللی باور دارند ایران فقط به چین نفت صادر می‌کند. برای برطرف شدن این اختلاف خبر باید وزیر نفت بتواند دست‌کم اسم دو یا سه کشور را بیاورد که حالا یا در سه سال فعالیت دولت سیزدهم به آن کشورها نفت صادر کرده است. البته وزیر نفت نباید از تبصره محرمانه بودن اطلاعات بهره‌برداری ناقص کند.

آقای اوجی می‌گوید میزان تخفیف نفت به خریدار اصلی نفت ایران یعنی حزب کمونیست چین از شمار انگشتان دو دست‌ کمتر است. به این ترتیب وی بازی با انگشت‌ها را به جای دادن عدد صریح در دستور کار قرار می‌دهد تا ذهن‌ها را به بیراهه بکشاند. با توجه به اینکه در خبرهای پرشمار میزان تخفیف صادرات نفت به چین با ‌درصد اعلام شده بهتر است وزیر نیز ‌درصد تخفیف هر بشکه صادرات را بگوید.

وزیر نفت می‌گوید در سه سال گذشته بیش از 30‌میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در صنعت نفت انجام شده است. آیا وزیر می‌تواند جزئیات این میزان سرمایه‌گذاری را به شهروندان بگوید. او باید به طور دقیق بگوید این میزان سرمایه‌گذاری از کدام منابع تامین شده و نیز باید بگوید کدام طرح بزرگ در این مدت با سرمایه مشخص داخلی یا خارجی به بار نشسته است. وزیر نفت بارها گفته است که دلارهای نفتی به داخل منتقل شده اما کارشناسان باور دارند تهاتر نفت با انواع کالاهای چینی در دستور کار بوده و هست. از سوی دیگر وزیر باید بتواند اطلاعات را بدون لکنت‌زبان با مردم در میان بگذارد. در این‌باره باز هم خواهیم نوشت.