به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا، از هر ۱۰ آمریکایی شش نفر با حداقل یک بیماری مزمن زندگی می‌کنند و از هر ۱۰ آمریکایی چهار نفر به دو یا چند بیماری مزمن مبتلا هستند. برخی از این بیماری‌ها مانند کم‌کاری تیروئید و بیماری‌های التهابی، افراد را ملزم می‌کنند که آزمایش‌های خون خاصی را انجام دهند تا بتوانند به مدیریت شرایط خود بپردازند. این معمولا به معنای یک چرخه طاقت‌فرسا از برنامه‌ریزی قرار ملاقات، رفتن به بیمارستان و انتظار کشیدن برای نتایج آزمایشگاهی است.
ام‌آی‌تی نیوز اعلام کرد، اکنون استارت‌آپ «سیفاکس هلث»(SiPhox Health) سعی دارد با نوع جدیدی از آزمایش خون مبتنی بر تراشه فوتونیک سیلیکونی، به بیماران و پزشکان آنها برای مدیریت بیماری‌ها در خانه کمک کند. این سیستم به اندازه یک قهوه‌ساز است و می‌تواند خوانش دقیقی را برای ۲۰ نشانگر زیستی متفاوت ارائه دهد.
دستگاه مبتنی بر تراشه هنوز به تایید «سازمان غذا و داروی آمریکا»(FDA) نرسیده است و به همین دلیل، در حال حاضر فقط برای اهداف تحقیقاتی استفاده می‌شود اما استارت‌آپ سیفاکس هلث برای هزاران نفر مبتلا به بیماری‌های مزمن، آزمایش خون پستی را هم به طور مستقیم و هم از طریق سایر مشاغل مراقبت‌های بهداشتی و سلامتی ارائه می‌دهد. این شرکت امیدوار است که سیستم جدیدش با استفاده از فناوری تاییدشده بتواند نتایج را سریع‌تر ارائه دهد.
«مایکل دوبروفسکی»(Michael Dubrovsky) بنیانگذار سیفاکس هلث و پژوهشگر سابق دانشگاه «ام‌آی‌تی»(MIT) گفت: بسیاری از آزمایش‌های خون به دلیل ناخوشایند بودن انجام نمی‌شوند. مردم آزمایش‌های خون برنامه‌ریزی‌شده را نادیده می‌گیرند و پزشکان همیشه آزمایش خون را تجویز نمی‌کنند زیرا می‌دانند که این آزمایش ناخوشایند است. این امر موجب می‌شود که پزشکان تصمیمات خود را براساس علائم بگیرند و این برای درمان بسیاری از بیماری‌های مزمن مطلوب نیست.
دوبروفسکی و «دیدریک ورمولن»(Diedrik Vermeulen) بنیانگذار دیگر سیفاکس هلث، یکدیگر را در دانشگاه ام‌آی‌تی هنگام پژوهش درباره تراشه فوتونیک و فناوری لیزر ملاقات کردند. آنها فناوری خود را جدیدترین مورد در روند تلاش برای رسیدن به دستگاه‌های کوچک‌تر و مقیاس‌پذیرتر می‌دانند زیرا روی تراشه‌های یکپارچه متراکم‌سازی شده‌اند.
ورمولن گفت: آزمایشگاه‌ها معمولا آزمایش خون را با تجهیزات بزرگ انجام می‌دهند که سرشار از لیزر، لنز، آینه و سایر عناصر گران‌قیمت هستند. ما هیچ کدام از ویژگی‌های اصلی را تغییر نمی‌دهیم. ما عناصر مینیاتوری را روی تراشه‌های خود قرار می‌دهیم و آن را آن قدر مقیاس‌پذیر می‌کنیم که بتوانند به خانه‌ها فرستاده شوند. این ماجرا شبیه به این است که رایانه‌ها قبلا به اندازه یک اتاق بودند و فقط می‌توانستید آنها را در دانشگاه‌های سطح بالا پیدا کنید اما اکنون همه آنها روی یک تراشه هستند. ما همین کار را برای آزمایش خون انجام می‌دهیم.
