وقتی می‌شود واکسن آماده خرید، چه نیازی به تولید آن داریم؟ این سوالی است که در ماه‌های اخیر به کرات پرسیده شده و پاسخ دادن به آن نیازمند یادآوری یک واقعیت تلخ است!
به گزارش «تابناک»، پس از آغاز آزمایش انسانی واکسن کرونایی که در زیرمجموعه ستاد اجرایی فرمام امام (ره) در کشورمان ساخته شده، در روز‌هایی که مسئولان بر ساخت واکسن‌های دیگر در مجموعه‌های دیگر وطنی تاکید داشتند و ابراز امیدواری می‌کردند که با چند پلتفرم مختلف به ساخت واکسن نائل آییم، خبری منتشر شد که حکایت از همکاری و شراکت کشورمان با کوبا برای ساخت یک نسخه دیگر از واکسن کووید ۱۹ داشت.
البته این پایان راه نبود و نیست؛ این را می‌شود از انتشار اخباری دریافت که اخیرا منتشر شده و حکایت از شکل گیری مذاکراتی میان مقامات کشورمان و مقامات روسیه برای نوع جدیدی از همکاری اقتصادی یعنی تولید واکسن اسپوتنیک وی در ایران دارد. تولید به نیت تبدیل ایران به هاب صادرات این واکسن در منطقه و به طور ویژه، صادرات به کشور‌های عربی حاشیه خلیج فارس.
اما هدف از این اقدامات چیست و چه عاملی موجب شده که در عین تلاش برای واردات واکسن کرونا از چندین منبع مانند سبد کواکس سازمان بهداشت جهانی و خرید از تولیدکنندگان معتبری مانند روسیه، هند و چین، به دنبال تولید انبوه واکسن در کشورمان باشیم؟ آیا به دنبال تامین سریعتر نیاز کشورمان به واکسن هستیم یا اهداف بزرگتری را دنبال می‌کنیم؟
پاسخ به این سوال را می‌توان در سخنان اخیر وزیر بهداشت کشورمان دریافت که تاکید کرده در سال ۱۴۰۰ به کشور صادرکننده واکسن کووید ۱۹ تبدیل خواهیم شد. اظهارنظری که حتی قید زمانی نیز دارد و بر اساس آن، در بهار آتی می‌بایست ایران را در قامت صادرکننده این واکسن مهم برای بشر ببینیم و چشم انتظار شکل گیری مراودات جدیدی میان کشورمان با جهانیان باشیم.
اما صادرات به کدام کشورها؟ مگر نه آنکه بسیاری از کشورها واکسیناسیون را شروع کرده اند و شرکت‌های بزرگ واکسن ساز هم به دنبال توسعه تولیدشان هستند تا سهمشان را از بازار افزایش دهند؟ پس چرا مقامات کشورمان به دنبال تولید انبوه واکسن هستند؟ پاسخ، آینده بیماری کووید ۱۹ است که حالا مسجل شده که ماندنی است و به بیماری‌ای اندمیک تبدیل خواهد شد که راه خلاصی از آن، واکسیناسیون هر ساله است!
این واقعیت تلخی است که دیگر برخی مقامات کشورمان هم از بیانش ابایی ندارند؛ اینکه کرونا شکست نخواهد خورد و قرار نیست از زندگی مان رخت بربندد و زندگی مان را از ماسک و ضدعفونی کننده‌های مختلف نجات دهد. اینکه می‌شود با واکسیناسیون مهارش کرد، اما ریشه کنی اش آرزویی ست که فعلا دور و دراز است، همان گونه که واکسیناسیون عمومی علیه آن هم در دسترس نیست و تحققش زمان زیادی نیاز دارد.
همین واقعیت است که موجب شده تلاش برای تولید واکسن، اتفاقا تلاشی دوراندیشانه و به صرفه به نظر برسد و هر اقدامی برای افزایش تولید و نقش آفرینی در این عرصه، شایسته تقدیر باشد. اقداماتی که البته باید مراقب باشیم جایگزین ضرورت خرید و واردات واکسن برای واکسیناسیون عمومی در کشورمان نشود، همان گونه که باید حواسمان باشد اولویت با مصرف داخلی است نه صادرات!
وقتی می‌شود واکسن آماده خرید، چه نیازی به تولید آن داریم؟ این سوالی است که در ماه‌های اخیر به کرات پرسیده شده و پاسخ دادن به آن نیازمند یادآوری یک واقعیت تلخ است!
چرا به شکلی سؤال را طرح می کنید که انگار خرید واکسن مناسب از خارج با تولید داخلی در تضاد است؟ مطلقاً چنین چیزی نیست، ولی معطل کردن جامعه نیازمند و تعلل در واکسیناسیون حیاتی به بهانه انتظار برای تولید داخلی نه تنها غیر قابل قبول بوده بلکه مرگبار نیز است. هر روز تأخیر در تهیه و توزیع واکسن برابر با دهها و بلکه صدها قربانی است، بعلاوه هزاران بیمار و بستری بعلاوه تداوم فشار کمرشکن کرونا روی کسب و کار و اقتصاد کشور. بسیاری از پیشروترین کشورها در فناوری واکسن سازی مانند فرانسه، هلند، ژاپن، ایتالیا، اسپانیا و دیگران، با اینکه پروژه های واکسن های خودشان را دارند، حتی یک روز تهیه واکسن های وارداتی را به این دلیل به تأخیر نینداختند. بله، با دوری از شعارها و سیاست بازی، بیشترین تلاش برای تولید واکسن مورد تأیید داخلی را بکنید، ولی همزمان و بدون تأخیر بیشتر واکسن مورد تأیید مردم را هم وارد کنید. هر زمان که واکسن ایرانی سر فرصت مراحل طولانی آزمایشات انسانی را طی کرد و توسط نهادهای معتبر جهانی تأییدیه گرفت و خطوط تولید انبوه کارخانه ها نصب شد، واکسن ایرانی را توزیع و حتی صادر کنید. 
