در هفته‌های پایانی لیگ بیستم، در کنار تیم بحران‌زده و ریشه‌دار ماشین سازی تبریز ـ که به بخش خصوصی تعلق دارد و گفته می‌شود حتی پول سفر این تیم با اتوبوس هم در حساب باشگاه موجود نیست ـ نام دو تیم آشنای دولتی به چشم می‌خورد که حضورشان در منطقه خطر بسیار عجیب است.
به گزارش «تابناک ورزشی»؛ دو باشگاه متمول سایپا و ذوب آهن با ردیف بودجه مشخص و بدون استرس‌های معمول مالی، در حالی حضور در رتبه‌های پایین را تجریه میکنند که در صورت سقوط، آن‌ها برای اولین بار در تاریخ تاسیس شان از لیگ برتر دور خواهند افتاد.
دو تیم صنعتی و همواره بی دغدغه فوتبال ایران در زمینه‌های مالی، حالا در لبه پرتگاه سقوط قرار گرفته اند و این درحالی است که نمی‌توان نقش پررنگ ضعف مدیریتی را در رقم خوردن این اتفاق بی تاثیر دانست.
ذوب‌آهن پس از جدایی سعید آذری، فردی به نام محمدی مورد حمایت مدیران کارخانه را در صدر باشگاه گمارد که بسیار سریع، افول باشگاه را رقم زد و حالا دومین فصل را به عنوان نامزد سقوط با مدیریت شخصی به نام فریدونی تجربه می‌کند.
نارنجی‌پوشان سایپا نیز پس از آمدن یک چهره سیاسی سابق در دولت احمدی‌نژاد به نام مهرداد سراجی که مدیر حوزه دفتر علی سعیدلو در معاونت اجرایی و همچنین ریاست سازمان تربیت‌بدنی بود، به این اوضاع وخیم در قعر جدول دچار شده اند.
سعیدلو همان معاون احمدی نژاد است که بعد از نشستن بر صدر مدیریت ورزش کشور، علی کفاشیان را مجبور کرد او را به عنوان نماینده فوتبال ایران در انتخابات کنفدراسیون فوتبال آسیا معرفی کند. حضوری که جز ناکامی و حراج آبروی کشور توسط معاون رییس‌جمهوری دستاوردی نداشت.
این شرایط بغرنج در اداره دو باشگاه وابسته به کارخانجات ملی تولید آهن و خودرو در کشور، پیش از هر چیزی ابهام در نحوه هزینه بودجه‌های تخصیص یافته به آن‌ها را پیش می‌کشد و پرسش مهمتر اینکه این دو مجموعه عظیم دولتی، از تیمداری مستقیم به دنبال کدام هدف و دستاورد هستند؟ ذوب‌آهن که تیمی قدیمی‌تر محسوب می‌شود، اندکی تماشاگر و افتخار نایب قهرمانی آسیا را در سال‌های اوجش در کارنامه دارد، ولی سایپا تقریبا هواداری ندارد که بتوان دلیل بودنش را توجیه کرد.
گاهی شنیده شده که مدیران این دو کارخانه، دلیل اختصاص بودجه برای حضور در لیگ حرفه‌ای فوتبال را سرگرمی کارگران یا انجام مسئولیت‌های اجتماعی خود ذکر کرده اند، اما قطعا با برگزاری یک نظرسنجی و رای‌گیری از کارگران گروه خودروسازی سایپا یا مجموعه ذوب اصفهان مشخص می‌شود که آن‌ها هیچ تمایلی به صرف منابع کارخانه محل کارشان برای پرداخت دستمزد‌های نجومی بازیکنان و مربیان فوتبال ندارند.
کارگری که برای تهیه پوشاک و اقلام اولیه ورزشی فرزندان خود با کمبود‌های مالی دست به گریبان است، هر ساله شاهد قرارداد‌های عجیبی با ستاره‌های پر ادعای فوتبال است که توان شمردن صفر‌های ارقام حقوق آن‌ها را هم ندارد و سهمش تماشای عکس‌های زندگی لاکچری ستاره‌ها در صفحات شبکه‌های اجتماعی است.
رسوخ سیاست در رگ فوتبال
ذوب‌آهن اصفهان و سایپای تهران؛ در هر دو مورد تاثیر دخالت سیاست در تصمیم‌گیری واضح است. مدیرانی که مشخص نیست، بنا به کدام معیار و شایستگی و کارنامه باشگاه‌داری در تیمهای دولتی پست می‌گیرند و با بودجه تضمین شده کارخانه‌های غول‌پیکر مملکت هم نمی‌توانند تیم‌شان را حداقل از محدوده سقوط خارج کنند. تیم‌هایشان را غرق در حاشیه و جنجال میکنند و سوژه اول رسانه‌ها می‌شوند و به این ترتیب با حضور مدیران نورچشمی در تیتر رسانه‌ها و برنامه‌های تلویزیونی، به کسب شهرت آن‌ها کمک می‌شود؛ شهرتی هرچند منفی یا مثبت، بالاخره زمانی در سیاست به کار خواهد آمد.
پایان یک رکورد با مدیریت چهره‌های خاص و افول کیفی و اخلاقی؟
در تاریخ لیگ حرفه‌ای، پرسپولیس، استقلال، ذوب آهن، سپاهان و سایپا تنها تیم‌هایی هستند که در تمام ادوار مسابقات فوتبال لیگ حرفه‌ای در میدان حضور داشته‌اند و هیچ گاه سقوط نکرده‌اند. حالا به لطف هنر مدیرانی که تا یکی دو سال پیش سابقه‌ای در فوتبال حرفه‌ای نداشته‌اند، این جمع در حال کوچکتر شدن است.
هرچند سایپا با فراز کمالوند، سرمربی تازه صید شده‌اش از نیمکت استقلال، تلاش دارد از محدوده خطر دور شود، بازی‌های باقیمانده مشخص می‌کند مشکل این تیم، با اخراج بحث برانگیز سرمربی قبلی حل شده است یا خیر؟ جنجال بزرگ مسابقه با پیکان و اخراج نفر اول و دوم نیمکت سایپا به دلیل اعتراض تاسفبار به تصمیم داور، نشان داد که این باشگاه بی‌حاشیه سابق، بعد از رفتن صادقی در زمینه اخلاقی هم شاهد افول بوده ... وقتی محسن بیاتی‌نیا، مشاور مدیرعامل باشگاه و دستیار فراز کمالوند هم همچون سرمربی تیم به دلیل فریادهایش بازی بعدی و حساس تیم را از دست می‌دهد، باید به عمق تغییر ماهیت تیمداری در مجموعه سایپا پی برد که تیم فوتبالش همانند خودروهایش شاهد سقوط کیفی است.
ذوب آهن هم که با شکار سرمربی نفت مسجدسلیمان در نیم فصل، کاری شبیه سایپا انجام داده بود، هرچند هفته قبل استقلال را برد، این هفته بار دیگر بازنده شد و عملکرد خوب رقبای آن‌ها مثل نساجی قائمشهر نشان می‌دهد، احتمال اینکه یکی از دو تیم سایپا یا ذوب آهن در مسابقات لیگ امسال سقوط کنند، کم نیست.
سایپا و ذوب آهن در جدول بیشترین امتیازات تاریخ لیگ برتر رتبه‌های چهارم و ششم را دارند. استقلال، پرسپولیس، سپاهان، ذوب آهن، فولاد و سایپا تیمهای لیگ برتری هستند که امتیازات شان در جدول تمام ادوار لیگ برتر از همه بیشتر است. پس از این منظر هم مشخص می‌شود که مدیران جدید، تیمهای کوچکی را تحویل نگرفته‌اند و شرایط فعلی حاصل ضعف مفرط مدیریت آنهاست و انداختن تقصیر به گردن این و آن برای فرار از پذیرش مسئولیت شکست است.
سقوط ماشین سازی تبریز با وجود فوتبال زیبایی که این تیم با علیرضا اکبرپور ارائه می‌کند، محتمل است و تیم دوم سقوط کننده هم از میان سایپا، ذوب آهن یا نساجی مشخص می‌شود که این آخری با روندی که در پیش گرفته، حلقه سقوط را گردن دو رقیب دیگرش خواهد انداخت.
در فوتبال هشت هفته به هیچ عنوان فرصت کمی نیست؛ اما آنچه مهم است، روند تیم‌هاست که در مورد این دو تیم چندان امیدوارکننده نبوده و به نظر می‌رسد، فصل آتی، یکی از سهمیه های تهران یا اصفهان در لیگ برتر کاسته شود.
نویسنده: صادق لودریچه
بجای فوتبالیست بگویید کارمندان دولتی نجومی بگیر. ریشه این قرارداد ها در پورسانت های رسمی و زیرمیزی است.
فوتبالیست بازیش رو میکنه پولش رو میگیره درد از اونجایی شروع میشه که امثال تاج و کفاشیان میان بالا سر فوتبال تا صد برابر دستمزد یک فوتبالیست برسه دست یک مربی دست چهارم که دو ماه بیشتر بالای سر تیم نبوده 