صباح شریعتی کشتی‌گیر ایرانی سنگین وزن که به آذربایجان مهاجرت کرده و با دوبنده و پرچم این جمهوری در میادین بین‌المللی کشتی گرفته است، اخیرا درباره دلیل این تغییر تابعیت و قرارگرفتن مقابل حریفان ایرانی صحبت کرده است.
به گزارش تابناک ورزشی، شریعتی که از کشتی خداحافظی کرده اما دوباره تصمیم به بازگشت در ۳۲سالگی دارد، با اشاره به اظهارنظر اخیر محمد بنا مبنی بر اینکه «مدالی ارزش دارد که زیر پرچم ایران باشد»، اظهار داشت: این چه حرفی است آقای بنا. من اگر از ایران رفتم و دو تابعیتی شدم تا برای آذربایجان کشتی بگیرم، دلیلش این بود که حقم را خوردند. اصلا یک جایی هم شاید حق خوری نباشد و ما در یک وزن چند مهره خوب داریم، چه اشکالی دارد که یک نفر برود و مدال جهانی و المپیکش را در قالب تیم دیگری بگیرد؟
دارنده مدال برنز المپیک 2016 ریو که در دو رویداد قهرمانی اروپا هم برای آذربایجانی‌ها مدال گرفته، ادامه داد: چه اشکالی داشت که ما در یک جهانی، فینال را بین ایرانی‌ها برگزار کنیم؟ جایی که سامان طهماسبی و طالب نعمت‌پور با هم کشتی گرفتند. یا اینکه دو برنز جهان مثل آن سالی که سامان و حبیب اخلاقی سوم شدند، از آنِ ایرانی‌ها باشد. مگر این داستان فقط برای ایران است؟ خیلی از کشورهای دنیا مثل روسیه، اوکراین، آذربایجان، بلاروس و مقدونیه وقتی به تیم ملی کشور خودشان نمی‌رسند، راهی تیم‌های دیگر می‌شوند. در فوتبال هم شاهد حضور بازیکنان در تیم‌های دیگر هستیم. این یک امر متداول در ورزش دنیاست. برزیل به کل دنیا بازیکن فوتبال می‌دهد.
وی در مورد اینکه در فوتبال بازیکنان لژیونر شده و با ملیت خودشان در تیم‌های باشگاهی بازی می‌کنند، اما در کشتی با گرفتن تابعیت آن کشور، برای تیم ملی متفاوتی روی تشک می‌روند، خاطرنشان کرد: فوتبال دنیا را مسابقات باشگاهی می‌سازد، اما در کشتی ما لیگی به آن صورت نداریم. تنها کشورهایی که لیگ پرباری دارند، شاید ایران و آلمان باشند که از دیرباز مسابقه برگزار شده و قرارداد مالی نسبتا مناسب منعقد می‌شود. در خیلی از کشورها بابت حضور در لیگ 200-300 دلار پرداخت می‌شود که اصلا ارزش کشتی گرفتن ندارد. ضمن اینکه کشتی گیران دوتابعیتی می‌شوند و ضمن حفظ تابعیت اصلی خود، در ایام کشتی گیری تابعیت آن کشور را گرفته و برای آن تیم روی تشک می‌روند. حالا یک جا دلیل رفتن حق‌خوری است که در مورد رفتن من به آذربایجان هم موضوع حق خوری بود.
شریعتی اضافه کرد: یک جا هم ملی‌پوش اصلی فاصله زیادی با بقیه دارد و یا مثل شرایطی که برای کامران قاسم‌پور اتفاق افتاد و او چند سال پشت خط حسن یزدانی ماند. اگر کشور دیگری بود، کامران با این استعداد پشت خط نمی‌ماند و حتی اگر به حسن یزدانی هم می‌باخت، مدال جهانی‌اش را می‌گرفت و تا امروز به جای یک طلا در وزنی غیر از وزن خودش، چند مدال جهانی داشت. چه اشکالی دارد که چنین کشتی گیری برود و بعد از 4 سال و از دست دادن چندین مدال، تازه به طلای جهان نرسد. حالا یکی هم خواست می‌ماند. یک موضوعی هم در مورد ماندن پشت خط در عین شایستگی وجود دارد و آن اینکه از کجا معلوم با چند سال پشت خط ماندن دوره کشتی‌ات بدون مدال و با یک آسیب دیدگی تمام نشود؟ آن وقت یک حسرت ابدی بابت مدالی که نگرفته‌ای به دلت می‌ماند. این حسرت برای خیلی‌ها ماند. خیلی از کسانی که پشت خط ماندند یا در موردشان حق خوری اتفاق افتاد. وقتی مدال جهانی و یا المپیک می‌گیری یک عمر خیالت راحت است که لااقل روی سکو رفته‌ای.
این فرنگی‌کار کردستانی در پاسخ به این سوال که معتقد است کدام مربی حقش را خورده، گفت: من تا امروز چند جا هم صحبت شده، گفته‌ام که محمد بنا حق من را نخورده است. قبل از آنکه به رده سنی بزرگسالان برسم، در رده جوانان حقم را خوردند. سال 2009 من در مسابقات کشوری و انتخابی تیم ملی اول شدم، من را به همراه بشیر باباجان زاده به تورنمنت فرستادند و آنجا هم اول شدم. اسم من به عنوان ملی‌پوش مسابقات آسیایی جوانان در فیلپین اعلام شده بود اما در اردوی آخر من را خط زدند. بعد از این اتفاق به کل از کشتی زده شدم. 4 سال اصلا کشتی نگرفتم، زمانی هم که برگشتم همیشه این ترس با من بود که از کجا معلوم این همه تمرین و سختی و زحمت را تحمل کنم و دوباره من را کنار نگذارند؟ می‌ترسیدم دوباره من را به نقطه صفر برسانند و همان بلا سرم بیاید. کشتی کردستان هم جایگاه تهران و مازندران را ندارد و ما استان قلدری نبودیم که حق من را بگیرد. به همین دلیل به پیشنهاد تیم ملی آذربایجان پاسخ مثبت دادم.
وی افزود: البته یک اظهارنظری از سوی محمد بنا من را خیلی ناراحت کرد. وقتی از او در مورد من پرسیدند، گفته بود اصلا صباح شریعتی را نمی‌شناسد چون ایرانی نیست ولی من به احترام بزرگتری و کسوت محمد بنا چیزی نگفتم. این برخوردهایی که با کشتی گیران دوتابعیتی می‌شود، درست نیست. گفته‌اند علی ارسلان دوپینگی است که رفته، خب بگویند کجا تستش درآمده و چرا حرف بی مبنا می‌زنند. چند سال است کشتی می‌گیرد اما پشت خط مانده و حالا می‌خواهد جای دیگری به مدالش برسد. ما برای جام جهانی 2015 با تیم آذربایجان به ایران آمدیم، کل سالن داشت من را تشویق می‌کرد. مردم همه چیز را می‌دانند و من هر جای ایران رفتم و کشتی گرفتم مردم نگاه خوبی داشتند. کشتی‌گیران دوتابعیتی وطن فروش نیستند. کاش شرایطش بود برای کشور خودمان کشتی بگیریم، اما وقتی نشد، مردم درک دارند. مگر یک کشتی گیر چند سال می‌تواند کشتی بگیرد، اگر هیچ وقت دیگری به مدال نرسید، چه کسی پاسخگوست.
«اصلا این ارزش را چه کسی تعیین می‌کند که مدال کدام کشور ارزش دارد؟» صباح شریعتی با بیان این جمله تصریح کرد: مدال جهانی توسط هر کسی که به دست بیاید، ارزش دارد. مدالی که در روسیه، آمریکا، آلمان و هر جای دنیا به دست بیاید، ارزشمند است، چون ورزشکار برایش زحمت کشیده و سال‌های سال عرق ریخته است.
عضو 32 ساله تیم ملی آذربایجان که پیش از این از خداحافظی‌اش با دنیای قهرمانی خبر داده بود، با اشاره به تصمیم مجددش برای کشتی گرفتن گفت: هنوز دلم با کشتی است. اول نمی‌خواستم دیگر کشتی بگیرم، اما دیدم برایم سخت است و هنوز توانایی مدال گرفتن و حس کشتی گرفتن را در خودم می‌بینم. دو ماه و نیم است که در سنندج تمرین می‌کنم، هنوز تحت قرارداد آذربایجان هستم و می‌خواهم تا المپیک پاریس بمانم. حقم هست که مدال جهانی بگیرم. بعد از المپیک خیلی شرایط مان در آذربایجان سخت شد، هم آسیب دیدم و هم فدراسیون آذربایجان با تغییراتی مواجه شد و شرایط به هم ریخت. بعد از رفتن مربیان و کشتی‌گیران ایرانی از آذربایجان خیلی تنها شدم و اولش برایم خیلی سخت بود ولی حالا می‌خواهم ادامه دهم.
