به گزارش «تابناک»؛ روزنامههای امروز شنبه ۲۳ مهرماه در حالی چاپ و منتشر شد که حوادث ایران و پروندههای منطقهای محور مقاومت، تبعات پروندهسازی برای دانشآموزان و بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار جمعی از مردم، مسئولان کشور و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی در صفحات نخست روزنامههای امروز برجسته شده است.
در ادامه تعدادی از یادداشتها و سرمقالههای منتشره در روزنامههای امروز را مرور میکنیم؛
مسعود پیرهادی طی یادداشتی در شماره امروز رسالت با تیتر جهان در انتظار یک «اتفاق عظیم» نوشت: وحدت را یکی شدن یا یکی بودن معنا کردهاند؛ درحالیکه مراد از وحدت مسلمین قطعا وحدت مذهبی یا وحدت جغرافیایی نیست؛ بلکه مراد از وحدت، یکی شدن در جهت حفظ منافع امت اسلامی است که با اشتراک عمل در برابر نقشههای استکبار محقق میشود. در حقیقت، منظور از این وحدت، اتحادی است که در آن، ما به الاشتراک، تقویتشده و ما به الامتیاز، محفوظ میماند.
تکرار و تأکید معنادار رهبر معظم انقلاب بر لزوم نقشآفرینی امت اسلامی در نظم و هندسه نوین جهانی در این برهه، بهواسطه فرصتی است که اگر با غفلت یا خیانت خواص از دست برود، ما را تا ابد شرمنده تاریخ خواهد کرد. رانندههای حرفهای، بهترین فرصت برای سبقت را در پیچهای پیست مسابقه مییابند؛ آنزمان که رانندههای دیگر از سرعت خود کاستهاند، آنان با جرئت و جسارت بر سرعت خود اضافه میکنند و رقیب را پشتسر میگذارند. امروز که در آن پیچ تاریخی به سر میبریم و خبری از یکهتازی یک یا دو کشور و جهان تکقطبی نیست؛ بهترین و مغتنمترین فرصت است برای پدید آوردن یک «اتفاق عظیم» در تاریخ؛ هم اتفاق به معنای رویداد و هم اتفاق از حیث متفق شدن در برابر جبهه استکبار.
بزرگترین دشمن و مانع برای تحقق این اتفاق، چیزی جز تفرقه امت نسبت بهحق و اجتماع دشمن بر باطل نیست؛ امری که امیرالمؤمنین علیهالسلام به لشکریانش تذکر دادند: «به خدا سوگند، پندارم که این قوم به زودی بر شما چیره شوند. زیرا آنها باآنکه بر باطلاند، دست در دست هم دارند و شما باآنکه بر حق هستید، پراکندهاید. شما امامتان را، که حق با اوست، نافرمانی میکنید و آنان پیشوای خود را باآنکه بر باطل است فرمانبردارند. آنان با بیعتی که با پیشوای خودکردهاند، امانت نگه میدارند و شما خیانت میورزید. آنان در شهرهای خود اهل صلاح و درستی هستند و شما اهل فساد و نادرستی.» این تذکر، فارغ از جنبه گلایه و انذار، یک درس بزرگ هم دارد و آن تبیین قاعده و سنت الهی است؛ لشکر علی علیهالسلام هم که باشی برای پیروزی باید متفق و متحد باشی وگرنه اجتماع دشمن ولو بر امر باطل، آنان را به پیروزی میرساند.
بله؛ طبق دیگر سنن الهی چنانچه لشکر حق، اهل تبعیت از امام و وارسته از تعلقات و وسوسهها باشند، فئه قلیله بر فئه کثیره غلبه پیدا میکند، اما درزمانی که این شرط، محقق نشود، توقع پیروزی، رجاء بدون عمل است که از آن به رجاء حمق تعبیر میشود!
اگر موتور پیشران این «اتفاق عظیم» را جمهوری اسلامی بدانیم، برای نیل به این مقصود غیر از امام جامعه که وظیفه سیاستگذاری کلان و طراحی نقشه حرکت قطار را بهعهده دارد، بدنه جمهوری اسلامی باید موانع موجود را بردارد. ما گاهی علاوه بر نگاه به افقهای بلند، باید به پیش پای خود نیز توجه کنیم وگرنه ممکن است قطاری با بلندترین آرمانها و افقها با مشکلاتی پیشپاافتاده متوقف شود! در این راستا بیشترین توقع از علمای دین، روشنفکران، اساتید دانشگاه، جوانان روشنبین، فرزانگان، ادبا، شعرا، نویسندگان و گردانندگان مطبوعات است. هرکسی که خود را مقلد آن مرجع، رهرو آن رهبر، مأموم آن امام و سرباز آن فرمانده میداند باید به میدان آمده و راه را برای حرکت سریع و سبقت در این پیچ تاریخی هموار کند. یکی از مهمترین زمینههای این حرکت پرشتاب و تاریخی به سمت آن هدف، همدلی، اتحاد و انسجام داخلی است که این روزها بهشدت مورد هجمه است؛ باید بدانیم که «در دعوای درون خانوادگی، برندهای وجود ندارد؛ همه میبازند.» ما برای پیروزی در بازی اصلی و نهایی و رسیدن به آن افق بلند، باید همه بازیهای قبلی را ببریم؛ بنابراین پیش از هر چیز باید مراقب باشیم نبازیم! گاهی لازم است از فرزند ماجراجوی خود یک گل مصلحتی بخوریم؛ گاهی باید در طنابکشی که او راه انداخته، طناب را رها کنیم و فرزند را در آغوش بکشیم؛ گاهی لازم است غذایی که برای او ضرر هم دارد را مهیا کنیم؛ اینها هیچکدام باخت نیست، ولی دل فرزند را آرام میکند.
سیفالرضا شهابی طی یادداشتی در شماره امروز همدلی با عنوان صداهایی که باید شنیده شود نوشت: در چند هفته اخیر فضای ایران با ناآرامیها و اعتراضاتی همراه شد. تصاویر و مطالبات مطرح شده نشان میدهد که و بخش اعظم معترضین متولدین دهههای هفتاد و هشتاد و حتی نود شمسی هستند که خیابان را به عنوان مکانی برای ابراز مطالبات خود برگزیدند. شاید بتوان گفت اعتراض به وضع موجود، تمام فکر و ذهن این نسل را فرا گرفته، زیرا نسبت به آینده خود برای داشتن یک زندگی خوب و متعادل، امیدوار نیستند. فکر میکنند در وضعیت فعلی مملکت، با این گرانی و تورم و بیکاری و ناامیدی به آینده و برخی مشکلات و محدودیتهای متعدد نمیتوانند چیزی به دست آورند تا زندگی آرامی داشته باشند. این نسل به اقتضای سنش که شور و حرارت است در شرایطی قرار ندارد که بتوان به سادگی با او گفتگو کرد؛ زیرا اولا؛ نظام آموزشی و سیاسی کشور مفهومی به نام گفتگو را به او یاد نداده است، همانطور که مسئولین کشور نیز تجربهای موفق در گفتگو ندارند. ثانیا؛ پیشنهاد گفتگو را حیلهای برای فرونشاندن اعتراضاتشان ارزیابی میکند و از همه مهمتر دستاوردی در گفتگو نمیبینند و فکر میکنند، گفتگو در شرایط فعلی برای او شغل و زندگی خوب وآرام تامین نمیکند؛ از همین رو راهی را که برگزیده، فریاد اعتراض است. از موج برخاسته از متولدین دهههای هفتاد و هشتاد باید به این جمعبندی رسید تا چاه را نکنده به دنبال منار نباید بود؛ یعنی تا فکری اساسی و عملی برای اشتغال، معیشت، زندگی بهتر برای همه مردم خصوصا نسلی که در ابتدای راه زندگی است انجام نگرفته، برخی سیاستهای اجتماعی و سیاسی مانند افزایش بیرویه جمعیت، چندان معقول به نظر نمیرسد.
افزایش بیرویه جمعیت که در دو دهه اخیر بر روی آن تبلیغ زیادی شده بدون آن که فکر اساسی برای زندگی متولدین جدید شود، سبب شده تا نسلی بیآینده تحویل جامعه داده شود و این نسل برای رهایی از وضعیتی که در آن زندگی میکند و آیندهای نامشخصی که برای خود است؛ بالاخره دست به هرکاری از جمله اعتراض بزند.
در کنار توجه خاص به موضوع فوق، وقت آن رسیده تا دستاندرکاران امور کشور در سایر زمینهها نیز اقداماتی انجام دهند؛ از جمله این مسایل اقتصاد، معیشت، اشتغال و مبارزه با گرانی و تورم لجامگسیخته و فساد مالی برخی مسئولین و اختلاسهای کلان است که اقشار متوسط و فرودست جامعه را آزار میدهد. همواره عوامل خارجی به اعتبار وجود زمینههای داخلی میتوانند موثر واقع شوند. اگر دستاندکاران کشور تصور میکنند عوامل خارجی عامل و محرک اعتراضات است، باید در رفع مشکلات داخلی بکوشند. مشخص است که اگر مشکلات وجود داشته باشد، بدون عوامل خارجی هم اعتراضات بوجود خواهد آمد. مواردی که در بالا به اختصار به آنها اشاره شد از نظر نگارنده مواردی است که نباید از آنها غافل شد و اگر شرایط مانند گذشته ادامه پیدا کند و در برهمان پاشنه بچرخد و همچنان مطالبات مردم و بهویژه نسل در حال رشد بر زمین بماند، بدون تردید در آینده شاهد حوادثی شدیدتر از این بار خواهیم بود. شاید کلیت نظام دستخوش تغییر نشود یا بشود، ولی عوارض غیرقابل جبران این مساله جای خود را نشان خواهد داد.
حسن هانیزاده تحلیلگر مسائل بینالملل طی یادداشتی در شماره امروز آرمان ملی با عنوان عراق و عبور از یک بحران سیاسی نوشت: تهدید اخیر اتحادیه اروپا در رابطه با اعمال تحریم علیه ایران نشان میدهد که این اتحادیه سیاست خود را با آمریکا و رژیم صهیونیستی هماهنگ میکند. با توجه به حوادث اخیر ایران و اینکه ایران توانسته از این بحران به سلامت عبور بکند، اتحادیه اروپا در یک اقدام غیرقانونی و همچنین مداخلهجویانه سعی دارد تا یک سلسله تحریمهایی علیه ایران اعمال کند که این مسئله نوعی دخالت آشکار در مسائل داخلی ایران تلقی میشود. به طور طبیعی ایران دارای امکانات گستردهای است و برگهای برنده در اختیار دارد که میتواند در برابر تهدیدات غیرقانونی اتحادیه اروپا استفاده کند. به نظر میرسد که اتحادیه اروپا تحت تاثیر فشار آمریکا این تصمیم را اتخاذ کرده و در آینده هم از اقدام خود پشیمان خواهد شد. موضوع دیگری که در منطقه توجه رسانههای جهانی را به خود جلب کرده، مسئله تشدید اختلافات بین واشنگتن و ریاض است. از آنجا که در نشست اخیر اوپکپلاس در وین، عربستان سعودی پیشنهاد کاهش ۲ میلیون بشکهای در روز از نفت اوپک به بازارهای جهانی را داده که مورد موافقت قرار گرفته؛ این امر در حقیقت از نظر آمریکا اقدام خصمانه علیه منافع اروپا و آمریکا تلقی شده و جو بایدن، رئیسجمهور آمریکا تهدید کرده که با رژیم آلسعود مقابله خواهد کرد.
این اقدام باعث شد که ۴ دلار به قیمت نفت در بازارهای جهانی افزوده شود و حاملهای انرژی هم در اتحادیه اروپا و آمریکا به طرز بیسابقهای افزایش پیدا کرد. آمریکا برای جبران کسری نیازهای بازار به نفت، به دستور جو بایدن، رئیسجمهور آمریکا ۱۰ میلیون بشکه از ذخایر استراتژیک آمریکا به بازارهای این کشور پمپاژ شد که در طول ۲۰ سال گذشته بیسابقه بوده است. بنابراین رئیسجمهور آمریکا به وزارت خزانهداری آمریکا دستور داده تا یک سلسله تحریمهای سنگین علیه عربستان اعمال کند ضمن اینکه وزارت دفاع آمریکا دستور داده که سلاحهای پیشرفته آمریکا از خاک عربستان خارج شود. به نظر میرسد طی هفتهها و ماههای آینده یکسری تنشها و چالشهایی در روابط آمریکا و عربستان بهوجود خواهد آمد و عربستان شاهد یک مرحله ناپایداری سیاسی و امنیتی در آینده خواهد بود و این برای حاکمیت عربستان مناسب نیست. موضوع دیگر، مسئله انتخاب رئیسجمهور و نخستوزیر عراق است. از آنجا که بعد از یک سال از انتخابات پارلمانی و فراز و فرودهایی که عراق در این خصوص با آن مواجه شده، اکنون فراکسیونهای پارلمانی پس از رایزنی با رهبران اقلیم کردستان آقای عبداللطیف جمال رشید را به عنوان رئیسجمهور و محمد شیاع السودانی را به عنوان نخست وزیر انتخاب کرد.
با انتخاب این دو شخصیت، عراق از یک مرحله خطرناک سیاسی و از یک بحران نفسگیر اجتماعی و سیاسی خارج شد و به سمت ثبات و پایداری حرکت خواهد کرد. آقای عبداللطیف رشید یکی از شخصیتهای مورد اعتماد جامعه عراقی چه شیعه، چه سنی و چه کرد است و با توجه به اینکه در گذشته اختلاف نظرهایی بین اقلیم کردستان و برهم صالح، رئیسجمهور سابق عراق وجود داشته، لذا حزب دموکرات کردستان عراق با انتخاب مجدد برهم صالح مخالفت کرد و گزینه نهایی خود را آقای عبداللطیف رشید قرار داد که در نهایت با اکثریت آرا به عنوان رئیسجمهور از سوی نمایندگان پارلمان عراق انتخاب شد و بلافاصله گزینه پیشنهادی چارچوب ائتلاف شیعیان عراق که آقای محمد شیاع السودانی است انتخاب شد و بنابراین عراق به زودی شاهد شکلگیری یک کابینه وحدت ملی خواهد بود و با توجه به اختلافاتی که در گذشته بین جریان صدر و سایر فراکسیونهای عراقی وجود داشته به نظر میرسد که با تشکیل کابینه وحدت ملی، عراق جایگاه واقعی خودش را در منطقه و جهان بازخواهد یافت. از سوی دیگر در منطقه آنچه در لبنان رخ داد، درحقیقت نتیجه مقاومت حزب ا... در برابر زیادهخواهی آمریکا و اسرائیل بود.
با توجه به اینکه در گذشته رژیم صهیونیستی قصد داشت بر منابع طبیعی شرق دریای مدیترانه تسلط پیدا کند و از سفرههای گسترده نفت و گاز این منطقه به تنهایی استفاده کند، اما تهدید اخیر سیدحسن نصراله، دبیرکل حزب الله لبنان مبنی بر اینکه اجازه نخواهد داد اسرائیل به تنهایی از منابع نفت و گاز دریای مدیترانه استفاده کند، رژیم صهیونیستی پذیرفت که سهم لبنان را از این منابع طبیعی محترم بشمارد فلذا بعد از رایزنیهایی که در امریکا و دولت لبنان صورت گرفته اکنون قرار است که یک توافقنامه به طور غیرمستقیم بین لبنان و اسرائیل بر سر مرزبندی آبی بین رژیم صهیونیستی و لبنان انجام شود و سهم لبنان از گاز طبیعی دریای مدیترانه محفوظ بماند و این یک پیروزی بزرگ برای مقاومت اسلامی لبنان تلقی میشود.