هریس باید به دنبال معامله بزرگ با ایران باشد/ خروج واقعی آمریکا از خاورمیانه رقم می خورد

بین الملل تابناک: «ریچارد مینیتر» متفکر آمریکایی و نویسنده کتابهای نابودی بن لادن، جنگ سایه، مغز متفکر، و رهبری از پشت پرده در مقاله ای که در سایت تحلیلی نشنال اینترست منتشر شد نوشت: تمرکز اسرائیل بر پیروزی کامل در غزه و شاید در لبنان با این درک ضمنی همراه است که ممکن است دسترسی به تسلیحات و اطلاعات آمریکا در دولت هریس را از دست بدهد.

ترجمه متن مقاله در ادامه می آید.

اکنون که «دونالد ترامپ» و «کامالا هریس» در نظرسنجی ها از نظر عملکردی برابر هستند، زمان آن فرا رسیده است که بپرسیم: سیاست خارجی هریس چگونه خواهد بود؟

ابتدا باید این ایده که هریس تجربه کمی در سیاست خارجی دارد و تا حد زیادی به کهنه سربازان دولت های بایدن، اوباما و کلینتون متکی خواهد بود را رد کنیم.

هریس تجربه سیاست خارجی در شاخه اجرایی بسیار بیشتر از ترامپ در سال 2016 و بیش از رقبای جمهوری خواه در سال های 2012 و 2008 دارد. وی هیئت نمایندگی ایالات متحده آمریکا را در سه کنفرانس امنیتی مونیخ رهبری کرد، جایی که رهبران ناتو برای بحث و گفتگو درباره تهدیدات جهانی گرد هم آمدند. این جلسات شامل نخست وزیران، وزیران دفاع، وزیران خارجه، ژنرال ها، دریاسالارها و دیپلمات ها می شود.

در واقع هریس دیدگاه‌های سیاست خارجی خود را در کاخ سفید با شرکت در جلسات شورای امنیت ملی و مهم‌تر از آن در گزارش روزانه رئیس‌جمهوری بیان نموده است. وی در طی سال های اخیر جلسات منظم برنامه‌ریزی شده با «آنتونی بلینکن» وزیر امور خارجه داشته است. بنابراین این ایده که هریس دیدگاهی در زمینه سیاست خارجی ندارد نادرست است.

برخی منتقدان به تغییر زیاد در میان معاونان و مشاوران هریس اشاره می‌کنند تا نشان دهند که دیدگاه‌های وی نامنظم یا زودگذر است. باید گفت تغییر کمی در میان اعضاء تیم اصلی امنیت ملی هریس وجود داشته است.

اولین مشاور سیاست خارجی هریس، «نانسی مک الدونی»، تا مارس 2022 خدمت کرد و سپس «فیلیپ گوردون» به این سمت برگزیده شد و از آن زمان تاکنون وی در این سمت باقی مانده است. بسیاری از مشاوران سیاست خارجی هریس سال ها خدمت کرده اند. آمار تغییر که منتقدان به آن استناد می کنند به بیست و چند نفری اشاره دارد که در رسانه ها و امور برنامه ریزی کار می کنند - موقعیت هایی که در آنها تغییر همیشه بالاست. در حقیقت، تیم سیاست خارجی هریس نسبت به معاونان سابق روسای جمهوری آمریکا تغییر بسیار کمی داشته است.

بنابراین ایده های سیاست خارجی هریس به عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهوری 2024 آمریکا چیست؟ در مسیر مبارزات انتخاباتی، بعید است که هریس بیانیه جامع امنیت ملی را اعلام کند یا دکترین هریس را صادر کند. زیرا مبهم بودن ایده سیاست خارجی یک امتیاز برای نامزد انتخابات خواهد بود.

با این حال، اظهارات علنی هریس هم به عنوان یک سناتور آمریکایی و هم به عنوان معاون رئیس جمهور نشان می دهد که وی مایل به ایجاد گسست از گذشته است - به ویژه در مورد مسائل ایران و اسرائیل.

هریس به عنوان یک سناتور از پیوستن مجدد به برنامه جامع اقدام مشترک 2015 - توافقی با ایران جهت کاهش تحریم‌ها در ازای کاهش سرعت تولید انرژی هسته‌ای که نخست‌وزیر اسرائیل صریحاً با آن مخالفت کرد و دولت ترامپ به آن پایان داد - حمایت کرد.

هریس همچنین حمله نظامی 2020 علیه «قاسم سلیمانی» یکی از فرماندهان ارشد ایران و حمایت از قوانین ناموفق برای جلوگیری از اقدامات نظامی بیشتر علیه رهبران و اهداف ایرانی را محکوم کرد. حملات نظامی ایالات متحده آمریکا نشان داده که استفاده ایران از نیروهای نیابتی را برای انجام حملات علیه اسرائیل و سایر متحدان ایالات متحده تغییر می دهد. بنابراین، موضع هریس در مورد استفاده از نیروی نظامی علیه دشمن اصلی آمریکا در خاورمیانه نشان دهنده انحراف آشکار از الگوی پنج رئیس جمهور گذشته است.

هریس همچنین طرفدار برهم زدن روابط دیرینه امریکا با عربستان سعودی است. وی که از حملات هوایی عربستان به حوثی ها مورد حمایت ایران در یمن خشمگین شده بود، به قطعنامه ای برای محدود کردن فروش تسلیحات و کمک های نظامی به عربستان رای داد.

در حال حاضر ایران هم به طور مستقیم و هم از طریق نیروهای نیابتی خود،  اسرائیل را محدود کرده است. حماس در غرب اسرائیل در حال جنگ است و حزب الله از شمال آن حمله می کند. کرانه باختری یک تهدید دائمی برای اسرائیل است. در جنوب اسرائیل، نیروهای نیابتی ایران بر هر دو طرف دهانه دریای سرخ تسلط دارند: در سمت شرقی دریای سرخ در یمن، موشک‌ها و پهپادهای حوثی ها به کشتی‌های جنگی ایالات متحده حمله می‌کنند. در سمت غرب، دولت البرهان سودان با ایران، روسیه و چین نزدیک است. بر اساس اظهارات گذشته، هریس بیشتر نگران پاسخ اسرائیل به حملات ایران است تا حمله ایران به اسرائیل.

در مورد سودان، وضعیت حتی وخیم تر است. جنگ داخلی و نسل کشی به بحران پناهندگان دامن می زند. ایران و روسیه ممکن است به زودی سواحل آفریقایی دریای سرخ را تحت کنترل خود درآورند که مسیری کلیدی برای تجارت جهان را در کنترل می گیرد. هریس ممکن است با اکراه تحریم‌های اقتصادی و سیاسی علیه سودان را در نظر بگیرد و احتمالاً تنها پس از فشار قابل توجه و مداوم از جانب کنگره تسلیم خواهد شد.

در عوض باید از هریس انتظار داشت به دنبال معامله ای بزرگ با ایران باشد. مذاکرات صلح با تهران برای توقف حملات موشکی و پهپادی در ازای لغو تحریم ها و آزادسازی تجارت آغاز خواهد شد. زمانی که ایران تسلیحات هسته ای داشته باشد، مذاکرات به همان اندازه سورئال و بیهوده خواهد بود که مذاکراتی که طی سه دهه با کره شمالی انجام شده است.

در مورد اسرائیل باید گفت این رژیم باید حتی با حمایت کمتری از آنچه در دوره ریاست جمهوری بایدن دریافت کرده بود، کنار بیاید. اگر مردم اسرائیل به حزب نتانیاهو رای دهند و یک رهبر حزب چپ میانه را انتخاب کنند، کاهش حمایت ایالات متحده آمریکا از اسرائیل ممکن است تا حدودی آسانتر شود.

تمرکز اسرائیل بر پیروزی کامل در غزه و شاید در لبنان با این درک ضمنی همراه است که ممکن است دسترسی به تسلیحات و اطلاعات آمریکا در دولت هریس را از دست بدهد. با موضع گیری متحدان برای خروج آمریکا از منطقه، جهان خطرناک تر می شود. آنها می دانند که افغانستان، کامبوج و ویتنام جنوبی زمانی متحد بودند اما اکنون نمی خواهند در سرنوشت دیگری شریک شوند.

سیاست خارجی هریس نوید خروج واقعی از منطقه خاورمیانه را می دهد و جهان چند قطبی را با عقب نشینی از دوستان در برابر دشمنان تایید می کند.