ناتو روز گذشته طی بیانیه ای از تصمیم خود برای ادامه عملیات نظامی در لیبی پس از سقوط طرابلس خبر داد که بیانگر اشغال نظامی این کشور و اهداف سلطه جویانه غرب در کشورهای نفت خیز است.
فرماندهان ارتش کشورهای مشارکت کننده در عملیات نظامی ناتو در لیبی روز گذشته به منظور بررسی تحولات این کشور پس از سقوط طرابلس و کنترل انقلابیون بر بسیاری از شهرهای لیبی نشستی را در دوحه برگزار کردند.
«مصطفی عبدالجلیل» رئیس شورای ملی انتقالی لیبی نیز در این نشست حضور داشت. وی با سخنرانی در این نشست اعلام کرد که معمر قذافی دیکتاتور لیبی همچنان نه تنها برای لیبی بلکه برای تمامی دنیا یک خطر محسوب می شود و وی از ارتکاب هر جنایتی حتی در لحظات آخر دیکتاتوری خود ابایی ندارد.
وی از ناتو خواست که به اجرای قطعنامه 1973 شورای امنیت درباره لیبی و عملیات نظامی در این کشور با هدف حمایت از غیرنظامیان لیبیایی ادامه دهد چرا که اگر حملات ناتو نبود عوامل قذافی بزرگترین جنایات را در تاریخ معاصر مرتکب می شدند.
در پایان این نشست بیانیه ای صادر شد که تمامی فرماندهان ارتش وابسته به ناتو در آن اعلام کردند جنگ در لیبی هنور پایان نیافته و عملیات نظامی ناتو در این کشور باید ادامه یابد چرا که ملت لیبی هنوز از چنگال عناصر قذافی رهایی نیافته است.
در ادامه بیانیه آمده است: فرماندهان ناتو درباره بسیاری از اهداف و مواضع مهم و نقاط حساس در لیبی به توافق رسیدند. به جزئیات این توافقات اشاره ای نشده است.
"ساموئل لاکلیر" فرمانده آمریکایی نیروهای ناتو در لیبی نیز در این نشست گفت: رژیم قذافی در آستانه سقوط قرار دارد و تا تحقق این مهم عملیات نظامی ناتو در لیبی ادامه خواهد داشت. نیروهای قذافی روز به روز کمتر می شوند و گردان های وی دیگر قادر به عملیات های سهمگین نیستند.
ادعاهای ناتو برای باقی ماندن در لیبی به بهانه حمایت از غیرنظامیان طرحی است که همواره از سوی غرب به ویژه آمریکا برای اشغال نظامی کشورها ارائه می شود. با نگاهی به قطعنامه 1973 شورای امنیت که با تاخیر و پس کشته شدن حدود 7 هزار لیبیایی صادر شد و عملیات نظامی ناتو در لیبی طی چند ماه گذشته و کشتار غیرنظامیان لیبیایی که بعضا از سوی انقلابیون این کشور نیز به آن اذعان شده نشان می دهد که جان غیر نظامیان تنها موضوعی است که ناتو هیچگاه به آن نمی اندیشد.
از سوی دیگر ما طی چند ماه گذشته شاهد اقدامات نظامی موثر و فوق العاده ناتو در لیبی همچون از بین بردن یگان ها و امکانات قذافی نبودیم تا ثابت کند حضور نیروهای ناتو در این کشور به پیشبرد اهداف انقلابیون و سقوط طرابلس کمک کرده است.
برانگیختن اختلافات داخلی میان انقلابیون پس از به دست گرفتن قدرت، روی کار آوردن مهره های وابسته به غرب از میان انقلابیون و در نظر گرفتن منافع اقتصادی به ویژه سلطه بر نفت مهمترین دغدغه غرب پس از سقوط دیکتاتورها در کشورهای نفت خیز است.
سرنگونی رژیم دیکتاتوری صدام درعراق بهترین نمونه در این رابطه است. به واقع حذف دیکتاتورها در خاورمیانه در راستای تحقق اهداف و آرمان های ملت ها و برقراری دموکراسی (آنطور که غرب ادعا می کند) صورت نمی گیرد بلکه کشورهای غربی و در راس آنها آمریکا پس از حذف دیکتاتورها به هر شکل ممکن و به هر بهانه ای به دنبال اشغال نظامی کشور مورد نظر هستند تا از این طریق حداکثرین منافع خود را محقق کنند. تمدید عملیات ناتو پس از سقوط رژیم دیکتاتوری قذافی نیز بیانگر این موضوع است که آمریکا در حال پیاده کردن الگوی عراق در لیبی است.
