معاون پژوهشی پژوهشکده حج و زیارت گفت: باید در مورد جریان اسارت و نقش اسیران کربلا جزییات بیشتری را تحلیل و بیان کنیم تا این حرکت به عنوان حرکت تکمیلی واقعه عاشورا جای خود را بیش از این در تاریخ باز کند.
حجت‌الاسلام والمسلمین احمد زادهوش در گفت‌وگو با ایسنا، درباره نقش اسیران کربلا در ابلاغ پیام قیام عاشورا و انتشار آن به تاریخ اظهار کرد: باید قبل از پرداختن به این موضوع، این سوال بزرگ را جواب داد که چرا با اینکه دشمن، امام حسین (ع) را به خاطر بیعتی که با یزید نکرد، به شهادت رساند و این ترس و واهمه برای آنها برطرف شد، اما بازماندگان آن حضرت را که اکثرا کودکان و زنان داغدار بودند، به اسارت برد.
وی ادامه داد: این سوال برای همیشه باقی خواهد ماند که چرا بازماندگان حادثه تلخ کربلا در قالب اسارت آن هم یک اسارت طولانی با تشریفات و استقبال‌های همراه با شادی مردم و در مجالس سنگین حکومتی اتفاق افتاد. بنابراین باید این سوال را مطرح کرد که دشمن به دنبال چه اتفاقی بود و می‌خواست دلش از چه آتشی سرد شود که پس از شهادت امام حسین (ع)، کار را تمام یافته تلقی نکرد؟
این محقق و پژوهشگر حوزوی با بیان اینکه حادثه کربلا و اتفاقاتی که در روز عاشورا رخ داد، ریشه‌دارتر از یک حادثه سیاسی در یک مقطع خاص تاریخی بود، تصریح کرد: مساله اسارت خاندان رسول خدا (ص) پس از حادثه عاشورا، جای تأمل بیشتری دارد و باید کار عمیق تحقیقی و پژوهشی در این زمینه صورت بگیرد.
زادهوش در ادامه به نقش اسرای کربلا در رساندن پیام عاشورا به تاریخ اشاره کرد و گفت: نقش این بزرگواران در حادثه کربلا بسیار روشن است. آنان تمام ارزش‌هایی که در روز عاشورا و کربلا آفریده شد را در قالب کاروان اسیران کربلا به مردم شهرها و مناطق مختلفی که از آنها عبور می‌کردند، رساندند و تبیین کردند و این پیام به همه مخاطبان تاریخ رسید.
وی خاطرنشان کرد: کاروان اسرای کربلا، پیام‌هایی همچون عزت، حیا، عفت، روح عبادت و خداپرستی، بصیرت، دشمن‌شناسی و ظلم‌ستیزی را در مسیر حرکت خود در سخنرانی‌ها، برخوردها و گفت‌وگوهای خود برای مردم آن زمان و تاریخ‌نویسان تبیین کرده‌اند.
معاون پژوهشی پژوهشکده حج و زیارت با بیان اینکه در این میان نقش امام سجاد (ع) و حضرت زینب (س) نقش شاخص و برجسته‌ای بود، گفت: امام سجاد (ع) به عنوان حجت الهی و امام معصوم بلافاصله بعد از شهادت امام حسین (ع) به امامت شیعیان منصوب شدند و هدایت بشریت برعهده ایشان بود. لذا نقش آن بزرگوار در حادثه کربلا بسیار برجسته و تاثیرگذار است.
وی یادآور شد: نقش حضرت زینب (س) به عنوان یک بانوی مسلمان که در برابر طاغوت زمان خود ایستاد، بسیار ویژه است. آن حضرت در گفت‌وگوها، خطبه‌ها و سخنرانی‌های خود اتفاقاتی که در صحرای کربلا و در دوران اسارت خودشان رخ داده بود را به مردمان آن زمان آن هم در مجلس یزید تبیین کردند و باعث شدند مردم کوفه پشیمان شده و کاخ یزید، مواضع خود را عوض کند و این اسارت تبدیل به آزادی و عزت خاندان سیدالشهداء (ع) شد. به طوری که پس از آن به آنها اجازه سوگواری دادند و با عزت به مدینه برگرداندند.
زادهوش تصریح کرد: افشاگری‌ها و خطبه‌های عالمانه و حکیمانه و در عین حال محکم امام سجاد (ع) و حضرت زینب (س) سبب شد که دستگاه حکومتی متوجه شود که زنجیرها و طناب‌های اسارت نمی‌تواند جلوی نورافشانی و پرتوافکنی این کانون نور و روشنایی را بگیرد.
وی در پایان گفت: به نظر می‌رسد ما پیش از آن چیزی که درباره حادثه عاشورا سخن گفته و نوشته‌ایم، باید در مورد جریان اسارت و نقش اسیران کربلا جزییات بیشتری را تحلیل و بیان کنیم تا این حرکت به عنوان حرکت تکمیلی واقعه عاشورا جای خود را بیش از این در تاریخ باز کند.
