پس از رفع تعلیق دو فیلم سینمایی «قصهها» و «پریناز»، در روزهای پیش روی، رسماً رفع تعلیق چندین فیلم دیگر نیز اعلام خواهد شد که مهمترین آنها دو فیلم از کمال تبریزی، یک فیلم از ابراهیم حاتمی کیا و یک فیلم از خسرو معصومی است؛ آثاری که با آمدنشان به سالنهای سینما، اقتصاد رو به نابودی سینمای ایران به عنوان میراث مدیران پیشین جان خواهند گرفت و البته جشنواره نیز بار دیگر فضای مثبتی پیش روی خواهد داشت.
به گزارش «تابناک»، یکی از مهمترین خواستههای سینماگران از رئیس جدید سازمان سینمایی، تغییر روند صدور پروانه ساخت و نمایش فیلمهای بلند سینمایی بود که پیشنیاز این کار صدورِ پروانه نمایش برای فیلمهایی تلقی میشد که ظاهرِ امر نشان میداد، توقیف شدهاند، ولی شواهد حکایت از آن دارد، بر خلاف تصور این آثار توقیف نشده بودند و هیچ گاه نامه رسمی مبنی بر توقیف در پروندهشان قرار نگرفته بود، بلکه تعلیق شده بودند؛ موضوعی که درباره «قصهها» و «پریناز» و بسیاری دیگر از آثار درست بوده است.
صحنهای از فیلم پاداش در این چهارچوب فیلمهای «قصهها» به تهیه کنندگی و کارگردانی رخشان بنیاعتماد، «پریناز» به تهیهکنندگی عبدالمحمد نجیبی و کارگردانی بهرام بهرامیان با گذر از مانع کاذبی که در گذشته بنا نهاده شده بود، از شورای پروانه نمایش، مجوز اکران دریافت کردند تا یا مسیر جشنواره را در پیش بگیرند و یا در نوبت اکران قرار بگیرند و با فروششان، اقتصاد سینمای رو به نابودی ایران را در ماههای باقی مانده، تا اندازهای بهبود بخشند.
اما این دو فیلم، تنها آثار بلند سینمایی نیستند که پروانه نمایش گرفتند و آن گونه که خبرنگار «تابناک» آگاه شد، اعضای شورای بازبینی و صدور پروانه نمایش متشکل از سید حسن خامنهای، حسین کرمی، محمد باقر قهرمانی، سید رضا میرکریمی، سید احمدرضا دستغیب، مجید رضا بالا، سید ضیاءالدین دری و محمد حسین لطیفی، فیلمهای بلاتکلیف دیگری را نیز بازبینی کردهاند و درباره اکران برخی آثار دیگر نیز تصمیمگیری شده است.
صحنهای از فیلم خیابانهای آرام بر پایه اخبار دریافتی خبرنگار «تابناک»، در همین چهارچوب «پاداش» (۱۳۸۷) به کارگردانی کمال تبریزی و تهیهکنندگی مهدی کریمی، «خیابانهای آرام» (۱۳۸۹) اثر دیگر کمال تبریزی و به تهیه کنندگی محمود رضوی موافقت شورای پروانه نمایش را برای صدور پروانه اکران دریافت کردهاند و به زودی پروانه نمایش دریافت خواهند کرد تا پس از شش سال و بعد از «همیشه پای یک زن در میان است»، شاهد نمایش فیلمهای تازهای از این کارگردان کاربلد برای عموم مردم باشیم.
«گزارش یک جشن» (۱۳۸۹) اثر مهم ابراهیم حاتمی کیا که محمد پیرهادی تهیه کنندگیاش را بر عهده دارد و برای اولین و آخرین بار در بیست و نهمین دوره جشنواره بینالمللی فجر به نمایش درآمد، دیگر اثر مهمی است که زمینه صدور پروانه اکرانش فراهم شد و پس از بازبینی، مراحل صدور مجوز پروانه نمایش را میپیماید.
صحنهای از فیلم گزارش یک جشن «خرس» (۱۳۹۰) به کارگردانی خسرو معصومی و تهیه کنندگی جواد نوروزبیگی دیگر فیلمی است که تنها در سیامین دوره جشنواره بینالمللی فجر به نمایش درآمد و به واسطه واکنشهایی که پس از اکران در کاخ جشنواره رخ داد، مسئولان امر ترجیح دادند در پی نمایشش نباشند و در بلاتکلیفی است؛ اما هماکنون شورای پروانه نمایش چراغ سبز، صدور پروانه اکرانش را داده و جزو آثاری است که در نوبت اکران قرار میگیرد.
«ماهی و گربه» به کارگردانی شهرام مکری و تهیه کنندگی سپر سیفی دیگر اثر بلند سینمایی است که پروانه نمایش گرفته است. این فیلم سینمایی که در یک شبانه روز و در قالب یک سکانس پلان ۱۳۰ دقیقهای تصویربرداری شده، پیش از این جایزه بخش افقهای جشنواره ونیز، جایزه بهترین فیلم جشنواره لیسبون پرتغال و جایزه جشنواره دوبی را از آن خود کرده و از سوی منتقدان جهانی تحسین شده بود و با این حساب فیلم بلند این کارگردان جوان با دریافت این مجوز، علاوه بر هموار شدن مسیر اکرانش، به جشنواره فیلم فجر نیز خواهد آمد.
صحنهای از فیلم خرس با افزوده شدن این پنج فیلم، به دو فیلم دیگری که در روزهای اخیر رفع تعلیق شده و پروانه نمایش دریافت کردهاند، بخش قابل توجهی از مهمترین آثاری که فراهم سازی زمینه اکرانشان مطالبه گروهی از سینماگران بود، فراهم آمده و بخشی از انتظار سینماگران در این حوزه برآورده خواهد شد. این در حالی است که احتمالاً آثار دیگری نیز به این لیست افزوده خواهند شد و بدین ترتیب، فضای سرد و خالی سالنهای سینما با حضور مردم، وضعیتی متفاوت خواهد یافت و حیات واقعی به سالنهای نمایش خواهد گذاشت.
این مجموعه رفع تعلیقها که با هدف افزایش امید به آینده و ایجاد انگیزه برای سینماگران صورت میپذیرد، بخشی از گام بزرگی است که برداشته میشود و اجرای بخش دیگری از این گام که انقلابی در حوزه سینمای کشورمان خواهد بود و منجر به حفظ صدها سینماگر جوان و مستعد و البته فعال در کشورمان به عنوان سرمایههای انسانی قابل اتکاء خواهد شد، نیازمند صبر و انرژی فراوانی خواهد بود.