همزمان اما از شرق این کشور خبر می‌رسد که درگیری‌ها بین مخالفان دولت مرکزی و طرفداران روسیه افزایش یافته است. سه شهر بزرگ اوکراین در شرق این کشور تاکنون اعلام استقلال کرده‌اند که به جز روسیه کشور دیگری هنوز استقلال آنها را به رسمیت نشناخته است.
به گزارش دنیای اقتصاد، بی‌بی‌سی در این باره نوشت: ادامه اقدامات خشونت بار شبه‌نظامیان هوادار روسیه در شرق اوکراین یک خطر جدی برسر مبارزات انتخاباتی است؛ اما اگر این انتخابات با موفقیت برگزار شود، ممکن است نقطه عطفی در بحران دراز مدت این کشور باشد. آسوشیتدپرس نیز با اشاره به عقب‌نشینی عجیب کرملین در قبال این انتخابات نوشت: مردم اوکراین در حالی به پای صندوق‌های رای می‌روند تا رئیس جمهوری خود را انتخاب کنند که تهدید حمله روسیه به این کشور فروکش کرده است. با این حال به نظر می‌رسد که در دو منطقه شرقی اوکراین که حدود 15 درصد از جمعیت کل این کشور را تشکیل می‌دهد، رای دهندگان به‌دلیل فعالیت جدایی‌طلبان حامی روسیه که دو شهر دونتسک و لوهانسک را در دست دارند، تمایلی به رای دادن نداشته باشند. افراد مسلح در شرق اوكراين به‌طور هماهنگ کمیسیون‌های انتخابات محلی را تعطیل کرده‌اند و با اشغال دفاتر آنها یا سرقت صندوق‌های رای و اطلاعات رای‌دهندگان عملا مانع رای دادن آنها می‌شوند.
چه کسانی نامزد شده‌اند؟
پترو پروشنکو: این فرد که صاحب بزرگ‌ترین کارخانه شیرینی و شکلات کشور است و به پادشاه شکلات معروف است، در نظرسنجی‌های پیش از انتخابات از سایر رقبا پیشی گرفته است. برخی از نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که این تاجر و سیاستمدار 48 ساله حدود یا بالای 50 درصد آرا را در انتخابات ریاست جمهوری به دست می‌آورد. چنانچه وی بیش از نیمی از آرا را کسب کند، دیگر نیازی به برگزاری دور دوم نخواهد بود.
پروشنکو: او دارای شخصیتی است که در اوکراین به وی سیاستمدار آفتاب‌پرست (بوقلمون صفت) گفته می‌شود. وی از حامیان تاسیس حزب مناطق بود که حزب سیاسی یانوکوویچ محسوب می‌شود. وی با ویکتور مدودچوک همکاری می‌کرد که گمان می‌رود ستون پنجم اوکراین باشد و دوستی نزدیکی با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه دارد. از سوی دیگر پروشنکو بخشی از انقلاب نارنجی دولت ویکتور یانوکوویچ بود و در دولت یانوکوویچ به‌عنوان وزیر اقتصاد مشغول فعالیت بود.
یولیا تیموشنکو: نخست‌وزیر 53 ساله سابق اوکراین که به‌دلیل مشارکت در معاهده‌های گازی اوکراین در دهه 1990 به پرنسس گازی معروف است. وی بعد از پروشنکو از نظر محبوبیت در رتبه دوم قرار دارد. تیموشنکو که بیشتر حامیانش در شهر صنعتی دنیپروپتروفسک در شرق اوکراین هستند، در دوران انقلاب نارنجی در سال 2004 و 2005 به اوج محبوبیت رسید. یوشچنکو وی را در سال 2005 به عنوان نخست‌وزیر منصوب کرد، اما در اواخر همان سال برکنار کرد.
تیموشنکو بار دیگر توسط وی در سال 2007 برای همین پست انتخاب شد. دوران همکاری آنها مملو از درگیری بود که همین موضوع موجب شد تا طی پنج سال پیشرفت‌های کمی حاصل شود.
سرگئی تیگیپکو: وی که در نظرسنجی‌ها در رتبه سوم قرار دارد، یک قانونگذار و بانکدار است. این سیاستمدار 54 ساله به‌دلیل اتحادی که پیشتر با یانوکوویچ و حزب مناطق وی داشت، در مناطق شرقی این کشور محبوبیت دارد. وی در دورانی مشاور کمپین انتخابات رئیس‌جمهوری مخلوع این کشور و وزیر اقتصاد بود. پس از گریختن یانوکوویچ به روسیه، وی از حزب مناطق جدا شد. این خصیصه‌ها موجب محبوبیت وی در میان ساکنان مناطق شرقی و روس زبان اوکراین شد؛ اما محبوبیت چندانی در کی‌یف و غرب ندارد. تیگیپکو از منتقدان دولت نوپای کی‌یف و اقدامات آنها در مناطق جدایی‌طلب دونتسک و لوهانسک محسوب می‌شود و به این ترتیب احتمال ندارد که پیش از 10 درصد آرا را کسب کند.
میخائیل دوبکین: این تاجر 44 ساله که نامزد حزب مناطق است، بیشتر در زادگاهش خارکف محبوبیت دارد که اخیرا در آنجا فرماندار بود. اگر مردم در نواحی شرقی اوکراین بخواهند رای بدهند، بین او و تیگیپکو یکی را انتخاب خواهند کرد. در کی‌یف و مناطق غربی اوکراین پوسترهای تبلیغاتی این نامزد کنده و خط خطی می‌شود و او کمترین حمایت را دارد. این متحد سابق یانوکوویچ و احتمالا انتخاب کرملین برای ریاست جمهوری، مخالف تظاهرات ضددولتی معترضان در میدان استقلال کی‌یف بود و از جدایی طلبانی که در ماه آوریل مناطق شرقی را محاصره کردند، حمایت می‌کرد. گفته می‌شود که کمپین وی از سوی رینات احمدوف که از میلیاردرهای اوکراین است، حمایت می‌شود که از حامیان اتحاد اوکراین است.
