اینگونه تصور می‌شود که مشکل بدهی های یونان در اتحادیه اروپا و احتمال خروج این کشور واحد پولی یورو در حال حاضر، بزرگترین تهدیدی است که اروپا و اتحادیه اروپا با آن روبه‌روست؛ اما به واقع اینگونه نیست. خطر بزرگتر و فراموش شده مربوط به فرانسه و ایتالیا یعنی دومین و سومین اقتصاد بزرگ اتحادیه است. این دو کشور نمی‌توانند خودروهای خود را بفروشند.
به گزارش «تابناک»، این موضوعی است که مجله «فورچون» به آن اشاره کرده است. بر این اساس که هزینه تولید محصولات در فرانسه در حال حاضر بسیار بیشتر از دیگر کشورهای رقیب در اتحادیه اروپاست. طی یک دهه گذشته، هزینه نیروی کار برای تولید یک خودرو در این کشور 17 درصد افزایش یافته که حداقل دو برابر همین شاخص در آلمان است. در حالی که از سال 2008 دستمزدها بر اساس نرخ تورم افزایش نیافته است، به دلیل کاهش بازدهی مستمر نیروی کار، هزینه ها همچنان رو به افزایش است.
این در حالی است که سایر کشورهای این اتحادیه همچون ایرلند و اسپانیا با آزاد‌سازی نیروی کار توانسته اند هزینه های واحد را 7 تا 12 درصد کاهش دهند و نتیجه این موضوع برای رقابت پذیری محصولات فرانسوی فاجعه بار بوده است. طی ده سال گذشته، سهم فرانسه از کل صادرات اتحادیه اروپا از 12 درصد به 9.5 درصد کاهش یافته که بدترین عملکرد در بین همه کشورهای بزرگ اتحادیه اروپاست.
این موضوع همچنین در مورد ایتالیا نیز صدق می‌کند و از میانه دهه 90 تا اواسط دهه قبل، هزینه های تولید این کشور نیز به شدت بالا رفته و منجر به از دست رفتن قدرت رقابت این کشور به ویژپه در برابر آلمان شده است.
ساخت خودروهای ارزان قیمت هم در فرانسه و هم ایتالیا، جزو فعالیت های اصلی اقتصادی است. به دلیل همین وضعیت، شرکت هایی نظیر پژو، رنو و فیات نیاز دارند تا هزینه تولید و قیمت را پایین نگه دارند تا بتوانند هم در کشور خود و هم در سایر نقاط اتحادیه اروپا، اقدام به فروش محصولات خود کنند. در عین حال آلمان که هم هزینه های تولید پایین‌تری دارد و هم اغلب اقدام به ساخت خودروهای لوکس می‌کند، دچار یک چنین شرایطی نیست.
طی یک دهه گذشته، مجموع فروش خودرو از شرکت های رنو و پژو در اروپای غربی از 3.5 میلیون دستگاه به 2.5 میلیون کاهش یافته است، در حالی که خودروسازان آلمانی نظیر فولکس واگن و دایملر و BMW توانسته اند با افزایش 200 هزار دستگاه، رقم فروش خود را به 4.5 میلیون افزایش دهند.
کارشناسان تنها راه نجات فرانسه و ایتالیا از شرایط فعلی را در کاهش پرداخت دستمزها، ایجاد یک قانون کار سفت و سخت و حرکت به سمت تولیدات حاشیه ای می‌دانند. این کارشناسان بر این باورند که بحران بزرگ بعدی اتحادیه اروپا نه از کشورهای ضعیفی همچون یونان، بلکه از این دو اقتصاد بزرگ این اتحادیه شروع خواهد شد.
این موضوع شاید یکی از دلایل مهم سفر لوران فابیوس، وزیر خارجه فرانسه به ایران باشد. سابقه خودرو سازهای فرانسوی در ایران می‌تواند راه را برای حضور دوباره این شرکت ها در ایران باز کند و ضمن ایجاد بازار بزرگی برای محصولات این کشور، با انتقال بخشی از خطوط تولید به ایران، هزینه های ساخت و تولید خودرو را برای فرانسه تا حدی زیاد کاهش دهد.
این موضوع زمانی مهمتر جلوه می‌کند که اطلاعات فوق را در کنار این موضوع قرار دهیم که گفته می‌شود خودروسازان فرانسوی به دلیل حساسیت های موجود در بین افکار عمومی ایران در خصوص نقش این کشور در مذاکرات هسته ای و همچنین سابقه پژو و رنو در ایران، دور از انظار عمومی و رسانه ای با خودروسازان ایرانی وارد مذاکره شده اند و اکنون شاید سفر لوران فابیوس این مذاکرات را نهایی می‌کند.
این موضوع می‌تواند قدرت چانه زنی ایران حداقل در بحث خودروسازی را با شرکای تجاری فرانسوی افزایش دهد. بدون شک دوره مونتاژ خودروهای خارجی در ایران و وابسته ماندن خودروسازان داخلی به شرکای خارجی گذشته و اکنون می‌توان با تجربیات گذشته وارد معامله جدید با فرانسوی ها شد.
اگر چنانچه سخنان افخمی راد، معاون وزیر صنعت در مورد تمایل ایران به تولید محصولات نهایی در کشور و نه فروش کالای تمام شده را مد نظر قرار دهیم، می‌توان نقشه کلی راه ایران برای تجارت با فرانسه، آلمان و ایتالیا را به خوبی ترسیم کنیم.
ظاهرا ویندوز مسئولان خودرویی ما با فرانسه بالا می آید بااینکه چندین بار از این کشور گزیده شده ایم