برنامه «دید در شب» با مدیریت و اجرای رضا رشیدپور در شرایطی با استانداردهای معمولِ تصویری تلویزیونی تولید و در بستر فضای آنلاین عرضه می‌شود که به لحاظ محتوایی، از کیفیتی به مراتب بالاتر از برنامه‌های گفت و گومحور ایران برخوردار بود و ویژگی خاصش، عدم تعارف با مهمانان و انجام یک گفت و گوی سخت و صریح است؛ گفت و گوهایی که فقرش در تلویزیون به شدت احساس می‌شود.
به گزارش «تابناک»، پس از میدان ندادن به رضا رشیدپور در رسانه ملی ـ حتی با روی کار آمدن دولت جدید ـ این مجری در پی عرضه تخصصش یعنی گفت‌وگو با چهره‌ها در بستری تازه بود و این امکان را در فضای آنلاین یافت تا در این بستر اقدام با جذب اسپانسرهایی، اقدام به تولید و انتشار گفت و گویی با چهره‌های مطرح و جنجالی‌های حوزه‌های مختلف داشته باشد.
رشیدپور که از دشواری جذب مخاطب در فضای آنلاین با خبر بود، سبک گفت وگوهایش را با تغییر جدی مواجه کرد و به همان میزان که بر انتخاب میهمانان تمرکز داشت، به روند گفت وگو نیز شکل تازه‌ای بخشید و یک گفت و گوی سخت و صریح را با چهره‌هایی که در مقابلش می‌نشستند، پی گرفت تا به عنوان نمونه‌ای ایرانی از «HARDtalk»، مورد توجه مخاطبان کم حوصله فضای آنلاین قرار گیرد.
هرچند تصور می‌شد این رویه برای برخی میهمانان باشد، مجری برنامه آنلاین «دید در شب» تقریباً نوع گفتار و برندگیِ نهفته در صراحت پرسش‌هایش را تا بدین جا در تمامی برنامه‌ها ـ کم و بیش ـ حفظ کرده و با رویه‌ای که در انتخاب و افزایش صراحت گفتارش در مقابل میهمانان در پیش گرفته، روند جذب مخاطب برنامه «دید در شب» رو به شتاب گذاشت.
این اتفاق نشان می‌دهد، هنوز ظرفیت‌های فضای آنلاین در ایران به قدر کفایت مورد توجه قرار نگرفته و می‌توان بهره برداری‌های کیفی و اثرگذاری فوق العاده بیشتری در این فضا داشت و اگر کیفیت محتوا قابل تأمل باشد، حجم محتوا قابل چشم پوشی است، کما اینکه گفت و گوی رشیدپور با کف زمانی 59 دقیقه، مخاطب گسترده‌ای داشته است.
در این میان دو بحث اساسی مطرح است؛ نخست اینکه آیا مجموعه‌های ذینفع نظیر رسانه ملی اجازه خواهند داد تا بسترهایی نظیر اینترنت، بخش قابل توجهی از مخاطبانشان را به مرور زمان، به سمت خود جلب کنند؟
پاسخ به نظر منفی می‌آید و با روحیه‌ای که در بخشی از این مجموعه وجود دارد، دیر یا زود نگاه قهرآمیزی نسبت به گسترش هرگونه پوشش ویدیویی در بستر اینترنت را شاهد خواهیم بود؛ موضوعی که راهگشا نیست و به نظر می‌رسد، اگر جنبه اجرایی یابد و رسانه ملی خود را متولی هر نوع محتوای صوتی-تصویری در بستر اینترنت معرفی کند، چالش جدی در پیش خواهد بود.
و در مبحث دوم، باید پرسید آیا رسانه ملی در پی تولید چنین برنامه‌هایی برمی‌آید؟ برنامه‌هایی که علاوه بر جذابیت مهمان برای مخاطبان، صراحت کلام مجری و کلیت برنامه مشابه «دید در شب» باشد و دور از هرگونه تعارفات معمول، پرسش‌های جدی و پاسخ‌هایی به جدیت پرسش‌ها مطرح شود. ای کاش رسانه ملی به سمت تولید چنین برنامه‌هایی برود، زیرا اگر این گفت و گوها در بستر اینترنت بیش از یکصدهزار مخاطب داشته باشد، در فضای تلویزیون میلیون‌ها مخاطب خواهد داشت.
آنونس سه برنامه دید در شب را در ویدیو تابناک ببینید:
