آب شرب روستاهای آبادان بعد از اینکه شور و غیرقابل استفاده شد، اکنون ۱۵ روزی است که به‌طور کامل قطع شده است. روستاییان چشم به جاده دوخته‌اند تا ماشین‌های تانکردار برایشان آب بیاورند.
به گزارش روزنامه ایران، از صبح تا غروب در ایستگاه «آب حیات» کامیونهای تانکردار به صف می‌شوند تا آب شرب را به ۷۹ روستای آبادان برسانند، روستاهایی که حال و روز خوبی ندارند؛ نخلستان‌ها خشک شده‌اند و دام و طیور تشنه‌اند و مردم دبه به‌دست به‌دنبال آب. همراه با یکی از کامیونهای تانکردار بسوی یکی از روستاهای آبادان به‌نام «شطیط» می‌رویم. نزدیکی‌های ظهر که دمای هوا ۵۰ درجه را رد کرده به این روستا می‌رسیم. انگار مردم از صبح زود منتظر ماشین بوده‌اند.
راننده مقابل هر خانه می‌ایستد و دبه‌ها جلوی در به صف می‌شود. صاحب خانه‌ای که مقابلش ایستاده‌ام، مرد ۳۲ ساله‌ای است به‌نام حبیب عبدی که خانواده‌ای ۸ نفره دارد. او درباره وضعیت بی‌آبی روستایشان می‌گوید: «از ۲ ماه پیش آب شور شد و ۱۵ روزی هم می‌شود که همان آب شور هم قطع شده و برای تهیه آب باید دبه‌ها را پشت موتورم ببندم و بروم از شهر آب بخرم. تانکرهای سیار هم که هر ۲-۳ روز یک بار آب می‌آورند، بخشی را به گاوهایمان می‌دهیم و بخشی هم صرف غذا درست کردن و حمام کردن می‌شود.» از او می‌پرسم که مگر این آب کیفیت شرب ندارد؟ پارچ شیشه‌ای را داخل بشکه آب می‌کند و بالا می‌آورد. آب مثل آب شهر شفافیت ندارد و به سبزی می‌زند.
حبیب ادامه حرف‌هایش را می‌گیرد: «ما روستایی‌ها وضع مالی خوبی نداریم که تصفیه‌کن بخریم، مجبوریم برویم شهر و آب تصفیه شده بخریم، گاهی هم مجبوریم از همین آب بنوشیم، توکل بر خدا ان‌شاءالله زن و بچه‌هایمان مریض نشوند.» او نزدیک به ۱۰۰ لیتر آب بر می‌دارد برای ۳-۴ روز آینده.
بعد از او نوبت به ابواحمد می‌رسد، مرد موسپید کرده‌ای که با نوه‌اش دبه‌ها را یک به یک پر می‌کنند و می‌گذارند روی گاری. او هم مثل بقیه از وضعیت گرما و بی‌آبی گلایه‌مند است و می‌گوید نمی‌تواند این شرایط را تحمل کند و البته امیدوار به وعده مسئولان که گفته‌اند طی روزهای آینده آب شرب دوباره وارد لوله‌های شبکه خانگی خواهد شد: «چندتا نخل داشتم که سال پیش با شور شدن اروند از بین رفت. از دار دنیا ۴ تا گاو دارم که به آب شط لب هم نمی‌زنند.
مجبورم در مصرف آب صرفه‌جویی کنم و به آنها آب بدهم. باور کنید یک هفته است حمام نرفته‌ام تا گاوهایم تشنه نمانند. نمی‌دانم تا کی باید این‌طور زندگی کنیم. زن و بچه‌ام مدام می‌گویند زمین و گاوها را بفروشیم و برویم اهواز.»
هنوز ۱۰ دقیقه‌ای از حضور تانکر آبرسان سیار نگذشته و نیمی از مخزن خالی شده است. یکی از زنان اهالی شطیط دو دبه ۱۰ لیتری زردرنگ را پر از آب می‌کند ولی زورش نمی‌رسد آنها را تا خانه‌اش ببرد، کمکش می‌کنم. فارسی و عربی می‌گوید که نمی‌تواند هر روز دبه به دست توی این گرما آواره کوچه و خیابان شود، دیگر توان راه رفتن و بلند کردن دبه‌های آب را ندارد. از پسر ۷ ساله‌ای به‌نام کمال که دبه‌ای در دست دارد، می‌پرسم با چه آبی لباس‌هایشان را می‌شویند یا حمام می‌کنند. اروند را نشان می‌دهد. پسر شیرین زبانی است: «آب نداریم. پدرم ما را می‌برد توی شط که حمام کنیم. آب آنجا هم شور است. بدنم می‌سوزد. مادرم و خواهرهایم هم هفته‌ای یکبار با همین آب حمام می‌کنند.» وضعیت شطیط و رومیله و منیوحی و گوسبه و فیه و فیاضیه و ذوالفقاری و... بغرنج است. روستاییان از وضعیت بی‌آبی و نبود آب گلایه مندند و از مسئولان می‌خواهند تا کاری کنند تا نخلستان‌هایشان خشک و دام‌هایشان تلف نشود. خواسته زیادی ندارند، آب سالم می‌خواهند.
در این باره با علیرضا خلیلی‌نیا، رئیس شرکت آبفای آبادان مصاحبه کردیم که وی با اشاره به آبرسانی مستمر به مناطق حاشیه‌ای آبادان و روستاهای این شهر گفت: آبرسانی به‌طور ۲۴ ساعته به مناطقی که نیازمند آب شرب هستند، صورت می‌گیرد و برای ارتقای کیفیت آب با استفاده از دستگاه‌های تصفیه، بخشی را در کیسه‌های نایلونی بسته‌بندی می‌کنیم و در اختیار مردم قرار می‌دهیم.
وی در ادامه افزود: در مرکز آب بسته‌بندی آبادان هر ساعت ۵۰۰ کیسه آب دو لیتری تولید و از اهواز نیز همین مقدار آب برای آبرسانی به مردم توزیع می‌شود. سعی همه مسئولان استان این است تا زمانی که مشکل آب شرب اهالی حل نشده با تمام توان به تأمین آب سالم و بهداشتی و توزیع آن اقدام کنند و خودتان هم می‌بینید شهرداری، شرکت نفت، ارگان‌های نظامی و سایر سازمان‌ها بسیج شده‌اند.
اما شایعه‌ای که بین مردم گوش به گوش می‌شود و حتی فیلم‌‌هایی از آن در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود این است که عده‌ای خط لوله آب را تخریب می‌کنند و می‌گویند لوله‌ای را قطع کرده‌اند که از آنجا آب به کشور عراق و کویت می‌رود. خلیلی‌نیا درباره این شایعه چنین عنوان می‌کند: یکی از دلایلی که آب اروند شور شده این است که عراقی‌ها در بصره سد زده‌اند و آبی از دجله و فرات به اروند نمی‌آید یعنی اینکه این کشور دارای منابع آبی بهتری نسبت به ماست. نکته دیگری که بازار شایعات را داغ کرده، خط لوله غدیر است که از اهواز به خرمشهر و از روستای مهرزی به تصفیه‌خانه آبادان می‌آید و چون این لوله نزدیک مرز است برخی خیال کرده‌اند یا به دروغ عنوان می‌کنند که این خط به عراق رفته و من این موضوع را تکذیب می‌کنم و مستندات هم موجود است. بنابراین گزارش از روز یکشنبه گذشته کیفیت آب آبادان به حالت عادی برگشته است ولی ۷۹ روستای آن همچنان با مشکل بی‌آبی و شوری روبه‌روست.
ای خدااااا