افزایش تنش میان صنوف سینمایی که متأثر از یک دعوای شخصی در هفته‌های پیشین است، به افزایش خطر تعطیلی برخی سالن‌های سینما و یا آسیب رسیدن به ساختار اکران منجر شده است؛ دعوایی که هرچند ریشه در گذشته دور دارد و اتفاق تازه‌ای نیست، با توجه به حاد شدن ماجرا در این موضوع، انتظار می‌رود رئیس سازمان سینمایی راساً در آن ورود کند و نسبت به رفع آن و حفظ نظم در سینمای ایران گامی عملی بردارد.
به گزارش «تابناک»؛ دعوای محمدحسین فرحبخش، تهیه کننده و کارگردان سینما با علی احمدی، مدیرعامل مؤسسه تصویر شهر (متولی سینماهای شهرداری تهران) و تهیه کننده خندوانه، بر سر عدم اکران فیلم «دشمن زن» در سالن‌های سینمای شهرداری، ابعادی فراتر از یک دعوای شخصی یافته و منجر به شعله‌ور شدنِ آتشِ زیر خاکسترِ یک دعوای صنفی شده است؛ دعوایی که ریشه آن به سال 1391 بازمی‌گردد اما همان زمان نیز به شدت حال حاضر نبود و تهدید به تحریم سالن‌های سینما در این حد جدی نشده بود.
اکران دو فیلم در آغاز سال 1391 با سیل انبوهی از حواشی برای جواد شمقدری و همکارانش همراه شد؛ حاشیه هایی که با توجه به مضامین آثار اکران شده، حداقل برای «زندگی خصوصی» قابل پیش بینی بود؛ اما درباره «گشت ارشاد» انتظار نمی رفت چنین واکنشی صورت پذیرد. فرجام این واکنش ها منجر به توقف نمایش این دو فیلم ابتداً در شهرستان ها و سپس در سینماهای حوزه هنری و شهرداری تهران و در ادامه در سایر سینماهای اکران کننده این دو فیلم بود. حتی ورود گشت ارشاد به شبکه خانگی نیز چندان دوام نیاورد و سریع از سطح مراکز پخش جمع آوری شد؛ هرچند درباره پخش خانگی اش، سکانس های افزوده شده به لوح فشرده، علت جمع آوری اعلام شد.
در ادامه حوزه هنری و شهرداری برای آنکه درگیر حواشی سایر فیلم‌ها نشوند، از ارائه سالن به شماری از فیلم‌ها پرهیز کردند و این ماجرا در سال‌های 93 تا 97 نیز برای برخی فیلم‌ها رخ داد که آخرین آنها «دشمن زن» بود. در آن مقطع سال 1391، برای سینما آزادی حواله صادر نشد و بدین ترتیب، این پردیس سینمایی که سهم قابل توجهی در فروش فیلم‌های سینمایی دارد، به شدت تحت فشار قرار گرفت. در نهایت پس از یک دوره زمانی قابل توجه برای سینما آزادی حواله صادر شد و ماجرا ختم به گشت اما حالا دوباره این دعوا بالا گرفته است.
در همین ارتباط، عبدالله علیخانی تهیه کننده سینما و عضو کانون پخش کنندگان سینما گفت: «با توجه به آنکه مؤسسه تصویر شهر «سید و عام می‌کند» و فیلم‌ها را براساس سلیقه و میل شخصی اکران می‌کند، کانون پخش کنندگان سینما از دفاتر پخش خواسته است تا اطلاع ثانوی دفاتر سینمایی با این مؤسسه همکاری نکرده و هیچ گونه قراردادی منعقد نکنند. این تصمیم فقط برای پردیس ملت بوده و شامل بقیه سینماهای شهرداری نمی‌شود. ناراحتی ما فقط برای جریان فیلم «دشمن زن» که من یکی از تهیه کنندگان آن بودم نیست، مؤسسه تصویرشهر تاکنون این بلا را سر بسیاری از فیلم‌ها درآورده است.»
از سوی دیگر، انجمن سینماداران به مقابله به مثل با کانون پخش کنندگان پرداخت و اعلام کرد، در صورتی که کانون پخش کنندگان فیلمی به پردیس سینما ملت ارائه ندهد، آنها نیز فیلم‌ها را اکران نخواهند کرد و رویکرد «یا همه یا هیچ» را در قبال اکران در پیش گرفتند. با این موضع گیری، چالش‌ها جدی‌تر شده و پای شورای عالی اکران به میان می‌آید که احتمالاً با ریش‌سفیدی ماجرا ختم به خیر شود و دور از انتظار نیست که در این مقطع این اتفاق نیز رخ دهد اما آیا این پایان ماجراست و چندی بعد این دعوا مجدداً از سر گرفته نمی‌شود؟
به نظر می‌رسد، در این مقطع باید رئیس سازمان سینمایی شخصاً ورود کند و نسبت به پایان بخشیدن به این دعوا برای همیشه با طراحی راهکاری منطقی اقدام ورزد. طبیعتاً پروانه نمایش سازمان سینمایی به عنوان متولی رسمی این حوزه در کشور باید نافذ باشد و صاحبین همه سالن‌های سینما از آن تمکین کنند اما در عین حال آیا مالک سالن سینما حق ندارد درباره اکران یا عدم اکران یک فیلم سینمایی تصمیم‌گیری کند؟ این ابهامی است که باید برای همیشه رفع شود و مجدداً در سال‌های آینده شاهد از سرگیری این دعوا نباشیم.
افزایش تنش میان صنوف سینمایی که متأثر از یک دعوای شخصی در هفته‌های پیشین است، به افزایش خطر تعطیلی برخی سالن‌های سینما و یا آسیب رسیدن به ساختار اکران منجر شده است؛ دعوایی که هرچند ریشه در گذشته دور دارد و اتفاق تازه‌ای نیست، با توجه به حاد شدن ماجرا در این موضوع، انتظار می‌رود رئیس سازمان سینمایی راساً در آن ورود کند و نسبت به رفع آن و حفظ نظم در سینمای ایران گامی عملی بردارد.
