سقف کوتاه آرزوها

سید ستار صید دیروز 15 کیلومتر در ونکور کانادا اسکی کرد و میان 95 ورزشکار در جای 89 ایستاد رتبه‌‌ای که از نظر خودش و رئیس فدراسیون خوب است. آنقدر خوب که رئیس فدراسیون می‌گوید خوشحالیم که صید از خط پایان گذشت.

به نوشته جوان؛ آیا به راستی سقف آرزوی یک ورزشکار ایرانی باید همین باشد؟ اگر فرض بگیریم که این خوشحالی تنها به خاطر اولین حضور است شاید قابل قبول باشد اما آیا تجربه ثابت کرده است که از این حضور‌های تشریفاتی درس می‌گیریم؟

واقعیت این است که ما درسی از حضور‌های تشریفاتی نگرفته‌ایم اصلاً هدف‌گذاری‌های مشخصی نداریم، نمی‌دانیم برای چه باید ورزش کنیم. فرق بین ورزش برای سلامت و ورزش برای قهرمانی را نمی‌دانیم و قبول که در اسکی دنیا جایی نداریم اما این دلیل نمی‌شود که کلاهمان را بالا پرت کنیم که از خط پایان عبور کردیم. اگر ما اینقدر خوشحالیم آن ورزشکاری که روی سکو رفته است که باید از خوشحالی سکته کرده باشد.

درس واقعی را باید از مربی خارجی صید گرفت که می‌گوید از نتیجه راضی نیستم. واقعیت این است که اگر انسان به داشته‌هایش راضی شود هرگز پیشرفت نمی‌کند. لازمه ورزش قهرمانی جاه‌طلبی است که متأسفانه در ورزشکاران و حتی مدیران ما کمتر دیده شده است. اینجا در ورزش قهرمانی سقف آرزوها کوتاه است.به کوچکترین مقام و دستاوردی راضی می‌شویم و این قاعده میان اغلب ورزشکاران ایرانی حاکم است.

نمونه‌های زیادی داریم، عباس حاج‌کناری، مهدی حاجی‌زاده، محمد علیرضایی، عباس صمیمی و خیلی‌های دیگر که وقتی به سطح متوسطی دست پیدا کردند سریع اشباع شدند و پیشرفتشان متوقف شد.

همین مهدی حاجی‌زاده هیچ چیز از سایتیف افسانه‌‌ای کم نداشت، هنوز هم می‌توانست قهرمان 84 کیلوی جهان باشد، اما با یک قهرمانی در جهان همه چیز برایش تمام شد و حالا سایه‌‌ای از او باقی مانده است. در عوض مردانی مثل ساعی، حدادی، رسول خادم و چند مورد معدود دیگر که با انگیزه تلاش کردند و به آنچه به‌دست می‌آوردند قانع نبودند روز به روز جلوتر رفتند.

واقعیت این است که استعداد‌های ایرانی در هر زمینه‌‌ای قابلیت مطرح شدن در سطح جهانی را دارند حتی اگر امکانات محدود باشد. رمز موفقیت در هر عرصه‌‌ای خواستن است اگر بخواهیم می‌توانیم بر مشکلات غلبه کنیم اما اگر تنها دنبال بیلان دادن و دفاع از عملکرد باشیم همین می‌شود که پیشی گرفتن از 6 نفر را پیروزی می‌دانیم و چشم بر عقب ماندن از 88 نفر می‌بندیم.