تاریخ انتشار: ۰۶ اسفند ۱۳۸۸ - ۱۵:۳۰ 25 February 2010
کد خبر: ۸۷۶۱۹
|
۰۶ اسفند ۱۳۸۸ - ۱۵:۳۰ 25 February 2010
|
12812 بازدید
12812 بازدید
حجم صادرات غیرنفتی ایران به عراق در سال 2009 سه میلیارد و 383 میلیون دلار بوده که مقدار قابل قبولی به نظر نمیرسد.
به نوشته «جهان صنعت»، یک بازرگان عراقی با تایید این خبر گفت: تجار ایرانی ابتدا کالاهای مرغوب به عراق ارسال داشتند، اما بعد از مدتی کالاهای بنجل و بیکیفیت را ارسال کردند که این امر موجب بدبینی مردم عراق نسبت به کالاهای ایرانی شده است.
وی با بیان اینکه ما خواهان مشارکت دایمی ایرانیان در طرحهای اقتصادی عراق البته با صداقت هستیم، خطاب به تجار ایرانی گفت: فکر نکنید که اگر کالاهای نامرغوب به عراق ارسال کنید آن کالا فقط به اسم خودتان تمام میشود بلکه در عراق آن کالا را با نام و نشان ایران میشناسند و در اصل ایران بدنام میشود.
جاسم حمادی در پایان گفت: 18 سال در آلمان بودم و حتی یک کالای نامرغوب به ما ندادند حال چراکه ما مسلمان هستیم باید اینگونه باشیم؟
متاسفانه در داخل کشور تا دلت بخواهد دستگاه های عریض و طویل بازرگانی وجود دارد اما این دستگاه هیچکدام قدمی در خصوص کنترل کیفیت کالاهای صادراتی انجام نمی دهند . این بلایی که امروز بر سر صادرات کالاهای ایرانی می آید سالهاست که در برخی کشور های دیگر بر سر صادرات ایران آماده است . مثلا در کشور های باقی مانده از شوروی سابق بقدری کالای های بنجل و نامرغوب ایرانی صادر شد که امروز دیگر اثری از بازار کالاهای ایرانی در آنجا یافت نمی شود . حفیر به بسیاری از این کشور های سفر کرده ام کالاهایی در این کشور های بعنوان اجناسی ایرانی عرضه می شود که من حتی یک بار هم نام شرکت های آنها را در داخل کشور نشندیده و نه دیده بودم . این کالاهای علاوه بر بسته بندی نامناسب از کییفیت بسیار پایینی نیز برخوردار بودند . توصیه ای به مسئولین صادرات می کنم هر چند که می دانم گوش این آقایان از این حرف ها پر است ، اگر می خواهید صادرات کشور افزایش یاید نسبت به کنترل کیفیت کالاها حساس باشید . کشور ما می تواند صادر کننده اول به کشور های منطقه باشد ، اگر در راس مسائل مربوط به صادرات آدم های دلسوز و کارشناس نشسته باشند .
این در مورد صدور کالای ایرانی به آلمان هم صدق می کند. ما واردات مبل به آلمان داشتیم که بعد از دریافت گروه اول کالا، روی مبلهای دور های بعدی به قدری بد کار شده بود که ما خجالت می کشیدیم به معرض فروش بگذاریم و مجبور شدیم جهت خلاص شدن آنها را با کمترین قیمت و با ضرر بسیار بفروشیم. و در حال هم متأسفانه جنس ترکی و لهستانی را به آلمان وارد می کنیم.