به گزارش تابناک به نقل از ایسنا، عباسعلی کدخدایی در گفت: وگوی تلویزیونی با برنامه «مدیرمسئول» که شامگاه جمعه از شبکه ۵ سیما پخش شد، درباره احراز صلاحیت داوطلبان نمایندگی انتخابات مجلس، گفت: ما تکلیف قانونی داریم که باید دلایل رد صلاحیت را به خود فرد بگوییم و رسما هم به فرمانداری و وزارت کشور می‌گوییم، ولی مشکل این است که برخی می‌گویند دلایل رد صلاحیت را علنی به مردم بگویید، ولی ما نمی‌توانیم و قانون ما را منع کرده است.
وی افزود: یک اشتباه و نقص قانون داریم که برای ثبت نام محدودیتی قایل نیست که باید اصلاح شود. باید به سمت ثبت نام انتخاب کنندگان برویم وما دلایل را می‌بینیم و ممکن است اشتباهی هم رخ دهد و فشار ما در انتخابات بیش از اندازه است.
کدخدایی درباره اینکه انتقاد وارد است که ۱۲ نفر بین مردم و حاکمیت‌اند و اگر آن‌ها مایل باشند می‌توانیم رای دهیم، گفت: اینکه بگوییم ۱۲ نفر است مغالطه است. مثلا قاضی به پرونده‌های انبوهی که ارائه می‌شود تصمیم گیری می‌کند. آیا می‌توانیم بگوییم یک نفر است؟ این امر خطاست. مراجع نظارتی این وطیفه را دارند و قانون گفته فرد صلاحیت دارد یا خیر. در کشور‌های همسایه هر کرسی ۱۰ نفرند و میانگین ما ۴۰ نفر. مراجع نظارتی فقط وظیفه انطباق شرایط را دارند.
وی افزود: قانون باید اصلاح شود و ما تابع قانونیم. قانون ناقص است و شرایط کلی را بیان کرده و زمان را برای ما کوتاه در نظر گرفته است. قانون باید با جامعه امروز ما منطبق باشد و قانونی که داریم مربوط به دهه ۶۰ است. قبلا تعداد ثبت نام کنمدگان کم بود، ولی الان ۱۲ هزار نفر برای مجلس و ۱۶۰۰ نفر برای ریاست جمهوری است.
وی درباره کم کاری مجلس برای اصلاح قانون گفت: بخشی از آن به مجلس برمی گردد، زیرا اصلاح قانون در اختیار دولت و مجلس است.
کدخدایی افزود: در بخش حقوقی پژوهشکده‌ای داریم و حدود ۴۰ نفر از حقوقدانان جوان ما در پژوهشکده ما را کمک می‌کنند. در قم هم مجمع مشورتی فقهی داریم.
وی درباره نظرات فق‌ها و حقوقدانان گفت: تفکیکی در قانون اساسی داریم که نظرات فقهی و مغایرت با شرع را فقط آقایان فق‌ها می‌گویند. در مورد مغایرت با قانون اساسی هر ۱۲ نفر نظر می‌دهند.
کدخدایی ادامه داد: من کارم را با دادسرای انقلاب شروع کردم و دادیار دادسرای انقلاب بودم. برای تحصیل به انگلستان رفتم. من ارشد را در اینجا تمام کردم و در اولین آزمون اعزام دانشجویان خارج کشور قبول شدم.
سخنگوی شورای نگهبان درباره فاصله مسئولان با مردم گفت: برخی اوقات احساس می‌شود که بین ارتباط مردم و مسئولین فاصله وجود دارد و مردم به مسئولین توجه ندارند و برعکس. لازم است مسئولین در بین مردم باشند و دردل‌ها رابشنوند.
وی درباره ارتباط فق‌ها و حقوقدانان شورای نگهبان گفت:: فق‌های ما از قم هستند و با مردم و طلاب ارتباط دارند و در جلسات چهارشنبه در بسیاری اوقات مطالب و گزارش مردم را منعکس می‌کنند و حقوقدانان ما هم ارتباطشان با مردم را حفظ کرده‌اند.
سخنگوی شورای نگهبان درباره تایید صلاحیت‌های افراد گفت: ما نمی‌توانیم آینده افراد را پیشگویی کنیم. وضعیت فعلی فرد را می‌بینیم. تایید صلاحیت افراد به منظور گارانتی مناسب ایشان در |آینده نخواهند بود. به عنوان مثال نمایندگان همچنان شریفند و در نظام اند و شورای نگهبان در تایید صلاحیت ان‌ها تردید ندارد، ولی عده‌ای نه اینطور نیستند، در مجلس ششم صلاحیتشان تایید شد و الان در امریکا تبلیغات می‌کنند لذا گارانتی ما مثل کالا‌های امروزی است. در این زمینه تعداد اندکی درصد خطا داریم. در صلاحیت نمایندگان مجلس اینگونه بوده که در دوره بعد اصلاح شده و تایید شده است.
وی تاکید کرد: اعضای شورای نگهبان انسانند و نظرات متفاوتی دارند و هر سه سال یکبار اعضا تغییر می‌کنند.
سخنگوی شورای نگهبان درباره اینکه آیا فقط سخنگوی شورای نگهبان هستید؟ گفت: نه گویا در جامعه ما مسئول همه حوادث عالمیم، از سخنگویی گذشته است و از ما هر مطلبی که می‌شود سوال می‌کنند چرا دولت رابطه اش با کشور‌های خارجی اینگونه شد و ... لذا همه اتفاقات مربوط به ما نیست. وظیفه ما بررسی مصوبات مجلس و صلاحیت‌ها است که پاسخگوییم.
وی درباره اینکه ایا آمکان دارد شما با مصوبه‌ای مخالف باشید، ولی در مقام سخنگویی از آن دفاع کنید گفت: بله، من سخنگوی ۱۲ نفرم. ممکن است به مصوبه‌ای نظر مخالفی داشته باشم، ولی آقایان رای ندادند و نهایتا من از مصوبه دفاع کردم.
وی گفت: کار سنگین هست و اگر بخواهم منافع شخصی در نظر بگیریم توصیه می‌کنند چرا سخنگو شد، سخنگویی هزینه دارد. در دانشگاه به ما این را می‌گویند، ولی تکلیفی است که برعهده ماست.
کدخدایی درباره انتقاد همه به شورای نگهبان؟ گفت: ما هم انتقاد می‌کنیم. مثلا شورای نگهبان را در دانشگاه نقد می‌کنیم.
وی درباره مهمترین نقدش به شورای نگهبان گفت: مهمترین نقد این است که در حوزه انتخابات شاید می‌توانستیم بهتر عمل کنیم. البته ما از عملکردمان دفاع می‌کنیم. مثلا برخی از نظرات را ارائه می‌کنیم و می‌گوییم کاش آن نظر را نمی‌دادیم.
وی درباره نظر حداقلی شورای نگهبان گفت: پیشنهاد است و قطعا موافقیم قانون را دنبالیم که حداقلی شود. وظیفه ما هم کمتر می‌شود.
کدخدایی در ابتدای صحبت‌هایش درباره اینکه بسیاری از مردم از تشکیلات شورای نگهبان چیزی نمی‌دانند؟ گفت: یک عده از مردم نمی‌دانند. حتی از خود مجلس هم بپرسید چند نفرند، شاید ندانند. مشکل این است که در مسیر فرهنگ سازی و نظام سیاسی غفلت‌هایی داشتیم در دوران دبیرستان و مدارس و دانشگاه‌ها. این ضعف نظام آموزشی ماست.
وی افزود: من در دانشگاه هستم و آن‌هایی که اینجا مرا نمی‌بینند، دانشگاه می‌آیند و ما را می‌بینند. خرید هم می‌روم و مردم مرا می‌بینند و گاهی انتقاد و گاهی تشویق می‌کنند. ولی در نانوایی صفشان را به ما نمی‌دهند و در نانوایی در صف می‌ایستم.
کدخدایی گفت: در زندگی هرجایی بخواهیم برویم مثل مردم عادی بلیط می‌گیریم و در مسافرت‌ها خودم رانندگی می‌کنم.
مجری برنامه پرسید کتتان ایرانی است؟ گفت: کتم بی برند است.
وی گفت: سه فرزند دارم. دخترم ازدواج کرده و دو فرزند دارد و تحصیل کرده دانشگاه ایران است و دامادم پزشکی تحصیل کرده است و هیات مدیره منزلش هست و کار‌های سیاسی می‌کند. در جایی نیست. مشغول تحصیل است. پسرم اولم سرباز تهران است نمی‌دانم کجا خدمت می‌کند. فرزند سومم سال آخر دبیرستان است و به دلایلی در مدرسه هیات مدیره‌ها او را گذاشتیم تا مراقبت بیشتری داشته باشند. در مدارس دولتی مشکلاتی داشت و خود ایشان ناراحت بود.
وی ادامه داد: ناچارم برای خرید از پارک عبور کنم. سینما نمی‌روم مگر روابط عمومی شورای نگهبان دعوت کند.
کدخدایی گفت: منزلم در فاطمی است.
وی درباره اینکه آیا بهتر نیست مسولان در بالاشهر زندگی نکنند گفت: اگر امکان داشته باشد بهتر است که هم سطحی با بقیه مردم داشته باشند.
الان نمی‌دانم مسئولان کجایند، ولی می‌دانم برخی‌ها فاصله شان دوراست و یک موقع که مرا دعوت می‌کنند نمی‌روم.
وی درباره زندگی اش در میدان شوش گفت: خوب است. زمانی دنبال بودم در خراسان زندگی کنم، ولی نشد.
کدخدایی گفت: اگر مسئول نباشم حتما مسافرت با خانواده ام می‌روم. خارج از کشور را خانواده ام دوست ندارند. حتی چندین ماموریت خارج از کشور هم نیامدند و علاقه ندارند. شاید اصفهان خودم را انتخاب کنم.
وی گفت: برخی از خاطراتم را مینویسم و الان نمی‌توانم آن را چاپ کنم. به خانواده‌ام نمی‌دهم بخوانند
