در مورد تاریخ در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

همزمان با انقلاب اسلامی ایران، روزنامه خوانی به شکل بی‌سابقه‌ای رونق یافته بود. سلسله حوادث و اهمیت رویدادها که در حجم وسیع در هر روز رخ می‌داد و همچنین تمرکز رسانه‌ها بر اخبار، باعث شده بود، تیراژ روزنامه‌ها کفاف نیاز جامعه را ندهد و گاهی مردم به صورت گروهی اقدام به خواندن روزنامه نمایند. تصاویری کوتاهی که می‌بینید از رونق روزنامه خوانی در اوج انقلاب اسلامی و حال و هوای آن ایام توسط اسوشتیدپرس ثبت شده است.

پس از شکست نیروهای محور و تصرف آلمان توسط نیروهای متفقین به اصرار آمریکا برای جنایت‌کاران جنگی دادگاهی تشکیل شد که به دادگاه‌ نورنبرگ مشهور است.این دادگاه دوران جدیدی در قوانین بین‌المللی حقوق بشر را ایجاد کرد چرا که پیش از آن هیچ دادگاهی برای جرایمی از این دست و در این مقیاس شکل نگرفته بود. هشت قاضی آمریکایی، انگلیسی، روسی و فرانسوی قضاوت را به عهده گرفتند و 22 تن از مقامات نظامی، سیاسی و اقتصادی آلمان را که رهبری این کشور در دوران جنگ در دست داشتند محاکمه کردند. هیتلر، هیملر که رئیس وافن اس اس بود و یوزف گوبلز رئیس تبلیغات نازی پیش از دستگیری خود کشی کردند و گورینگ که فرمانده لوفت‌وافه (نیروی هوایی آلمان) بود بعد از محکومیت و پیش از اینکه اعدام شود خودکشی کرد. در این ویدیو می‌توانید آخرین دفاعیات چند تن از مهمترین متهمان این دادگاه را که سعی در توجیه جنایات خود می‌کنند ببینید.گورینگ، فرمانده لوفت‌وافه که به اعدام محکوم شد.یواخیم فون ریبنتروپ، وزیر امور خارجه که به اعدام محکوم شد.ویلهلم کایتل، رئیس ستاد فرماندهی نظامی هیتلر که به اعدام محکوم شد.ارنست کالتنبرنر، رئیس سازمان امنیت که متهم به اجرا کردن "آخرین راه حل" بود و به اعدام محکوم شد.آلبرت اشپر وزیر تسلیحات که به 20 سال زندان محکوم شد.

محمدرضا پهلوی در واپسین ماه‌های حکومتش، گردش به چپ کرد و از رهبران چین دعوت کرد تا به ایران بیایند. در همین راستا «هوآ گوئوفنگ / Hua Guofeng» نخست‌وزیر جمهوری خلق چین در نهم شهریور 1357 به ایران آمد و مذاکرات رسمی را با شاه داشت. حضور این مقام ارشد چین در ایران با اعتراضات مردم همراه شد که در جریان این اعتراضات شماری از انقلابیون به ضربه گلوله کشته و مجروح شدند. تصاویری از این دیدار که حاصلی برای تداوم رژیم پهلوی نداشت را در تابناک می‌بینید.

چند سال پس از پیروی انقلاب اسلامی 6 مرد مسلح با گذرنامه‌های عراقی وارد لندن شدند و پس از چند روز تمرین و آمادگی در روز چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۳۵۹ (۳۰ آوریل ۱۹۸۰) به سفارت ایران در لندن حمله کردند. این گروگانگیری که شش روز به طول انجامید با پشتیبانی دولت صدام انجام شده بود. این 6 مرد مسلح که در عراق آموزش دیده بودند خواستار آزادی برخی زندانیان سیاسی و استقلال خوزستان بودند و خود را عضو سازمان‌هایی معرفی می‌کردند که خواستار حقوقی چون تدریس زبان عربی و اولویت صرف درآمد‌های نفتی خوزستان در خوزستان و سپس ایران بودند. بعد از شروع هشت سال دفاع مقدس این واقعه تا حد زیادی در اثر جنگ از خاطر مردم رفت. گزارش بی‌بی‌سی از این واقعه که همراه با تصاویری از عملیات نجات گروگان‌هاست را در ویدیو تابناک با زیرنویس فارسی ببینید.

با اوج گیری انقلاب اسلامی، محمدرضا پهلوی در 26 دی 1357 با دو هواپیما در حالی از ایران خارج شد که تقریباً عمده اموال و وسایل مهم خانواده سلطنتی را با خود می‌برد و به همین دلیل، اطرافیان خاندان پهلوی نیز دریافتند این سفر بی‌بازگشت است. با این حال شاه در زمان خروج از ایران، از استراحت در آسوان سخن گفت و سعی کرد شرایط را عادی جلوه دهد. پس از خروج محمدرضا شاه از ایران، انقلابیون با شدت بیشتری به مبارزه پرداختند و سقوط حکومت پهلوی شتاب بیشتری گرفت. تصاویری از فرار شاه و اتفاقاتی که پس از آن رخ داد، از جمله پایین کشیدن مجسمه‌های شاه از میادین و ساختمان‌ها را می‌بینید.

یکی از باورهای غلطی که با گذشت سال‌هایی از انقلاب ایران، عمدتاً توسط بازماندگان خاندان پهلوی مطرح شد، تعداد اندک کشته‌ها در جریان انقلاب و مماشات محمدرضا پهلوی و عناصر او در دولت و ارکان نظامی و امنیتی رژیم وقت، با معترضان بود. با این حال تصاویر و آمارها نشان می‌دهد، تعداد بسیار بالایی در جریان انقلاب 1357 کشته شدند. بر اساس آمار بنیاد شهید، تعداد کل شهدای‌ انقلاب‌ از سال‌ 1342 (که 15 خرداد آن مبدا نهضت اسلامی و آغاز کشتار وسیع مردم تلقی می شود) تا سال 1357 بالغ‌ بر 3164 تن‌ می‌گردد. البته‌ این‌ رقم‌ فقط‌ شامل‌ آنهایی‌ است‌ که‌ در بنیاد شهید پرونده‌ دارند و با توجه‌ به‌ گستره‌ جغرافیایی‌ این‌ بنیاد و نیز گذشت‌ بیش‌ از دو دهه‌ از انقلاب‌ در آن مقطع، ممکن‌ است‌ فقط‌ نام‌ تعداد‌ بسیار کمی از شهدا‌ ضبط‌ نشده‌ باشد. همچنین باید به این آمار صدها کشته متعلق به گروه‌های دیگر را نیز اشاره کرد که احتمالاً در آمار بنیاد شهید لحاظ نشده است. تصاویری از به گلوله بستن مردم در دوران اوج گیری انقلاب اسلامی تا پیروزی را می‌بینید.

یکی از مهمترین حوادث سال 1357 که باعث افزایش خشم مردم و سرعت بخشیدن به انقلاب اسلامی ایران شد، فاجعه به آتش کشیدن سینما رکس آبادان بود. علت خشمگینی مردم، نسبت دادن این فاجعه به عوامل حکومت پهلوی بود. در حدود ساعت 21:45 شب بیست و هشتم مرداد طبق آمار دقیق 630 نفر از کسانی که به تماشای فیلم گوزن‌ها در آخرین سانس به سینما رفته بودند در آتش سوختند. تعداد کشته‌شدگان بعداً به بیش از 677 نفر افزایش یافت. سینما در زمانی دچار آتش‌سوزی شد که در حال نمایش فیلم گوزنها، ساخته مسعود کیمیایی بود. این فیلم به گونه‌ای اشاره کوتاه و گذرایی داشت به روزهای فرار و مرگ یک مبارز مسلح علیه حکومت پهلوی و بسیاری بر این عقیده بودند که فیلم به بخش کوچکی از واقعه سیاهکل پرداخته‌است. همین امر موجب برخی گمانه‌زنی‌ها مبنی بر دخالت ساواک در این آتش‌سوزی گردید. متقابلاً در فضای انقلابی سال 1357 مقامات وقت رژیم پهلوی با نسبت دادن این رویداد به مارکسیست‌های اسلامی متهم کردند. بقایای سینما در سال 1384 تخریب و به مجتمع تجاری تبدیل شد. کشته شدگان سینما شهید محسوب شدند و همچنان برای بزرگداشت آنان مراسم گلباران بر مزارشان برگزار می‌شود. آنچه اکنون می‌بینید، سوگواری بازماندگان قربانیان سینما ریکس در قبرستان آبادان، پس از وقوع این حادثه است.

انتصاب شاپور بختیار توسط شاه به عنوان آخرین نخست وزیر دوران پهلوی، با هدف جذب بخش‌های ملی گرا بود که بختیار نیز جزو آنها محسوب می‌شود اما جبهه ملی بختیار را اخراج کرد و ملی گراها از او فاصله گرفتند. در این شرایط رژیم پهلوی برای آنکه چنین القاء کند که با روی کار آمدن دولت بختیار، شرایط سیاسی تغییر کرده، یک تظاهرات حکومتی با حضور کارمندان دولت و طرفداران رژیم به همراه عده‌ای که خود را طرفدار بختیار معرفی می‌کردند، در سوم بهمن 1357 برگزار شد؛ تظاهراتی که در خیابان‌های منتهی به میدان بهارستان تهران برگزار شد و در آن درباره عدم تخریب اموال عمومی شعار داده شد و برخلاف راهپیماهای حکومتی پیشین در دوره پهلوی، شاه از شعارها حذف شده بود. تصاویری از این تظاهرات را در تابناک می‌بینید.

روزنامه اطلاعات قدیمی‌ترین روزنامه در حال انتشار ایران است. روزنامه اطلاعات شامگاه روز یکشنبه 19 تیر 1305 در تهران برای نخستین بار چاپ شد. نخستین بار در اتاق ساختمانی در خیابان علاالدوله (فردوسی امروز)، دفتری با نام دفتر اطلاعات توسط عباس مسعودی درست شد که کارش تهیه و تنظیم خبرهای سیاسی و حوادث روز، برای نشریه‌های گوناگون آن دوران بود. سه سال بعد از تأسیس دفتر اطلاعات، سرپرست آن از وزارت معارف خواستار دریافت امتیاز تأسیس روزنامه شد. انتشار اطلاعات در آغاز فقط دو صفحه را دربرمی‌گرفت و تیراژ آن 500 نسخه بود، اعضای کادر آن نیز به جز سرپرست و مدیر روزنامه، فقط دو نفر بودند اما به تدریج این مرکز گسترش یافت و با گذشت زمان، محدوده کارش از انتشار یک روزنامه بسیار فراتر رفت تا آن جا که که به صورت یکی از بزرگ‌ترین موسسه‌های فرهنگی خاورمیانه درآمد. در سال‌های گذشته ساختمان روزنامه اطلاعات به خیابان میرداماد منتقل شد و ساختمان تاریخ ی روزنامه اطلاعات رو به ویرانی رفت. این گزارش را درباره این بخش از میراث روزنامه نگاری ایران را در تابناک می‌بینید.

باستان شناسان مصری روز پنجشنبه اعلام کردند که تابوت کشف شده در بندر اسکندریه متعلق به اسکندر مقدونی، فرمانروای دوران باستان نیست. در ابتدا با کشف این تابوت این امیدواری پدید آمده بود که درون آن جسد اسکندر مقدونی قرار دارد. با این حال باستان شناسان درون این تابوت تنها بقایای مومیایی شده یک خانواده سه نفره را یافتند. این گزارش را در این زمینه از عملیات کشف ببینید.

سه روز پس از وقوع انقلاب اسلامی ایران، در صبح روز 25 بهمن ماه، یک گروه مسلح از سازمان منافقین (مجاهدین خلق) به سفارت آمریکا حمله کردند و این سفارتخانه را اشغال کردند. پیش از این برخی گزارش‌ها حکایت از آن دارد که سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران عامل این حمله بوده‌اند اما در فیلمی که اکنون می‌بینید، یکی از عاملان این حمله می‌گوید با همراهی 24 نفر از اعضای سازمان مجاهدین دست به این حمله به مقر دیپلماتیک آمریکا در ایران زده است. ویلیام سالیوان سفیر وقت آمریکا در تهران به تفنگداران دریایی محافظ سفارتخانه دستور داد تا تنها به منظور حفظ جان خود تیراندازی کنند و برای پراکنده کردن چریک‌هایی که اقدام به بالا رفتن از دیوارها کرده بودند، از گاز اشک‌آور استفاده نمایند. با وخیم تر شدن اوضاع، سالیوان با دولت موقت تماس حاصل کرده و از آن‌ها کمک خواست. کارکنان سفارت سپس همگی خود را در اتاق گنبدی شکل مخابره خبر حبس کرده و اقدام به از بین بردن اسناد کردند. پس از آنکه مهاجمان، کارکنان سفارت را به مرگ و آتش زدن اتاق مخابره خبر تهدید کردند، به دستور سالیوان، آنان همگی تسلیم شدند. با این حال امتناع امام خمینی (ره) از تأیید اقدام مذکور در آن مقطع، ابراهیم یزدی وزیر امور خارجه دولت موقت را قادر ساخت تا به نمایندگی از دولتش، به این تنش پایان دهد. پس از گذشت دو ساعت، نیروهای کمیته انقلاب به همراه یزدی وارد درگیری شده و موفق شدند چریک‌ها را به ترک سفارت ترغیب کنند، به این ترتیب در ساعت دوازده ظهر آن روز، کنترل سفارت آمریکا به دست مقامات دولت موقت افتاد. این لحظات را در تابناک می‌بینید.

چند ماه پیش از شروع جنگ خلیج فارس محمد علی (کلی) بوکسور مشهور آمریکایی به عراق سفر کرد تا صدام را متقاعد کند که گروگان‌های آمریکایی را آزاد کند. محمد علی با شهرت جهانی و احترامی که در جهان اسلام داشت موفق شد با صدام حسین دیدار کرده و 15 گروگان آمریکایی را آزاد کند. تصاویر سفر و دیدار محمد علی از عراق را همراه با خاطرات گروگان‌ها از مواجهه با محمد علی را در ویدیو تابناک ببینید.

جزایر فالکلند، مجمع‌الجزایری در اقیانوس اطلس جنوبی است. این جزایر بخشی از مستعمرات بریتانیا هستند ولی آرژانتین مدعی مالکیت این جزایر است. در سال 1982 و در پی شرایط بد اقتصادی و ناآرامی‌های داخلی لئوپولدو گالتیری رهبر دیکتاتوری آرژانتین تصمیم گرفت که با تحریک ملی‌گرایی در آرژانتین به جزایر فالکلند حمله کرده و از این طریق اذهان مردم آرژانتین را از شرایط بد اقتصادی منحرف سازد. تصور اولیه گالتیری این بود که به دلیل فاصله بسیار این جزایر با بریتانیا و کم اهمیت بودن آن، بریتانیا به این تهاجم واکنش نظامی نشان نخواهد داد. اما کابینه جنگ تاچر به سرعت تشکیل شد و نیروی‌های نظامی بریتانیا برای بازپس‌گیری جزایر اعزام شدند. در جنگی که ده هفته به طول انجامید نزدیک به هزار نفر کشته شدند در حالی که کل جمعیت جزایر فالکلند در حدود 1900 نفر بود. در اثر این جنگ دیکتاتوری نظامی به شدت تضعیف شد و نهایتا پس از نزدیک به یک دهه برای اولین بار در آرژانتین انتخابات عمومی برگذار شد. پس از جنگ جهانی دوم این نبرد بزرگترین نبرد آبی، هوایی قرن بیستم است و به همین دلیل تحلیل‌های نظامی بسیاری روی آن انجام شده که منجر به شکل‌گیری روند و گسترش جنگ‌افزارهای نیروهای هوایی و دریایی شده است. تصاویری از این جنگ که خورخه لوئیس بورخس، نویسنده معروف آن را نبرد دو مرد کچل بر سر یک شانه توصیف کرده است، همراه با خاطرات سربازان و غیرنظامیان این جنگ را در ویدیو تابناک ببینید.

سافرجت به زنانی گفته می‌شد که در اوایل قرن بیستم برای بدست آوردن حق رای برای زنان فعالیت سیاسی انجام می‌دادند. برجسته‌ترین اقدامات سافرجت‌ها در بریتانیا به رهبری املین پنکهرست انجام می‌شد. هرچند ایرلند (فقط برای زنان صاحب ملک)، نیوزیلند و استرالیای جنوبی در قرن نوزدهم به زنان حق رای داده بودند، اما این حق تا سال 1918 در بریتانیا به رسمیت شناخته نمی‌شد. مبارزات سافرجت‌ها به خشونت گرایش پیدا کرد و پس از مدتی آن‌ها تلاش کردند که با آتش زدن صندوق‌های پست و شکستن شیشه‌ها جامعه را مجبور به پذیرش حق آن‌ها برای رای دادن کنند. در میان اقدامات سافرجت‌ها شاید حادثه دربی اپسم مهمترین اقدام اعتراضی باشد. امیلی دیویدسون، فعال سافرجت با پریدن به میان پیست اسب‌دوانی جلو اسب پادشاه را گرفت و در اثر برخورد با آن به کما رفته و سپس از دنیا رفت. دوربین‌های خبری این اقدام را ضبط کردند و هزاران سافرجت در مراسم خاکسپاری وی شرکت کردند. نیت او از انجام این کار مشخص نیست. او پیش از این اقدام توضیحی در مورد آن نداده بود و نظرات مختلفی مانند قصد خودکشی، حادثه بودن این واقعه یا تلاش برای نصب پرچم سافرجت‌ها روی اسب پادشاه هیچ‌کدام قطعا ثابت نشده‌اند. در میزان تاثیر اقدامات سافرجت‌ها روی بدست آمدن حق رای برای زنان اختلاف نظر وجود دارد و برخی از مورخان معتقد هستند حتی بدون چنین اقداماتی نیز به مرور زمان زنان حق رای را بدست می‌آوردند. تصاویری از لحظه برخورد امیلی دیویدسون با اسب شاه بریتانیا را همراه با توضیحاتی در مورد نیات و عوامل اقدام وی در ویدیو تابناک با زیرنویس فارسی ببینید.

ایران پس از جنگ تحمیلی با رژیم بعث عراق، به دنبال بازسازی و ارتقاء توان هوایی خود بود و از آنجا که اروپا و آمریکا حاضر به فروش جنگند‌ه‌های مدرن به ایران نبودند، ایران سراغ نسخه‌های مشابه اروپای شرقی آنها رفت. «سوخو 25 / Sukhoi Su-25 / Су-25» که در ناتو «پاقورباغه / Frogfoot» خوانده می‌شود، در زمان عرضه توسط روسیه، یک هواپیمای جنگنده کارآمد بود که با ظهور نسل‌های بعدی جنگنده-بمب افکن‌ها و همچنین توسعه سامانه دفاع هوایی کشورها، کارکردش نسبت به گذشته کاهش یافت. اولین پیش‌نمونه سوخو 25 در 22 فوریه 1975 پرواز کرد و تولید انبوه آن از سال 1978 در کارخانهای در «تفلیس» گرجستان شوروی سابق آغاز و سپس از سال 1981 وارد خدمت فعال نظامی در ارتش شوروی سابق شد و کارکردی مشابه ای-10 تاندربولت آمریکایی داشت. این هواپیما یکی از گزینه‌های ایران بود که نسخه‌های مختلفی از آن خریداری شد. اکبر هاشمی رفسنجانی در دوران ریاست جمهوری، به گرجستان سفر کرد. او با ادوارد شواردنادزه رئیس جمهور وقت گرجستان دیدار کرد و پس از امضای تفاهنامه‌هایی از خطوط تولید سوخو 25 بازدید کرد. این بازدید باعث شد چنین گمانه‌ای مطرح شود که ایران به دنبال خرید سوخو 25 است. در نهایت ایران شماری از این هواپیماهای جنگی را از روسیه خریداری کرد که در نیروی هوایی سپاه پاسداران خدمت می‌کنند. تصاویر این دیدار و امضاء تفاهمنامه را در تابناک می‌بینید.

هیتلر در دوران جنگ جهانی دوم مدت زیادی را در اقامتگاه «برگهوف/ Berghof» در دامنه کوه‌های آلپ سپری کرد. این خانه مجلل با سی اتاق و اسباب و اثاثیه‌ گران محل امنی بود که دیکتاتوری نازی در آن مهمانی شام برگزار کند و علاقه خود به هنر را با اطرافیان نزدیک خود به اشتراک بگذارد. هرچند علاقه هیتلر به هنر در تضاد با رویه خشن او در جنگ بود. اما این جنبه از شخصیت هیتلر نیز قسمتی از حقیقت تاریخ سیاه آلمان نازی است.تصاویری از اسباب و اثاثیه این اقامت‌گاه همراه با تصاویر خانگی آن دوران را در ویدیو تابناک با زیرنویس فارسی ببینید.

ناو آمریکایی وینسنس در روز 12 تیرماه 1367، یک فروند هواپیمای مسافربری ‏ایران را در خلیج فارس هدف قرار داد و همه 290 سرنشین آن را به شهادت رساند. ساعت 10 صبح هواپیمای جمهوری اسلامی ایران پرواز655 با 15دقیقه تأخیر در ساعت 10:05 از برج مراقبت فرودگاه بندرعباس تقاضای پرواز کرد، مدت پرواز تا دوبی 30 دقیقه و حداکثر ۱۴ هزارپا تعیین شد. در ساعت 10:17 دقیقه، هواپیمای ایرباس 300 به پرواز درآمد. دقایق نخستین پرواز و مراحل اوج‌‏گیری تا ارتفاع 12 هزارپایی مطابق طرح پرواز انجام شد و خلبان به طور پیوسته با برج مراقبت فرودگاه بندرعباس و مرکز کنترل راه‌های هوایی ایران و امارات تماس داشت. در خلیج فارس ناوجنگی آمریکایی وینسنس که در تاریخ هفتم خرداد از بندر سان دیه گو وارد خلیج‏ فارس شده بود، به قصد یک ماجراجویی هوایی به آب‏های مرزی ایران نزدیک شد. ایچنرمارک قلب این رزم‏ناو به شمار می‏رفت. وظیفه اصلی آن، کشف هدف‌های پرنده،اعم از موشک، هواپیما و پردازش اطلاعات، تعقیب صدها هدف به طور همزمان و کنترل آتش آن‏ها بود، هم‏چنین این رزم‏ناو به موشک‏های‏ زمین به هوا با برد 408 کیلومتر نیز مجهز بود. چند لحظه پیش از ورود هواپیمای ایرباس 300 به منطقه کنترل هوایی امارات، در محلی به نام مولبیت، خلبان به مرکز کنترل هوایی کشور اطلاع داد که قصد دارد به 14هزارپایی بالا برود. ساعت 10:22دقیقه ناو وینسنس که خود را به بهترین و نزدیکترین موقعیت رسانده بود، به دستور ناخدا ویلیام راجرز، فرمانده ناو، موشک استاندارد 2 به سوی پرواز 655 شلیک کرد. ناگهان هواپیما از صفحه رادارهای زمینی محو شده و در طوفانی از دود و آتش به پهنه آب‏های نیلگون خلیج‏ فارس فرو رفت. با عدم اطلاع از سرنوشت هواپیما، برج مراقبت فرودگاه بندرعباس، در تماس با دبی، پیگیر سرنوشت پرواز 655 شد ولی آن‏ها اظهار بی‏اطلاعی کردند. بلافاصله ستاد تأمین استان هرمزگان وضعیت اضطراری اعلام و فعالیت خود را آغاز کرد. بلافاصله پس از این جنایت هولناک، مقامات آمریکایی اعلام کردند که یک فروند هواپیمای اف-14 ایران را مورد هدف قرار داده‏‌اند. پس از روشن شدن نوع هواپیما، آمریکایی‌ها سعی کردند تا به نحوی وانمود کنند که در این مورد مرتکب اشتباه شده‏‌اند، اما شواهد بعدی، این نظر آنان را کاملاً مردود جلوه داد. تصاویر عملیات کشف و جمع آوری پیکر شهدای هواپیمای ایران‌ایر را در خلیج فارس در تابناک می‌بینید.

شهید بهشتی در نماز جمعه در سال 1359، خطبه متفاوتی در نماز جمعه تهران داشت. آیت الله محمد حسینی بهشتی درباره بخش های مختلف مردم در سال‌های نخست انقلاب سخن می‌گوید و در ادامه با بیان اینکه حدود دو هزار تاکسی ضدانقلابی داریم، از حاضران می‌خواهد این دو هزار راننده تاکسی را شناسایی کنند. در تابناک می‌بینید.

پس از فروپاشی شوروی ساختار اقتصادی روسیه یک شبه از بین رفت. این منجر به فاجعه اقتصادی و اجتماعی در روسیه شد و هزاران نفر به زیر خط فقر رفتند. بوریس یلتسین که آن زمان رئیس‌جمهور روسیه بود برای حل مشکلات شروع به اصلاحاتی کرد که با مخالفت نمایندگان شورای عالی شوروی رو به رو شد. نمایندگان مدعی بودند که تمام مشکلات اقتصادی و اجتماعی ناشی از رئیس‌جمهور است و برنامه استیضاح او را در سر داشتند. پس از بالا گرفتن درگیری‌های سیاسی و دو نیم شدن جامعه سر حمایت از مجلس یا دولت کار به درگیری نظامی کشید و تانک‌های زیر دست یلتسین به سمت پارلمان روسیه آتش گشودند. این درگیری‌ها منجر به مرگ صدها تن شد و نهایتا با مداخله نیروهای ضد تروریستی که زمانی زیر نظر کا گ ب فعالیت می‌کردند ماجرا به پایان رسید. بسیاری بر این باور هستند که تک تیراندازانی ناشناس با شلیک هدفمند به مردم به دنبال تشدید شرایط و ایجاد بحران بودند هرچند تحقیقات بعدی موفق به کشف هویت این افراد نشد. اما از این جهت که این اتفاقات منجر به افزایش شدید اختیارات ریاست‌جمهوری برای یلتسین و کاهش شدید اختیارات پارلمان شد. بسیاری باور دارند که این تک‌تیراندازها مزدورانی بودند که یلتسین به روسیه دعوت کرده بود.تصاویر نفس‌گیر از اتفاقات مسکو در سال 93 همراه با توضیحات بیشتر را در ویدیو تابناک ببینید.

شش فرد مسلح به شکل خدمتکار در صبح سی‌ام آذرماه 1354 به جلسه وزیران نفت سازمان اوپک واقع در وین اتریش وارد شدند و شروع به تیراندازی کردند. این گروه با نام گروه «ارتش انقلاب عربی» را ایلیچ رامیرز سانچز ونزوئلایی معروف به «کارلوس شغال» فرماندهی می‌کرد. کارلوس به همراه سه چپ‌گرای آلمانی و انیس نقاش و یکی از همدستانش به شکل خدمتکار به محل اجلاس در وین نفوذ کردند. در 5 دقیقه اول آنها 3 نفر را کشتند و سپس در سالن مواد منفجره کار گذاشتند. مهاجمان، بیش از 80 نفر، شامل 12 وزیر نفت و 68 کارمند و عضو هیأت نمایندگی را به گروگان گرفتند. جمشید آموزگار نخست‌وزیر ایران در سال‌های 1356 تا 1357 که در آن زمان ریاست مجمع سالانه بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول و رئیس دوره‌ای اوپک را به عهده داشت نیز در میان این گروگان‌ها بود. او همچنین از طرف ایران به عنوان مذاکره‌کننده ارشد نفتی در این اجلاس بود. آنها از مقامات اتریشی یک دستگاه اتوبوس با پنجره های پوشیده، یک هواپیما با 3 خدمه و باک پر تقاضا کردند. همچنین تاکید کردند بیانیه‌های آنان از رادیو و تلویزیون اتریش در هر دو ساعت به زبان فرانسوی، قرائت شود. این عملیات در واکنش به دومین «توافق‌نامه جداسازی نیروها» میان مصر و «رژیم صهیونیستی» موسوم به «قرارداد سینای 2» به امضاء رسید که براساس آن، مصر به عنوان یکی از قدرتمندترین کشورهای عربی، امتیازات ویژه‌ای را در ازای بازپس گیری بخشی از صحرای سینا از صهیونیست‌ها، به اسرائیل داده بود. توافق مصر و رژیم صهیونیستی و همچنین تعطیلی ایستگاه رادیویی فلسطین در قاهره به دلیل پخش برنامه‌های مخالف با «قرارداد سینای 2» باعث شد که در 15 سپتامبر گروهی از فدائیان فلسطینی سفارت مصر در اسپانیا را اشغال کنند و سفیر، کنسول، وابسته مطبوعاتی و شش کارمند اسپانیایی سفارت را گروگان بگیرند. فداییان فلسطینی که خود را وابسته به سازمان «سپتامبر سیاه»معرفی می‌کردند تهدید کردند که اگر مصر «قرارداد سینای 2» را لغو نکند، گروگان های خود را خواهند کشت. فدائیان، از مقامات مصری که در «کنفرانس صلح ژنو» شرکت کرده بودند، خواستند که با صدور یک بیانیه مشترک این قرارداد را خیانتی به مصری‌ها و خلق عرب قلمداد کنند و مصر نیز سریعاً «مذاکرات ژنو» را ترک کند. سفرای الجزایر، کویت و عراق مذاکراتی را با گروگان‌گیران سفارت آغاز کردند. انور سادات رئیس جمهور وقت مصر در تلگرافی به یاسر عرفات، او را مسئول جان تمامی گروگان‌ها دانست. یک روز بعد، مهاجمان فلسطینی طی توافقی همراه با گروگان‌های خود و سفرای عراق و الجزایر، تحت نظارت پلیس به فرودگاه برده شدند. یک هواپیما آن‌ها را به الجزایر برد و گروگان‌ها در فرودگاه الجزیره آزاد شدند. گروگانگیران وزیران حاضر در نشست اوپک که تحت رهبری فردی به نامایلیچ رامیرز سانچز (با اصالت ونزوئلایی) معروف به کارلوس بودند، در بیانیه‌ای 8 ماده‌ای که تمام آرمان‌های اعراب را در آن ایام در خود داشت، خواستار شعار «سه نه» (نه «معاهده»، نه «مذاکره» و نه «شناسایی رژیم صهیونیستی») مصوب اجلاس سران عرب در خارطوم (1967)، تقبیح هر عملی که به اشغال هر قسمتی از سرزمین فلسطین مشروعیت ببخشد و... شدند. آنها دیپلمات‌ها را به سه دسته دوست، بی‌طرف و دشمن تقسیم کردند که دوستان شامل الجزایر، عراق و لیبی و دشمنان شامل ایران، عربستان، امارات متحده عربی و قطر بودند. حمله‌کنندگان نام «سازمان بازوی انقلاب عرب» را بر خود نهاده بودند. کارلوس از دولت اتریش درخواست هواپیما کرد تا گروگان‌ها را به هر جا خواست ببرد و از این کشور خواست بیانیه‌ای درباره آرمان فلسطین هر دو ساعت از رادیو و تلویزیون اتریش پخش کند و گرنه ابتدا زکی یمانی و جمشید آموزگار را خواهد کشت و بعد سالن را منفجر خواهد کرد.سرانجام مقامات پس از چند ساعات مذاکره بی‌حاصل به خواسته گروگانگیران تن دادند و گروگان گیرها به همراه دریافت بین پنج تا پنجاه میلیون دلار آمریکا همراه با گروگان‌هایشان با اتوبوس به سمت فرودگاه و سپس با هواپیما به سمت الجزایر حرکت کردند. آنها در الجزایر برخی گروگان‌های عرب را آزاد کردند و به سوی لیبی حرکت کردند. اما در لیبی هواپیمایی جهت حرکت به سمت عراق در اختیارشان قرار نگرفت و به ناچار پس از اینکه نتوانستند در تونس فرود بیایند مجدداً به الجزایر بازگشتند و در نهایت پس از آزادی گروگان‌ها در الجزایر، گریختند. تأثیر این حادثه چنان بود که اوپک تا 25 سال اجلاسی در این سطح و گستردگی حضور برگزار نکرد. تصاویری از این گروگان گیری که پس از سه روز در دوم دی ماه 1354 به پایان رسید را در تابناک می‌بینید.