۱۵۸ روز کاری بیشتر تا پایان سال جهاد اقتصادی نمانده و همچنان کلید واژه «باید بشود» واژه تکراری همه سخنرانی ها، مصاحبه ها و خطابه های با موضوع «جهاد اقتصادی» است.
صرف نظر از ریشه یابی این «بایدها» در سخنرانی های معمول مسئولان و صاحبان خطابه و اینکه از مسئولان طراز اول کشور تا مدیران میانی بخش های تابعه تا آخرین رده های اجرایی، این واژه ایجابی را بدون هیچ گونه تکلف و به آسانی و پشت هم تکرار می کنند، این مسأله مهم است که ماهرانه فاعل نهایی عموم این جملات امری، با بهره گیری از ضمایر مجهول به جای معلوم پنهان شده و بدون روشنگری درست و صریح فرآیند، از تحقق اینکه «چگونه باید بشود» غفلت می شود.
و از آن مهمتر نیز توجه به این نکته است که پس از گذر از بزنگاه ها و از دست دادن فرصت ها، جملات گذشته دوباره از نو تکرار خواهد شد؛ با این تفاوت که جای واژه امر «باید» واژه حسرت بار «باید می شد!» و «کاش می شد!» را خواهد گرفت که البته در آن هنگام دیگر زمان گذشته است و... .
البته باقی ماندن ۱۵۸ روز کاری تا آخرین روز از پایان سالی که «سال جهاد اقتصادی» نام گرفته، به این معنا نخواهد بود که ۱۵۸ روز «فرصت کار» باقی مانده است، بلکه از آن جهت که به طور حتم، هرچه به پایان این روزها نزدیک می شویم، فرصت برای اجرا و اقدام و حتی اندیشیدن به برخی از طرح ها و برنامه های بلند مدت از دست خواهد رفت.
از سوی دیگر، با به کار بردن تعبیر «جهاد اقتصادی» از سوی رهبر انقلاب برای نام امسال، می توان این تعبیر را برداشت کرد که رهبر انقلاب در محاسباتشان از رویارویی دشمن با مردم و نظام جمهوری اسلامی ایران، مرحله ای سخت و جدی تری را پیش بینی کرده اند که در نامگذاری امسال همه مردم و مسئولان را نه به «اهتمام اقتصادی» و «تلاش اقتصادی»، که به «جهاد اقتصادی» فراخواندند.
البته ایشان چنان که در یکی از دیدارهای اخیر با نمایندگان ملت، پیش بینی و خواندن سناریوی سلطه گران و برنامه ریزی و اقدام درست در قبال آن را موجب شکست حتمی دشمنان دانستند، اما در تشریح اهداف سناریوی کنونی استکبار فرمودند: «دشمن آشکارا، بر مسائل اقتصادی تمرکز کرده تا پایه اقتصادی ایران را فلج و مردم را نومید کند و این جهت گیری آشکار دشمن، به مجلس، دولت و همه مسئولان در بخش های گوناگون گوشزد می کند که در سالی که به همین علت سال جهاد اقتصادی نامگذاری شده، باید در کدام عرصه تمرکز و تلاش کنند»؟!
تأکید رهبر معظم انقلاب در این بیان و همچنین بیانات نخستین روز سال در حرم مطهر رضوی، تمرکز و تلاش در عرصه هایی است که منجر به مقابله با هدف اصلی دشمن یعنی «فلج کردن پایه های اقتصادی ایران» و «نومید کردن» مردم شود.
به بیان ساده تر، تلاش ها و برنامه ریزی های دشمن در این روزها این است که ولو با پرداخت هزینه های جدی، اقتصاد کشور را زمین گیر و وضعیت زندگی مردم را متلاشی کند و به طور قطع، اگر این تلاش های دشمن در یک پیش بینی ساده، تحقق ناپذیر و نشدنی بود، با تأکید رهبر انقلاب، عنوان «جهاد اقتصادی» بر تارک سال ۱۳۹۰ نقش نمی بست؛ پس این یک تهدید جدی است که عزم عمومی مسئولان را می طلبد.
بنابراین، تشکیل مرکزی برای جنگ اقتصادی آمریکا توسط وزارت خزانه داری، ایجاد محدودیت برای شبکه بانکی، تعیین سقف برای دریافت منابع فاینانس، کنترل تعاملات اقتصادی همسایگان ایران و توقیف شرکت هایی که با ایران مناسبات مالی و تجاری دارند، تنها نمونه هایی از جنگ اقتصادی واشنگتن علیه تهران است که تا انداز ای نیز سابقه داشته است، اما این روزها محاسبات کارشناسان، احتمال بروز شیوه ها و ابزارهای سرسختانه تر دشمن را جدی تر می نماید که دارای اثرات فلج کننده است، چنان که تاکنون سه قطعنامه علیه ایران منتشر شده که عموم محتوای آنها اقتصادی است و در این فرایند، تحریم تکنولوژی، تحریم بانکی، تحریم پولی، محاصره بنادر و بازرسی بنادر و کشتی ها، همگی ماهیتی اقتصادی داشته و برای محاصره اقتصادی ایران انجام شده و با وجود این، ممکن است اگر دیر بجنبیم، شاید خیلی زودتر از آنچه گمان می کنیم، دیر شود... !
به نظر ميرسد فرهنگ چاپلوسي وريا به شدت در مناصب حكومتي رشد كرده وبه صورت يك ارزش در آمده به طو ريكه نشان ولايي بودن گريزي به سخنان رهبري در آغاز سال وامثالهم است در صورتيكه اگر رفتار عملي بسياري از مسوولان را واكاوي كنيم هيچ اعتقادي به حرفهاي خود نداشته وبواسطه مسووليت يا تثبيت جايگاه چنين مطالبي را بر زبان ميرانند.