سرويس اقتصادي ـ چندي است، بازار آبميوه كشور از تنوع بالايي برخوردار شده است، به گونهاي كه براي برگزیدن يك آب ميوه در فروشگاه ـ هر چند از پیش تصميم گرفته باشيد ـ با ديدن قفسههای آب میوه، درنگ ميكنيم.
به گزارش «تابناك»، اما در اين ميان، هستند ماركهايي از آب ميوه كه همچنان بيرقيب در عرصه فروشگاهها ميتازند و جاي صد افسوس كه پرفروشترين مارك آب ميوه قوطي هم ايراني نيست.
اکنون بايد پرسيد، چگونه در كشوري كه داراي بيشترين مزيت در صنعت آب ميوه است و بسياري از كنسانترهسازان جهان، مواد اوليه خود را از آن تهيه ميكنند، باز هم واردات براي يك آب ميوه عربستاني ميصرفد؛ آن هم كشوري كه هيچ برتری از نظر اقتصادي در توليد آب ميوه ندارد؟!
بنا بر این گزارش، «العوجان»، شركت عربستاني آب ميوههاي راني البته با ثبت صنايع غذايي عوجان در ساوه، تا اندازهای برند خود را رنگ و بوي ايراني داده است.
البته برخي بر اين باورند كه بخش اعظم اين محصول در كشور عربستان توليد و به ايران وارد ميشود که در صورت درست بودن گفته آنان، این يعني خريد آب ميوه در راستاي افزايش درآمد عربستان و كاهش اشتغال كارگران ايراني!
وليالله داود آبادی، رييس انجمن آب ميوه و كنسانتره در پاسخ به «تابناك» در اين باره گفت:عادل العوجان، یکی از تولیدکنندگان قدیمی آبمیوه است و من برای وی احترام بسیاری قایلم، من بارها به چنین افرادی گفتهام که بیایید در شرایط برابر تولید کنید و حق گمرکات این کشور را بپردازید. این میشود یک رقابت برابر که البته باز هم برابر نیست، چرا که تسهیلات آنها بسیار ارزانتر است و نیروی کار با بهرهوری بالاتری دارند.
درباره عادل العوجان آن گونه که از شواهد برمیآید، این شخص در کارخانه ساوه، رانی تولید میکند و احتمال دارد مقادیری هم وارد کند.
بنابراین، شايد این پرسش از مسئولين بازرگاني كشور بجا باشد كه وقتي در يك شاخه توليدي داراي صنعت بالنده و مزيت اقتصادي هستيم، چرا اجازه واردات توليدات مشابهي را به رقباي صنايع داخلي ميدهيم ؟!
افزون بر این که به دليل رنگ و طعم و پالپ خاص خود ـ كه ميتوانند سبب مضرات خاص بهداشتي هم باشد ـ جذب كننده مشتري و سبب آسيب و ضرر به بازار صنايع داخلي آب ميوه است!
این گزارش همچنین آورده است، در هفتههاي گذشته نيز وجود پالپ زياد در راني، سبب اظهاراتي از سوي مسئولان استاندارد درباره اين آب ميوهها شده بود، چرا كه اين ميزان پالپ، مستلزم ميزان بسیار مواد نگه دارنده است و البته داراي خطرات بهداشتي، ولی گويا مسأله تنها به ابراز نگرانيهاي ساده پایان نمییابد.
داود آبادي در بخش ديگري از سخنان خود، بين آب ميوه و نوشابههاي آب ميوهاي تفاوت بسیاري قایل شد و گفت: اين روزها بازار نوشابههاي آب ميوهاي بسيار داغ شده، ولی هموطنان ما بايد بدانند كه اين نوشابهها به هيچ وجه آب ميوه نبوده و خواص خوراكي آن را ندارند.
شايد بتوان گفت، جا انداختن اين نوع نوشابهها به عنوان آب ميوه در اذهان مردم، خود نوعي ترفند تبليغاتي است، ولی اين مسأله گذشته از نياز به اطلاعرساني درست به مردم، نياز بيشتر به توجه مسئولين دارد تا در آيندهای نزديك، شاهد آسيب ديدن تدريجي صنف ديگري از اصناف مولد اشتغالزا و سودآور كشورمان در كشاكش رقابت نابرابر با واردات، آن هم در برابر ديدگان مسئولين ذيربط نباشيم.