در فلسطین تنها «دولت اسرائیل» باید باشد!

در سال‌های اخیر، یکی از مواضع اعلامی آمریکا درباره مسائل خاورمیانه، ادعای حمایت این کشور از برقراری صلح میان فلسطین و رژیم صهیونیستی و طرح «دو دولت» در سرزمین‌های اشغالی بوده است؛ اما تحولات اخیر در منطقه، رویکرد واقعی آمریکا و حمایت بی‌قید شرطش از رژیم صهیونیستی را آشکار‌تر کرده است.

به گزارش «تابناک»، خودداری ایالات متحده از حمایت از طرح اخیر محمود عباس در سازمان ملل ـ که مبتنی بر به رسمیت شناخته شدن دولت مستقل فلسطینی بود ـ شکاف میان سیاست‌های اعلامی و اعمالی آمریکا در قضیه درگیری فلسطین و رژیم صهیونیستی را آشکار‌تر از پیش ساخته است.

روزنامه آمریکایی «کریستین ساینس مانیتور» در مطلبی با اشاره به این موضوع می‌نویسد، رویکرد آمریکا در قبال طرح عباس در سازمان ملل، نشانگر آن است که این کشور در عمل از موضع «دو دولت» به موضع «نبود دولت» در سرزمین‌های مورد ادعای کنونی رژیم صهیونیستی متمایل شده است.

با این حال، همین سیاست که خود ناشی از نوعی بی‌تفاوتی و حمایت ضمنی از رژیم صهیونیستی است، دست این رژیم را برای گسترش هر چه بیشتر قلمروهای اشغالی خود در سرزمین‌های فلسطینی باز خواهد گذاشت.

البته این روزنامه در مطلب خود اشاره می‌کند که این تغییر سیاست، یک شبه رخ نداده، بلکه روندی است که از بیست سال پیش تاکنون اندک اندک تحقق پیدا کرده است. از زمان آغاز روند مذاکرات صلح «اسلو» در سال ۱۹۹۳ تاکنون، شمار ساکنان یهودی در شهرک‌های اسرائیلی با افزایش چشمگیر، از ۱۰۹ هزار نفر به ۳۵۰ هزار نفر رسیده است.

اما رویدادی که اکنون در حال رخ دادن است، این که شهرک‌های اسرائیلی در حال محاصره بیت‌المقدس هستند و این امر، رؤیای فسطینی‌ها برای پایتخت قرار دادن این شهر را روز به روز کمرنگ‌تر می‌کند. اشغال ۶۰ درصد از کرانه باختری توسط رژیم صهیونیستی، عملاً فلسطین را به جای یک دولت به مجموعه از شهرهای جدا از هم تبدیل کرده است.

در این شرایط، محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان که البته چندان هم میان همه فلسطینی‌ها محبوب نیست، طرح تشکیل دولت مستقل فلسطینی را در سازمان ملل مطرح کرد که با حمایت اکثریت قاطع کشورهای عضو این سازمان، اما مخالفت آمریکا روبه‌رو شد.

در حقیقت، در واکنش به تصویب عضویت ناظر فلسطین در سازمان ملل، «سوزان رایس»، نماینده آمریکا در این سازمان، با لحنی طعنه‌آمیز، از ناپایدار بودن اعلامیه‌های مربوط به این موضوع سخن گفت و «هیلاری کلینتون»، وزیر خارجه این کشور نیز بر حمایت آمریکا از رژیم صهیونیستی تأکید کرد.

از سوی دیگر، یک روز پس از رأی‌گیری مذکور در سازمان ملل، رژیم صهیونیستی از برنامه‌هایش برای گسترش شهرک‌سازی در منطقه «E۱» خبر داد تا از این راه، بیت‌المقدس شرقی را به کرانه باختری پیوند دهد. انجام این برنامه، در عمل آخرین میخ بر تابوت راهکار «دو دولت» خواهد بود. در این میان، آمریکا تنها نقش نظاره‌گری منفعل را برای خود برگزیده است.

در حقیقت، سیاست آمریکا در منطقه همچنان بر این اساس استوار است که ملاحظات سیاسی داخلی ـ که به شدت تحت نفوذ لابی اسرائیل است ـ باید بر منافع ملی و نیر ملاحظات بشردوستانه اولویت داشته باشد.

بنابراین، ایالات متحده با خودداری از حمایت از راهبردهای هرچند محدود برای خودمختاری فلسطین و احتراز از به چالش کشیدن رژیم صهیونیستی در موضوع شهرک سازی‌ها، بر پایان راهکار «دو دولت» صحه گذاشته و از سیستمی مبتنی بر سلطه تنها یک دولت با استفاده از قدرت نظامی اشغالگر حمایت می‌کند.