کبیرآباد یکی از صدها روستای محروم و حاشیه ای اطراف تهران است که با ماشین تا متروی کهریزک کمتر از پانزده دقیقه فاصله دارد. ساکنین اغلب مهاجرش سال های سال است که ساده ترین امکانات اولیه را هم برای زندگی ندارند.
به گزارش "تابناک" کبیرآباد به وسعت اسمش محروم و نادیده باقی مانده است. بوی تعفن زباله ها که در هر گوشه ای به چشم می خورد، مشام هر تازه واردی را می آزارد، هر چند که روستائیان مانند هوا، به آن عادت کرده اند و روزانه میلیون ها بار تنفسش می کنند.
نخاله های ساختمانی جابجا بر زمین ریخته و اهالی می گویند اینها سوغاتی هر شب کامیون هاست! اینجا جز خاک، جز کوچه های تنگ و خراب و جز خانه های توسری خورده، چیزی نمی بینی. این روستا محصولات کشاورزی بسیار اندکی دارد و تقریبا تمام مردان، به کارگری فصلی اشتغال دارند.
کبیرآباد جایی است که مانند بیشتر روستاها، محلات و حاشیه های محروم دیگر، از چشم مردم و مسئولان دور مانده است و این دورماندن، گاهی آنها را از نقشه ها نیز پاک می کند.
اعضای جمعیت امام علی(ع) تصمیم گرفتند که در روز میلاد مولا علی و در شروع ایام اعتکاف، با اهدای وعده غذایی، روزه شان معنای جدیدی داشته باشد و به عبادتی فردی، بُعدی اجتماعی بدهند. چنان که علی(ع) در نماز خود نیز از محرومان غافل نبودند و زندگی شان هر لحظه تجلی آمیختگی عبادت فردی واجتماعی بود.این اعتکاف، اولین قدم برای اقدامات آینده جمعیت امام علی (ع) دراین روستا و روستاهای مجاور آن بود.
الله اکبر الله اکبر الله اکبر ، خدایا از گناهان ما بگذر با شکم سیر و دلی سیر می خوابیم و یادی از فقرا نمیکنیم ، مسئولان ما هم به فکر همه چیز هستن به غیر از مردم فقیر و بینوا ، عجب روزگار بدی شده. 
زنده باد افغان