آفرین چیت ساز اوّل در یادداشت ایران نوشت:
از تصمیم شگفت‌انگیز کنگره‌نشینان امریکا درباره غزه نباید به آسانی گذشت. درست در روزی که ارتش صهیونیستی ظرف یک روز 200 فلسطینی را- که اکثر آنان زن و کودک بودند- قتل‌عام کرد، نمایندگان کنگره با اجماع عجیب ۳۹۵ رأی موافق در برابر ۸ رأی مخالف، کمک فوری خود را به مبلغ ۲۲۵ میلیون دلار پیشکش دولت جنگ‌طلب نتانیاهو کردند.
پاسخ بسیاری از سؤالات ما درباره اسباب و علل دخیل در حوادث خونین باریکه غزه در همین مصوبه نهفته است. پیش از این محافل دیپلماسی حکایت‌های بسیار درباره نقش و نفوذ لابی افراطیون یهود در سیاست خاورمیانه‌ای امریکا نقل کرده بودند اما همه چیز درباره ارتباط با این کانون‌های پنهان قدرت با بحث صلح و جنگ در خاورمیانه در هاله‌ای از راز مانده بود. در برهه‌ای رئیس دیپلماسی ایران در گفت‌وگو با سی‌ان‌ان با زبان هشدار گفت که لابی تندروهای یهود در کنگره امریکا مانع اصلی در مسیر صلح و امنیت خاورمیانه هستند.
مشابه این سخنان را دیپلمات‌های ایران قبل از انقلاب در کتاب خاطرات خویش به رشته تحریر درآورده بودند. اما شاید در هیچ دوره‌ای چون امروز، دست پنهان لابی پرخطر صهیونیست‌ها در عرصه سیاست خاورمیانه رو نشده است. وقایع خونین غزه، بازیگران پنهان در هزارتوی ساختار سیاسی امریکا را به روی صحنه آورد. غزه پنجره‌ای جدید به شناخت واقعیت‌های روابط درون کنگره امریکا با جبهه جنگ گشود.
اکنون معادله غزه پرده از یک واقعیت دردناک در کانون سیاست بین‌الملل کنار می‌زند که چگونه اقلیتی با تکیه بر سه ابزار دلار، اسلحه و تبلیغات اراده اکثریتی در امریکا را به تسخیر درمی‌آورد. اکنون می‌توان گفت که ماجرای یکه‌تازی اقلیت لابی یهود در ساختار سیاسی کشور بزرگ امریکا و برخی قدرت‌های اروپایی یک افسانه یا گمانه‌زنی نیست. به لحاظ عددی آنها فقط سه درصد جمعیت امریکا را تشکیل می‌دهند. رأی قاطع کنگره تحت نفوذ یهودیان امریکا به تقویت ماشین کشتار ارتش اسرائیل به صراحت می‌گوید که این اقلیت ماجراجو به یک میزان در نظام دو حزبی امریکا نفوذ دارند. اقلیتی که بیش از نیمی از هزینه‌های تبلیغات انتخاباتی دو حزب دموکرات و جمهوریخواه را تأمین می‌کند.
بنابراین در روزهایی که افکارعمومی جهان در برابر رفتار رژیمی که رنگ جنون دارد مبهوت مانده است، ناظران سیاسی معیار و مبنایی روشن برای تحلیل رفتارهای لجام گسیخته مهاجمان به غزه در دست دارند. لابی یهودیان اکنون در ماجرای غزه «سیاست رعب حداکثری» در فضای خاورمیانه را طراحی کرده و پیش می‌برد. این گروه، مقوله سیاست را صرفاً با تعریف عاری از اخلاق یعنی اعمال قدرت به هر بهای ممکن را دنبال می‌کنند. بویژه آنکه این نگرش آنها با ایدئولوژی‌های شوونیستی مثل برتری قومی یهودیان بر اعراب و مسلمانان آغشته است.
دست بر قضا این بخش از سیاست افراطیون یهود که رسانه‌های عرب از آن به سیاست گاو خشمگین تعبیر می‌کنند در ارتباط با سران محافظه‌کار عرب کارساز بوده است. این سیاست شکل تکاملی پروژه‌هایی است که اسلاف نتانیاهو مثل اسحاق شامیر یا آریل شارون در نبردهای گذشته تعقیب کردند و از رهگذر این موج نسل‌کشی توانستند برای یک دوره طولانی مقاومت حکومت‌های عربی را بشکنند و با تغییر الگوی رفتار دولت‌هایی مثل مصر، عربستان یا اردن به راحتی اندیشه‌های توسعه‌طلبی خویش را جاری سازند.
در حال حاضر شاید تنها موضوع غیر منتظره برای افکار عمومی، سکوت و همراهی دولت اوباما با این سیاست مرگبار باشد. زیرا تیم اوباما از فردای انتخابات 2008 با وعده اصلاح رفتار افراطیون حاکم بر تل‌آویو کار خود را شروع کرد و حتی در این راستا دیپلمات‌های خود از جمله جان کری را مأمور توقف برخی از پروژه‌های خطرناک لابی یهود مثل شهرک‌سازی زنجیره‌ای در زمین فلسطینیان کرد اما در ادامه راه نتانیاهو به عنوان نماد و نماینده این جریان افراطی به همه توافقات طرح سازش اوباما از ماجرای شهرک‌سازی تا پذیرش دولت فلسطینی پشت کرد و با تکیه بر 2 اهرم جهنمی قدرت اسرائیل یعنی ارتش و لابی یهودیان امریکا، اوباما را در همان مسیری قرار داد که پیش از این رهبران امریکا پیموده بودند.
این مسئله را نه فقط در لابی صهیونیسم در آمریکا بلکه در سقوط اخلاقی اکثریت نوع بشر باید جستجو نمود چرا که اکثریت دولتها و نظامهای موجود کما بیش از همین رویه آمریکایی پیروی کرده اند. متاسفانه نظام فکری و اخلاقی حاکم بر بشر مدرن کاملا تابع منافع شخصی است و در این راه هیچ حد و مرز اخلاقی نمی شناسد که بسیار ا امید کننده است. در امتحان فلسطین و در مورد قتل عام و کشتار غزه، بشر امروز را باید یکسره، مردود کلاس تاریخ دانست.