حافظه تاریخی سیاستمداران یادآور می شود که کره شمالی با نام رسمی جمهوری دموکراتیک خلق کره از اکتبر ۲۰۰۶ و با نخستین آزمایش هسته ای رسما با واکنش ایالات متحده آمریکا مواجه شد و هر دو کشور با بهانه مشترک دفاع از منافع و مردم کشورشان تلاش کردند برای کسب قدرت در چهره صنعت موشکی و هسته ای چنگ بیاندازند.
کره شمالی که شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد آنرا به نقض گسترده حقوق بشر متهم ساخته است توانسته مراکز لرزه نگاری ژاپن و کره جنوبی را به ثبت لرزه‌های شدیدی وادار کند و این در حالیست که مسئولان کره جنوبی و آمریکایی ها در قبال تکانه های این آزمایش ها، طلب جنگ و قوی ترین مجازات ها را خواستار شدند. به عبارتی می توان گفت که «آتش و خشم» به کلید واژه سخنان این روزهای کیم جونگ-ایل رهبر جوان کره شمالی و دونالد ترامپ رئیس جمهور و سرمایه دار آمریکا تبدیل شده است.
شاید شورای امنیت سازمان ملل و در پی آن اتحادیه اروپا نسبت به تحریم کره شمالی اقدام کرده باشند و 103 شخص و 57 سازمان در ارتباط با برنامه موشکی و هسته‌ای کره شمالی در لیست سیاه این اتحادیه قرار بگیرند اما همچنان رهبر جوان کرخ شمالی هدف نهایی‌اش رسیدن به توازن واقعی قوا با آمریکاست.
نقض قطعنامه شورای امنیت، تحرکات نظامی در آسیای شرقی خصوصا شبه جزیره کره، بروز نارضایتی در جامعه جهانی و غیره تنها دستاورد اعمال سیاست ایجاد تنش نسبت به کره شمالی از سوی ایالات متحده آمریکاست و شاید بتوان اذعان کرد که اظهار نظر دبیرکل وقت ناتو در سال 2016 مبنی بر اینکه "تنها کاری که از او برمی آید محکومیت این آزمایش است" کامل منطقی و درست بوده و سخنان ۲۶امین وزیر دفاع ایالات متحده آمریکا مبنی بر اینکه "هر عملی که منافع آمریکا و متحدانش را با واکنش نظامی ایالات متحده پاسخ داده خواهد شد" محقق نخواهد شد.
بنابراین می توان گفت که پیونگ یانگ قصد دارد با دنبال کردن برنامه موشکی و هسته ای خود به جای سلاح تهاجمی به عنوان یک برگ برنده در معادلات منطقه ای نقش ایفا کند و در این بین ایالات متحده آمریکا و هم پیمانانش نیز در تلاش هستند با مهار آتش پیش رونده کره شمالی سهم خود را از نفوذ در منطقه آسیای شرقی افزایش دهند.
