مشکلات دانشگاه هنر دانشجویان را به ستوه آورد، مسئولان را هیچ!

بزرگ ترین مرکز آموزش عالی رشته های هنری ایران که بر اساس رسالت مهم خود باید محیطی علمی و دانشگاهی برای هنرجویان و هنرمندان ایرانی باشد، تحت تأثیر برخی مشکلات مدیریتی و زیرساختی در مسیری غم انگیز قرار گرفته است و در صورت استمرار بی توجهی ها خسارت های سنگینی را به جامعه هنری کشور تحمیل خواهد کرد؛ واقعیت هایی تلخ که نه تنها حقیقت دارند، بلکه این روزها از زبان اکثر دانشجویان و دانش آموختگان این دانشگاه شنیده می شوند.

به گزارش «تابناک»، دانشگاه هنر تهران که در سال های نچندان دور مرکز اصلی تحصیل و تدریس شخصیت های برجسته هنری ایران بوده است، در شرایط کنونی و در دورانی که شعار حمایت از هنر ایرانی از زبان بسیاری از متولیان فرهنگ و هنر کشور شنیده می شود، با مشکلاتی دست و پنجه نرم می کند که اگر به آنها رسیدگی نشود، خیلی زود پیامدهای نامطلوبی را برجای خواهد گذاشت.

مشکلاتی که از آن سخن به میان است، تنها مرتبط با نوع و ساختار مدیریتی این دانشگاه نیست و از آن گذشته برخی اشکالات زیرساختی نیز چند سالی است که گریبان این دانشگاه و دانشجویان آن را گرفته است.

آنقدر این مشکلات افزایش داشته که بسیاری از دانشجویان و دانش آموختگان این دانشگاه را به ستوه آورده و نگرانی های برآمده از این اشکالات آنها را وادار کرده است که با امید اصلاح حداقلی بیانیه اعتراضی بنویسند و در فضای مجازی و رسانه ای کشور منتشر کنند؛ بیانیه ای که البته پس از ماه ها و سال ها اعتراض نافراجام نگاشته شده است تا شاید کور سویی از امید را پیش رویشان بازکند.

بزرگ ترین مرکز دانشگاهی هنر ایران و خاورمیانه که در گذشته نچندان دور توانست نام و نشان قابل تحسینی برای خود فراهم کند، اکنون اسیر مدیریت های سیاسی و سلیقه ای است و بعضاً در این دانشگاه دستورالعمل هایی به اجرا گذاشته می شود که نه تنها در آن دغدغه فرهنگ و هنر دیده نمی شود بلکه برای این دو مفهوم ارزشمند چون سم خطرناک است.

بر اساس بیانیه اعتراضی دانشجویان، امکانات و فضاهای آموزشی که یکی از الزامات تحصیل در این دانشگاه است به شدت فرسوده و قدیمی است و در برخی رشته ها مثل صنایع دستی، عکاسی، معماری و نقاشی وضعیت امکانات آموزشی اسفبار توصیف می شود.

پولی شدن دانشگاه هنر و باز شدن در دانشگاه به روی افرادی که صرفاً با پول می توانند در این دانشگاه بزرگ اجازه تحصیل پیدا کنند به قدری افزایش یافته است که کیفیت علم و دانش را در معرض خطر قرار داده و از آن بدتر عدالت را زیر سئوال برده است.

در دانشگاه هنر و در شرایط کنونی بسیاری از جشنواره های هنری سال های گذشته که همواره با استقبال دانشجویان و شهروندان رو به رو می شد، به بهانه کاهش منابع مالی حذف شده است و این موضوع نیز محل اعتراض بسیاری از دانشجویان قرار گرفته است.

در دانشگاه هنر و بر اساس گلایه های دانشجویان، کمبود امکانات ورزشی و تفریحی مشهود است و این در حالی است که بسیاری از پروژه های عمرانی دانشگاه از قبیل سالن های ورزشی سال های سال است که به دلیل کمبود بودجه ناتمام باقی مانده است.

دانشجویان دانشگاه هنر اعتقاد دارند در شرایطی که دانشگاهشان اسیر مشکلات فراوان زیرساختی و مدیریتی است، تمام فکر و ذکر مدیران این دانشگاه به نوع پوشش این دانشجویان متمرکز شده است و علی رغم شعارهایی که در ظاهر داده می شود، نسبت به سال های گذشته سخت گیری بر نوع پوشش دانشجویان افزایش یافته و در همین رابطه با بسیاری از دانشجویان برخورد انضباطی شده است.

گذشته از آنچه آمد، فشارهایی که دانشجویان از نظر تحصیلی وارد می شود و جریمه هایی که برای آنها به دلیل سنواتی شدن در نظر گرفته می شود، در کنار پولی شدن برخی واحدهای عملی امان را از دانشجویان بریده است و دانشگاه هنر را عملاً در انحصار برخی دانشجویان متمکن از نظر مالی در آورده است.

موارد مورد اشاره اگرچه همه مشکلات دانشگاه هنر نیست و نخواهد بود اما تنها ده درصد این مشکلات نیز کافی است تا دانشگاه هنر نام و آوازه خود را و نیز کارکردهای اثر بخشش را در جامعه فرهنگی و هنری کشور از دست بدهد؛ اتفاقی تلخ که البته نشانه هایی از امید نیز در رابطه با آن دیده نمی شود.