در حالی که رئیس دانشگاه تهران در دوران ریاست خود بر این دانشگاه بزرگ، تلاش‌های فراوانی در راستای افزایش تعاملات بین المللی دانشگاه صورت داده و علاقه زیادی به اعزام دانشجویان به خارج دارد، مشاهدات و بررسی‌ها نشان می‌دهد این رویکرد در مقام عمل چندان دستاورد درخشانی ندارد و برای دانشجویان متقاضی مشکلات فراوانی را ایجاد کرده است.
به گزارش «تابناک»، معاونت بین الملل دانشگاه تهران همه ساله متعهد می‌شود که در قبال اعزام دانشجو به خارج در قالب طرح‌هایی مثل شرکت در کنفرانس‌های بین المللی، گذراندن فرصت مطالعاتی و نیز دوره تحقیقاتی خاص از دانشجویان متقاضی تحصیل در دانشگاه‌های خارجی حمایت و مساعدت‌های لازم در پرداخت هزینه سفر آن‌ها را انجام دهد؛ تعهداتی که برخی گزارش‌ها حکایت از عدم تحقق صد در صدی آن‌ها می‌دهد.
دکتر محمود نیلی احمد آبادی، رئیس کنونی دانشگاه تهران را باید به واسطه دیدار‌های بین المللی و افزایش تعاملات خارجی دانشگاه تهران از آن دست مدیرانی قلمداد کرد که علاقه وافری به اعزام دانشجو به خارج و افزایش مهارت‌های دانشجویان از این مسیر دارد؛ روحیه تحسین برانگیزی که البته در مقام عمل با مشکلات و موانع فراوانی همراه است.
نیلی در بسیاری از گفتگو‌های رسانه‌ای خود، علناً به آغاز تلاش‌های این دانشگاه برای یافتن فرصت‌های جدید تعامل با دانشگاه‌های بزرگ اعتراف کرده و تأکید کرده است که برای این منظور حمایت‌های ویژه‌ای را از دانشجویان متقاضی سفر در دانشگاه‌های خارج به عمل خواهد آورد.
با اینکه وی و معاونت بین الملل دانشگاه در این حوزه اهتمام ویژه‌ای از خود نشان می‌دهند، اما برخی سخنان تنها در مقام حرف و رسانه باقی مانده است و در صحنه واقعیت برای دانشجویانی که روی این حرف‌ها حساب باز کرده اند، دشواری‌های فراوانی را ایجاد کرده است.
جدا از دانشجویان متقاضی فرصت مطالعاتی که مبلغ ناچیزی در مقایسه با هزینه‌های سنگین سفر و گذراندن دوره از دانشگاه دریافت می‌کنند و البته همان مبالغ متعهد شده نیز به موقع به آن‌ها پرداخت نمی‌شود، دانشجویان متقاضی شرکت در کنفرانس‌های بین المللی و دوره‌های آموزشی ویژه در مقاطع تحصیلی کارشناسی ارشد نیز با مشکلات فراوانی در این رابطه مواجه هستند.
یکی از این دانشجویان می‌گوید: دانشگاه پیش از سفر ما به یکی از کشور‌های همسایه متعهد شد که علاوه بر تأمین بخشی از هزینه بلیط هواپیما، همچنین به صورت ماهیانه مبلغ مشخصی را به حساب ما واریز کند و ما نیز با اعتماد به این حرف مسئولان عازم سفر شدیم، اما به رغم هزینه های سنگینی که در طول مدت سفر متحمل شدیم و البته مشکلاتی که نرخ ارز برایمان به وجود آورد، دانشگاه از پرداخت تمام و کمال همان کمک هزینه های وعده داده شده سر باز می‌زند.
یکی دیگر از دانشجویان نیز در این باره به «تابناک»، گفت: مسئولان دانشگاه در مقام حرف وعده‌های فراوانی مبنی بر حمایت از دانشجویان متقاضی شرکت در کنفرانس‌های بین المللی می‌زنند، اما وقتی زمان عمل به این تعهدات فرا می‌رسد، آن‌ها حمایت مالی خوبی از دانشجویان ندارند.
وی افزود: دانشگاه برای انجام تعهدات خود مبنی بر پرداخت کمک هزینه برای شرکت در کنفرانس‌های بین المللی دانشجویان را ملزم می‌کند که اسم یکی از اساتید، ترجیحاً استاد راهنما را در ابتدای مقاله خود بنویسند و مکاتبات اداری را از طریق گروه انجام دهند و مقاله را به نام دانشگاه تهران در کنفرانس ارائه دهند، اما وقتی دانشجو با هزینه شخصی همه این کار‌ها را انجام داد، پس از بازگشت از سفر باید برای دریافت کمک هزینه خود دوندگی فراوانی انجام دهد و در نهایت نیز مبلغی کم‌تر از میزان تعهد اعلام شده آنهم با فاصله زمانی فراوان دریافت کند.
این رویه البته محدود به دانشگاه تهران نیست و در بسیاری از دانشگاه‌های بزرگ کشور شرایط به مراتب بدتر از این است.
با چنین وضعیتی باید گفت، آنچه بیش از هر چیز دیگر به خطر می‌افتد، عدالت آموزشی است که در این فضا اجازه رشد و استفاده از تسهیلات را از دانشجویان نخبه، اما دارای مشکل مالی می‌گیرد و شرایط را برای بهره برداری از حداقل فرصت‌ها برای دانشجویان متمکن فراهم می‌کند.
در حالی که رئیس دانشگاه تهران در دوران ریاست خود بر این دانشگاه بزرگ، تلاش‌های فراوانی در راستای افزایش تعاملات بین المللی دانشگاه صورت داده و علاقه زیادی به اعزام دانشجویان به خارج دارد، مشاهدات و بررسی‌ها نشان می‌دهد این رویکرد در مقام عمل چندان دستاورد درخشانی ندارد و برای دانشجویان متقاضی مشکلات فراوانی را ایجاد کرده است.
