کاسبی شرکت راه آهن در سایه قوانین کذب و سامانه ناقص و پراشکال!

به گزارش «تابناک»؛ شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران را باید از آن دسته شرکت‌هایی دانست که به رغم وابستگی به دولت و ظرفیت‌های بالایش برای پیوستن به دولت الکترونیک، در این مسیر آنچنان که باید و شاید موفق عمل نکرده و تا رسیدن به نقطه آرمانی فاصله زیادی دارد؛ وضعیتی غیر قابل قبول که بسیاری از مشتریان و مسافران این شرکت را با دردسر‌های بزرگی رو به رو می‌کند.

از جمله ابتدایی‌ترین خدماتی که شرکت‌های مسافربری از جمله شرکت راه آهن در اختیار مسافران خود قرار می‌دهد، باید به فروش ارزان و آسان بلیت اشاره کرد که در تحقق می‌تواند بخش زیادی از دغدغه و مشکلات مسافران را برطرف کند؛ مسافرانی که برای سفر‌های خود، به ویژه اگر طولانی باشد، نیاز به برنامه ریزی دارند و به احتمال زیاد زمان به آن‌ها اجازه مراجعه حضوری برای تهیه بلیت را به آن‌ها نمی‌دهد.

هرچند در سال‌های گذشته، حجم قابل توجهی از استارتاپ‌ها و شرکت‌های خدماتی وارد این حوزه شده و تلاش دارند حلقه واسطه‌ای میان شرکت‌های مسافربری و مسافران برای تهیه بلیت باشند، بررسی‌ها نشان می‌دهد عدم برنامه ریزی دقیق و نبود دقت کافی در طراحی سامانه ها، مشکلات جدیدی برای مسافران ایجاد کرده است.

در این میان، شرکت حمل و نقل ریلی جمهوری اسلامی ایران را باید از جمله شرکت‌هایی دانست که در این حوزه چندان موفق نبوده و از قرار معلوم امکانات موجود کنونی این شرکت نیز برای خرید خدماتی، چون بلیت الکترونیکی با مشکلات زیادی رو به روست؛ مشکلاتی که به ویژه در بخش استرداد بلیت اشتباه که محور این گزارش است، بیشتر خودنمایی می‌کند.

برای درک کامل و دقیق این مشکل مطالعه روایت یکی از مشتریان شرکت حمل و نقل راه آهن که برای خرید بلیت از این شرکت از طریق اینترنت اقدام کرده و با مشکلات قابل تأمل و البته عجیب و غریبی رو به رو شده، خالی از لطف نیست. شهروندی که به تازگی برای خرید بلیت قطار مسیر تهران ـ تبریز از طریق اینترنت اقدام کرده و به مشکلاتی دور از انتظار و غیرقابل باور دچار شده است.

او در این باره به خبرنگار «تابناک» می‌گوید: هنگامی که برای خرید اینترنتی بلیت اقدام کردم، تصور می‌کردم تاریخی که نمایش داده شده، تاریخ روز است و خرید کردم، غافل از آنکه بلیت خریداری شده به تاریخ فرداست. وقتی خرید تمام شد به این اشتباه پی بردم و تلاش کردم راه جبران خطا را طی کنم؛ راهی که در قسمت توضیحات بلیت تشریح شده بود.

وی در ادامه می‌گوید: در بند ۴ توضیحات درج شده روی بلیت عیناً آمده: «طبق مقررات تا یک ساعت پس از صدور بلیت به شرط عدم حرکت قطار و مراجعه به آژانس، بلیت با پرداخت ۱۰۰ بهای آن قابل استرداد است. در صورت استرداد تا ساعت ۱۲ روز قبل از حرکت ۹۰ درصد کل بهای بلیت و سه ساعت مانده به حرکت قطار ۷۰ درصد بهای بلیت و تا لحظه حرکت قطار ۵۰ درصد بهای بلیت به مسافر قابل استرداد است.» بر این اساس بلیت را پرینت گرفتم و به سرعت خودم را به یکی از آژانس‌های فروش بلیت رساندم.

واکنشی که کارگشا نبود. وی در این باره شرح می‌دهد: در آژانس تا اپراتور متوجه شد که برای استرداد بلیت مراجعه کرده ام، ابتدا گفت: «سامانه ما قطع است و تا سه ساعت دیگر هم وصل نخواهد شد» و وقتی پیگیری من را دید، به برگه پرینت بلیت ایراد گرفت و گفت، چون روی کاغذ یک رو سفید چاپ شده و سایز آن نیز استاندارد نیست، امکان رسیدگی به آن را نداریم!

این شهروند افزود: وقتی این ایراد‌ها را شنیدم، یادآوری کردم که رفع این موارد در مهلت یک ساعت مقدور نیست و مشمول جریمه خواهم شد و اپراتور مربوطه با خنده تأکید کرد که موارد درج شده روی بلیت صحیح نیست و در هر صورت مشمول جریمه ۳۰ درصدی خواهم شد. بعد از گفتن این جمله هم تأکید کرد فردا با خیال راحت برای دریافت ۷۰ درصد مابقی با بلیتی که روی کاغذ سفید چاپ شده و اندازه اش دقیق است مراجعه کنم.

اما بشنوید از ادامه ماجرا که اگر قرار به بیان چکیده اش باشد، می‌بایست به تکرار بهانه قطع سیستم و ضرورت مراجعه به نمایندگی‌های رسمی فروش بلیت قطار‌های رجا اشاره کنیم و یادآور شویم که این مراجعه‌ها نیز راه به جایی نبرده و در پاسخ یادآوری کرده اند که، چون راه آهن حدود شش ماه است به تعهداتش عمل نکرده و وجود بلیت‌های استردادی را نپرداخته، بهتر است به جای سر زدن به نمایندگی‌ها روانه ساختمان اصلی راه آهن شوم.

به گفته این شهروند و مطابق مستنداتی که ارائه می‌دهد، البته آنجا هم تنها ۷۰ درصد مبلغ بلیت را محاسبه کردند که پرداختش به صورت نقدی نبود و قرار شد ۴۸ ساعت بعد به شماره کارتی که دریافت کرده اند، واریز شود. اتفاقی بر خلاف آنچه روی بلیت درج شده و به ظاهر، برگرفته‌ای قانون و روایتگر بخشی از آن است. قانونی سرراست و شسته رفته که ظاهرا هیچ ارتباطی با قوانین جاری در راه آهن کشورمان ندارد و اگر نگوییم مصداق کلاهبرداری است، ابزاری مناسب برای پشیمان کردن مردم از طی کردن مسیر استرداد بلیت است.

سودی که معلوم نیست وضعیتش در حسابرسی‌های سالانه این شرکت چگونه خواهد بود، اما نتیجه اش، آزار و اذیت و نارضایتی مشتریان این شرکت است. نارضایتی‌ که ظاهرا برای هیچ کسی مهم نیست، شاید از این روی که راه آهن بی رقیب است و می‌داند هر بلایی بر سر مشتریان بیاورد، باز برخی از آن‌هایی که از سفر هوایی هراس دارند و سفر ریلی را به رانندگی و استفاده از اتوبوس‌های بین شهری ترجیح می‌دهند، مشتری اش هستند. مشتریانی که این خاطرات تلخ هم موجب نمی‌شود مزایای راه آهن را ندید بگیرند و می‌سوزند و می‌سازند!